The Effect of Job Engagement on Person-Organization Fit: A Research in Banking Sector

Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 1, 262 - 275, 31.03.2023

Ceren Aydemir , Hande Endirlik

https://doi.org/10.17336/igusbd.895828

Öz

Human resources-the most valuable resource of the economy- has the potential to make a big difference in the organization, environment and industry. These differences can be positive or negative. Job engagement is one of the factors that distinguish these differences from each other. The main purpose of this study is to determine the effect of job engagement on person-organization fit. In addition, it was examined the effects of the dimensions of job engagement on person-organization fit. The data of the research were collected from 330 bank employees in Kayseri. Quantitative research method was conducted and the data were obtained by face-to-face technique. Job engagement was assessed through Utrecht Work Engagement Scale (UWES) by Schaufeli et al. (2002) and person-organization fit was assessed through the scale which have been developed by Netemeyer et al. (1997). The proposed hypotheses have been tested using the SPSS package program and reliability analysis, correlation analysis, and regression analysis conducted on data. As a result of the research, the job engagement has a significant effect on person-organization fit. Moreover, both vigor and dedication which are sub-dimensions of the job engagement have a significant effect on person-organization fit.

Anahtar Kelimeler

Job Engagement, Person-Organization Fit, Value Congruence, Vigor, Dedication, Absorption

İşe Adanmışlığın Kişi-Örgüt Uyumu Üzerindeki Etkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma

Öz

Ekonominin en değerli kaynağı olan insan kaynağı; bulunduğu örgütte, çevresinde ve endüstride büyük farklar yaratabilme potansiyeline sahiptir. Bu farklar olumlu olabileceği gibi olumsuz yönde de olabilmektedir. Bu farkları birbirinden ayıran faktörlerden biri de çalışanların işe adanmışlığıdır. Bu çalışmanın temel amacı işe adanmışlığın kişi-örgüt uyumu üzerindeki etkisini belirlemektir. Ayrıca işe adanmışlık boyutlarının da kişi-örgüt uyumu üzerindeki etkileri incelenecektir. Araştırmanın verileri Kayseri ilindeki 330 banka çalışanından elde edilmiştir. Nicel araştırma yöntemi kullanılarak yapılan çalışmanın veri toplama yöntemi anket tekniğidir. Araştırmada işe adanmışlık (UWES) Schaufeli ve diğerleri (2002) tarafından geliştirilen Utrecht İşe Bağlılık Ölçeği ile, kişi-örgüt uyumu ise Netemeyer ve diğerleri (1997) tarafından geliştirilmiş olan ölçek aracılığıyla ölçülmüştür. Önerilen hipotezler, SPSS paket programı kullanılarak test edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, işe adanmışlığın kişi-örgüt uyumu üzerinde anlamlı bir etkisi vardır. Aynı zamanda işe adanmışlığın alt boyutlarından olan dinçlik ve adanmışlığın da kişi-örgüt uyumu üzerinde anlamlı bir etkisi vardır.

