Twitter as a Political Communication Tool: A Study of Political Parties

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 1, 14 - 33, 28.04.2022

İbrahim Halil Yaşar

https://doi.org/10.17336/igusbd.783137

Öz

The study examines the use of Twitter by political parties. In this context, the accounts of 5 parties in the Parliament were examined. Quantitative content analysis was used as a method in the study. The parties' Twitter accounts were analyzed based on general information, the number of content they shared and the interaction rates of the accounts. In addition, shared contents were analyzed separately in terms of type of political communication, its subject and format. The results indicated that the number of followers of the parties and the interaction rates of the accounts did not have a positive relationship with the rate of votes they had received. It was determined that the accounts of the parties were mostly used to support other social media accounts belonging to the leaders and make announcements. While videos were predominantly shared from accounts, the number of creative content is fairly limited.

Anahtar Kelimeler

Political Communication, Social Media, Twitter, Political Parties, Content Analysis

Siyasal İletişim Aracı Olarak Twitter Platformu: Siyasal Partiler Üzerine Bir İnceleme

Öz

Bu çalışmanın amacı günümüzün en popüler sosyal medya platformlarından biri olan Twitter’ın siyasal alanla ilişkisini siyasal partiler üzerinden ele alarak incelemektir. Bu amaçla çalışmada Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde grubu bulunan 5 siyasal partinin Twitter hesapları incelenmiştir. Hesapların incelenmesinde nicel içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Partilere ait Twitter hesapları genel bilgiler, içerik paylaşım sayıları ile hesapların etkileşim oranları üzerinden analiz edilmiştir. Ayrıca paylaşılan içerikler siyasal iletişim türü, konusu ve formatları açısından da ayrıca analiz edilerek irdelenmiştir. Sonuçlar partilerin takipçi sayıları ile hesapların etkileşim oranlarının almış oldukları oy oranlarıyla doğrusal bir ilişkisi olmadığını göstermektedir. Partilere ait hesapların çoğunlukla liderlere ait diğer sosyal medya hesaplarını desteklemek ve duyurumda bulunmak için kullanıldığı tespit edilmiştir. Öte yandan, hesaplardan paylaşılan içeriklerin çoğunluğu videolardan oluşurken, yaratıcı ve özgün içerik sayısı oldukça azdır. 

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Sosyal Medya, Twitter, Siyasal Partiler, İçerik Analizi

