Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları

Yıl 2019, Sayı: 33, 261 - 287, 30.04.2019

Öz

İslam ceza hukukunun tatbikatını büyük ölçüde gördüğümüz Osmanlı ceza hukukunda suçlular, işledikleri suçun cezai yaptırımını çekmek zorundadır. İslam ceza hukukunda suçlar had, kısas ve ta’zir suçları şeklinde genel olarak üç kısma ayrılır. Had, kısas suçları ve cezaları naslar tarafından belirlenmiştir. Ta’zir suçları ve cezaları ise yetkili hukuki otorite (devlet başkanı, yasama organı, yargıç) tarafından suçun ve suçlunun vasfına ve topluma etkisine göre belirlenmektedir. Ayrıca had ve kısas suçlarının unsur ve ispat şartlarında eksiklik olursa had ve kısas cezaları düşer, yargıç ona da ta’zir cezası verebilir. Osmanlı ceza hukukunda dayak, sürgün, hapis vb. ta’zir cezaları yanında daha ağır ta’zir cezası olan ölüm cezası da uygulanmaktadır. Bu ceza çoğunlukla suçun tekerrür ve itiyad haline gelmesi halinde uygulanır. Bu çalışmada, Osmanlı uygulamasında had suçlarından olan hırsızlık ve zina suçları ile kısas suçlarına uygulanan ölüm cezası örneklerini incelemeye çalışacağız.

Yıl 2019, Sayı: 33, 261 - 287, 30.04.2019

Öz

Received Capital Punishment In The Ottoman For Adultery, Theft, Murder Or Injury Crimes

Yıl 2019, Sayı: 33, 261 - 287, 30.04.2019

Öz

In the Ottoman criminal law that employed Islamic criminal law to a large extent, criminals that corresponded to their crime. In Islamic criminal law, crimes usually include three types as hadd, qisas and ta’zir crimes. The crimes and punishments of hadd-qisas are determined by their doctrines. The crimes and punishments of ta’zir are determined based on the nature of the crime and the perpetrator by the corresponding and impact on society legal authority (president, legislative body, judge). Additionally, the understanding that the elemental and evidential clauses of hadd and qisas crimes are incomplete, hadd and qisas punishments could be issued by judges. While there were ta’zir punishments in the Ottoman criminal law that may be considered mild such as beating, exile and imprisonment, there were also harsher ta’zir crimes capital punishment. This punishment is usually practiced in the case that the crime turns into a pattern and habit. In this study, we aim to examine the capital punishment cases that were employed in the Ottoman legal practice against the hadd crimes of theft and fornication, as well as qisas crimes.

Toplam 0 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din, Toplum ve Kültür Araştırmaları
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Mehmet Koç Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 30 Nisan 2019
Gönderilme Tarihi 1 Ekim 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Sayı: 33

Kaynak Göster

APA Koç, M. (2019). Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi(33), 261-287.
AMA Koç M. Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi. Nisan 2019;(33):261-287.
Chicago Koç, Mehmet. “Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme Ve Yaralama Suçları”. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy. 33 (Nisan 2019): 261-87.
EndNote Koç M (01 Nisan 2019) Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 33 261–287.
IEEE M. Koç, “Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları”, İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy. 33, ss. 261–287, Nisan 2019.
ISNAD Koç, Mehmet. “Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme Ve Yaralama Suçları”. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 33 (Nisan 2019), 261-287.
JAMA Koç M. Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi. 2019;:261–287.
MLA Koç, Mehmet. “Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme Ve Yaralama Suçları”. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy. 33, 2019, ss. 261-87.
Vancouver Koç M. Osmanlıda Ölüm Cezası Verilen Zina, Hırsızlık, Öldürme ve Yaralama Suçları. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi. 2019(33):261-87.