Anahtar Kelimeler

İşe adanmışlık, Kişi-örgüt uyumu, Değer uyumu, Dinçlik, Yoğunlaşma, Adanmışlık

Kaynakça

• BAYRAMLIK, H., BAYIK, M. E., & GÜNEY, G. (2015). Kişi-örgüt uyumunun iş tatmini üzerine etkisi: Ankara ilinde iş makineleri sektörü işgörenleri üzerinde bir uygulama. Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 25(2), 1-28.
• CABLE, D. M., & DERUE, D. S. (2002). The convergent and discriminant validity of subjective fit perceptions. Journal of Applied Psychology, 87(5), 875-884.
• CHATMAN, J. A. (1989). Improving interactional organizational research: A model of person-organization fit. Academy of Management Review, 14(3), 333-349.
• ÇALIŞKAN, S. (2014). Pozitif örgütsel davranış değişkenleri ile yeni araştırma modelleri geliştirme arayışları: Pozitif örgütsel davranış değişkenlerinin işe adanmışlık, tükenmişlik ve sinizm üzerine etkileri ve bu etkileşimde örgütsel adalet algısının aracılık rolü üzerine B. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(3), 363-382.
• GENÇ, E. (2020). Kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşme üzerindeki etkisi, İşletme Araştırmaları Dergisi, 12 (3), 3110-3123.
• GONZÁLEZ-ROMÁ, V., SCHAUFELI, W. B., BAKKER, A. B., & LLORET, S. (2006). Burnout and work engagement: Independent factors or opposite poles? Journal of Vocational Behavior, 68(1), 165-174.
• HALBESLEBEN, J. R. B. (2011). The consequences of engagement: The good, the bad, and the ugly. European Journal of Work and Organizational Psychology, 20(1), 68–73.
• HALBESLEBEN, J. R. B., HARVEY, J. B., & BOLINO, M. C. (2009). Too engaged? A conservation of resources view of the relationship between work engagement and work interference with family. Journal of Applied Psychology, 94, 1452–1465.
• HAMID, S.N.A. & YAHYA, K.K. (2011). Relationship between person-job fit and person-organization fit on employees’ work engagement: A study among engineers in semiconductor companies in malaysia. International Journal of Finance and Management, 1(3), 185-199.
• HARTER, J. K., SCHMIDT, F. L., & HAYES, T. L. (2002). Business-unit-level relationship between employee satisfaction, employee engagement, and business outcomes: A meta-analysis. Journal of applied psychology, 87(2), 268-279.
• IRAK, D. U. (2012). İsyerinde birey-çevre uyumu: Kuramsal yaklaşımlar ve örgütsel psikolojideki yeri. Turk Psikoloji Yazıları, 15(30), 12-22.
• KAHN, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
• KILIÇ AKINCI, S. (2018), Influence of person-organisation-fit on work engagement through enhanced job satisfaction: Test of Social Identity Theory, BMIJ, 6 (3), 315-330
• KRISTOF, A. L. (1996). Person-organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications. Personnel Psychology, 49(1), 1-49.
• KRISTOF-BROWN, A. L., ZIMMERMAN, R. D., & JOHNSON, E. C. (2005). Consequences of individuals' fit at work: a meta-analysis of person - job, person - organization, person - group, and person - supervisor fit. Personnel Psychology, 58(2), 281-342.
• MACEY, W. H., & SCHNEIDER, B. (2008). The meaning of employee engagement. Industrial and Organizational Psychology, 1(1), 3-30.
• MEMON, M. A., SALLEH, R., NORDIN, S. M., CHEAH, J. H., TING, H., & CHUAH, F. (2018). Person-organisation fit and turnover intention: the mediating role of work engagement. Journal of Management Development, 37(3), 285-298.
• NETEMEYER, R. G., BOLES, J. S., MCKEE, D. O., & MCMURRIAN, R. (1997). An investigation into the antecedents of organizational citizenship behaviors in a personal selling context. Journal of marketing, 61(3), 85-98.
• OK, S. (2016). Banka çalışanlarının tükenmişlik düzeylerinin iş doyumu, rol çatışması, rol belirsizliği ve bazı bireysel özelliklere göre incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(21), 57-67.
• O'REILLY III, C. A., CHATMAN, J., & CALDWELL, D. F. (1991). People and organizational culture: A profile comparison approach to assessing person-organization fit. Academy of Management Journal, 34(3), 487-516.
• ÖZKALP, E., & MEYDAN, B. (2015). Schaufeli ve Bakker tarafindan geliştirilmiş olan işe angaje olma ölçeğinin Türkçe’de güvenilirlik ve geçerliliğinin analizi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 17(3), 1-19.
• PENG, J., LEE, Y. & TSENG, M. (2014). Person-organization fit and turnover intention: exploring the mediating effect of work engagement and the moderating effect of demand-ability fit. The Journal of Nursing Research, 22(1), 1-11.
• RICH, B. L., LEPINE, J. A., & CRAWFORD, E. R. (2010). Job engagement: Antecedents and effects on job performance. Academy of Management Journal, 53(3), 617-635.
• SAKS, A. M. (2006). Antecedents and consequences of employee engagement. Journal of Managerial Psychology, 21(7), 600-619.
• SAKS, A. M. (2008). The meaning and bleeding of employee engagement: How muddy is the water? Industrial and Organizational Psychology, 1(1), 40-43.
• SCHAUFELI, W. B., SALANOVA, M., GONZÁLEZ-ROMÁ, V., & BAKKER, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92.
• SCHNEIDER, B. (1987). The people make the place. Personnel psychology, 40(3), 437-453.
• SHUCK, M. B., & WOLLARD, K. K. (2013). A historical perspective of employee engagement: An emerging definition. M. S. Plakhotnik, S. M. Nielsen, & D. M. Pane (Eds.), Proceedings of the Eighth Annual College of Education & GSN Research Conference (p. 133-139). Miami: Florida International University.
• SEKIGUCHI, T., & HUBER, V. L. (2011). The use of person–organization fit and person–job fit information in making selection decisions. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 116(2), 203-216.
• VAN VIANEN, A. E. (2018). Person–environment fit: A review of its basic tenets. Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, 5, 75-101.
• VARDAMAN, J. M.; Allen, D. G.; Renn, R. W.; Moffitt, K. R. (2008). Should I stay or should I go? The role of risk in employee turnover decisions. Human Relations, 61(11), 1531–1563.
• YILDIZ, M. L. (2013). Algılanan kişi-örgüt uyumu, tanınırlık, imaj, örgütsel çekicilik ve işe başvurma niyeti arasındaki ilişkilerin yapısal eşitlik modellemesi ile incelenmesi. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 34(1), 153-173.
• YILUZAR, H. (2016). Kişi-örgüt uyumu ile işe adanmışlık ve örgütsel bağlılık ilişkisi: Sağlık sektöründe bir araştırma (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.