Kaynakça

• ACAR, N. O. (2013). Özgürlük Alanı Olarak Sunulan Sosyal Medya ve Taksim Gezi Parkı Eylemleri, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 20, s. 178-193.
• AKAR, E. (2009). İnternetle Değişen Siyaset Pazarlaması: Dünyadan Örneklerle Yeni Trendler, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23, s. 171-182.
• ARKLAN, Ü. (2016). Sosyal Medyanın Siyasal Amaçlı Kullanımı: Ağ Kuşağının Kullanım Alışkanlıkları Üzerine Bir Araştırma, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, Eylül Sayısı, 4 (2), 618-657.
• AYDEMİR, A. (2020). Toplumsal Hareketler ve Sosyal Medya, Kriter Yayınevi, İstanbul.
• BABACAN, M. E., AKYOL, M., TOPBAŞ ve AKYOL A. Ç. (2010). Demokrasinin E-Dönüşümü,http://abakus.inonu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/11616/12093/m_eminbabacan.pdf?sequence=1&isAllowed=y
• BAL, E. ve DELAL, Ö. (2019). Siyasal Bilgilenmede Twıtter Kullanımı Üzerine Panoramik Bir Değerlendirme, Social Sciences (NWSAENS), 14(3), s. 118-132
• BAYRAKTUTAN, G., BİNARK, M., ÇOMU, T., DOĞU, B., İSLAMOĞLU, G., ve AYDEMİR, A. T. (2014). Siyasal İletişim Sürecinde Sosyal Medya ve Türkiye’de 2011 Genel Seçimlerinde Twitter Kullanımı, Bilig, 68, s.59-96.
• BİNGÖL, U. ve ÖZKAN, Y. (2017). T.C. Cumhurbaşkanı ile Siyasi Parti Liderlerinin Resmi Twitter Hesaplarının Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi Referandumu Kapsamında Nitel Analizi, Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(2), s. 251-271.
• BJOLA, C., ve JIANG, L. (2015). Social Media and Public Diplomacy: A Comporative Analysis of the Digital Diplomatic Strategies of the EU, US and Japan in China, Routledge, London.
• BOSTANCI, M. (2014). Siyasal İletişim 2.0, Erciyes İletişim Dergisi 3 (3), 84-96.
• BRUNS, A., HİGHFİELD, T. ve BURGESS, J. (2013). The Arab Spring and Social Media Audiences: English and Arabic Twitter Users and Their Networks, American Behavioral Scientist 57 (7), 871-898.
• CALHOUN, C. (2013). Ocuppy Wall Street in Perspective, British Journal of Sciology, 64 (1), pp.26-38.
• CASTELLS, M. (2016). İletişim Gücü, Çeviren: Ebru Kılıç, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• CENG, E. (2018). Algı Yönetimi Aracı Olarak Twitter Kullanımına İlişkin Siyasal Bir Analiz, Erciyes İletişim Dergisi, 5(4), s. 663-689.
• DİLBER, F. (2018). Siyasette Sosyal Medyanın Rolü: AKP, CHP VE MHP’nin Sosyal Medyanın Kullanım Düzeylerinin Karşılaştırılması, Middle Black Sea Journal of Communication, 3(2), s. 54-66.
• GLEASON, B. (2013). Ocuppy Wall Street: Exploring Informal Learning About a Social Movement on Twitter, American Behavioral Scientist, 57 (7).
• GÖKER, G. (2015). İletişimin McDonaldlaşması: Sosyal Medya Üzerine Bir İnceleme, Turkish Studies International Periodical fort he Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Sayı, 10(2), s.389-410.
• GRANT, W. J., MOON, B., GRANT, B. G. (2010). Digital Dialogue? Australian Politicians' use of the Social Network Tool Twitter, Australian Journal of Political Science, 45(4), 579-604.
• GÜDEKLİ, A. (2016). Yeni Medyada Siyasal Söylem: 7 Haziran 2015 Milletvekili Genel Seçimi Sürecinde Siyasi Liderlerin Twitter Kullanımı, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24(1), s. 131-154.
• HATEM, A. A. (2011). The Power of Social Media in Developing Nations: New Tools for Closing the Global Digital Divide and Beyond Note, Harvard Human Rights Journal, 24 (1), 185-219.
• HERMAN, E. S. ve CHOMSKY, N. (2006). Rızanın İmalatı; Kitle Medyasının Ekonomi Politiği, Çev: Ender Abadoğlu, Aram Yayıncılık, İstanbul.
• IŞIK, G. (2020). Yeni Toplumsal Hareketler ve Sanal Gerçeklik Boyutunda Gezi Parkı Eylemleri, Selçuk İletişim, 8 (1), 19-33
• JUNGHERR, A. (2009). The DigiActive Guide to Twitter for Activism, https://www.researchgate.net/publication/220006921_The_DigiActive_Guide_to_Twitter_for_Activism
• KARAHASAN, F. (2012). Taşlar Yerinden Oynarken: Dijital Pazarlamanın Kuralları, Doğan Egmont Yayıncılık ve Yapımcılık, İstanbul.
• KESKİN, S. ve SÖNMEZ, M. F. (2015). Liderler Ve Takipçileri: Siyasi Parti Liderlerinin Twitter Performansları ve Takip İlişkisi, Selçuk İletişim Dergisi, 9(1), s. 339-362.
• KIŞLALI, A. T. (2016). Siyaset Bilimi, İmge Kitabevi, Ankara.
• KILIÇ, S. (2015). Kappa test. Journal of Mood Disorders (JMOOD), 5(3), 142-144.
• KIPFER, S. (2019). What Colour is Your Vest? Reflections on the Yellow Vest Movement in France, Studies in Political Economy 100 (3), 209-231.
• KOÇAK, A. ve ARUN, Ö. (2006) İçerik Analizi Çalışmalarında Örneklem Sorunu. Selçuk İletişim, 21-28.
• KRIPPENDORFF, K. (2018). Content analysis: An introduction to its methodology, (4th. ed.), London: Sage.
• LİLLEKER, D. G. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar, Kaknüs Yayınları, İstanbul.
• LVENDUSKY, M. ve MALHOTRA, N. (2016). Does Media Coverage of Partisan Polarization Affect Political Attitudes? ,Political Communication, 33 (2), 283-301.
• MARGETTS, H., JOHN, P. HALE, S. ve YASSERİ, T. (2016). Political Turbulance: How Social Media Shape Collective Action, Princeton Univerity Press, New Jersey, USA.
• MISCHAUD, E. (2007). Twitter: Expressions of the Whole Self, Media@LSE Electronic Dissertation Series, https://wiredpen.com/wp-content/uploads/2009/05/mischaud_final.pdf
• PINKLETON, B. E., AUSTIN, W. E. ve FORTMAN, K. J. (1998). Relationships of Media Use and Political Disaffection to Political Efficacy and Voting Behavior, Journal of Broadcasting & Electronic Media, 42 (1), 34-49.
• PRIOR, M. (2013). Media and Political Polarization, Annual Reviews Political Scientist, 16 (1), 101-127
• SHIRKY, C. (2011). The Political Power of Social Media: Technology, the Public Sphere, and Political Change, Foreign Affairs, 90 (1), 28-41.
• SİLSÜPÜR, Ö. (2016). Siyasal İletişim Aracı Olarak Twitter’ın Kullanımı: 07 Haziran Haziran 2015 Genel Seçimleri Üzerine Bir Çalışma, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4 (2), 725-747.
• SMALL, T. A. (2010). Canadian Politics in 140 Characters: Party Politics in the Twitterverse, Canadıan Parlıamentary Revıew/Autumn, s. 39-45.
• SPIERINGS, N. ve JACOBS, K. (2014). Getting Personal? The Impact of Social Media on Preferential Voting, Political Behaviour, 36: 215-234. DOI 10.1007/s11109-013-9228-2
• STIEGLITZ S. ve DANG-XUAN L. (2013). Social Media and Political Communication: A Social Media Analytics Framework, Springer, 3: 1277-1291. DOI 10.1007/s13278-012-0079-3
• STIER, S., BLEIER, A., LIETZ, H. ve STROHMAIER, M. (2018). Election Campaigning on Social Media: Politicians, Audiences, and the Mediation of Political Communication on Facebook and Twitter, Political Communication, 35 (1), 50-74.
• THUSSU, D. K. (2019). International Communication Continuity and Change, Bloomsbury Publishing, New York, USA.
• TOPBAŞ, H. ve IŞIK, U. (2014). Kurgu ile Gerçeklik Arasında Gezi Parkı Eylemleri ve Sosyal Medya, Birey ve Toplum Dergisi, 4(7), s. 197-230.
• TUMASJAN, A., SPRENGER, T. O., SANDER, P. G., WELPE, I. M. (2010). Predicting Elections with Twitter: What 140 Characters Reveal about Political Sentiment, Proceedings of the Fourth International AAAI Conference on Weblogs and Social Media, Munich, Germany, 178-185.
• WOLFSFELD, G., SEGEV, E. ve SHEAFER, T. (2013). Social Media and the Arab Spring: Politics Comes First, The International Journal of Press/Politics 18 (7), 115-137.
• YAMMAMOTO, M. ve KUSHIN M. J. (2014) More Harm Than Good? Online Media Use and Political Disagffection Among College Students in the 2008 Election, Journal of Computer-Mediated Communication, 19 (3), 430–445.
• Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı (2020). Faaliyette olan siyasi partiler, yargıtaycb.gov.tr., https://www.yargitaycb.gov.tr/kategori/108/faaliyette-olan-siyasi-partiler
• YAŞAR, İ. H. (2020). Sosyal Medya ve Siyaset. Orion Akademi, Ankara.
• YAVAŞÇALI, A. ve UĞURHAN, Y. (2019). Neden kullanıcılar Twitch TV üzerinde yayıncılara bağış yapar? Twitch TV kullanıcıları üzerinde ampirik bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 646-678.
• YILDIRIM, H. A. ve ŞİMŞEK H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Yüksek Seçim Kurulu (2020). 27. dönem milletvekili seçimleri, ysk.gov.tr.