İş Sözleşmesinin Feshinde Süre

Yıl 2020, Cilt: 78 Sayı: 4, 1783 - 1858, 13.02.2021

Faruk Barış Mutlay

https://doi.org/10.26650/mecmua.2020.78.4.0004

Öz

4857 sayılı İş Kanununun 26. maddesindeki süreler, işçi ya da işveren tarafından gerçekleştirilecek bütün fesihler için kabul edilmemiştir. Maddedeki süreler, iş sözleşmesinin sadece ahlak ve iyi niyet kurallarına uymayan hallere ve benzeri durumlara dayanılarak feshedilmesi halinde uygulama alanı bulur. Dolayısıyla iş sözleşmesinin işverence İşK m 25/II veya işçi tarafından İşK m 24/II dışında herhangi bir haklı nedenle feshinde bir yıllık ya da altı iş günlük süreler dikkate alınmaz. Geçerli nedenle yapılan fesihlerde de anılan hükümdeki süreler göz önünde bulundurulmaz.
İşK m 24/II ve İşK m 25/II dışındaki haklı nedenler açısından ilgili düzenlemelerin içeriği esas alınmak suretiyle süre açısından sonuca varılmalıdır. Bu doğrultuda düzenlemeler uyarınca işçinin ya da işverenin, hükümlerdeki nedenler devam ettiği sürece fesih hakkını kullanabileceğini kabul etmek isabetli olur. Bununla birlikte düzenlemenin niteliği gereği sadece İşK m 25/I,a’da yer verilen haklı nedenle fesih sebebi için makul süre araştırılması yapılmalıdır. Aynı şekilde geçerli nedenle yapılacak fesihlerde somut olayın özelliğine ve feshin niteliğine göre belirlenecek makul süre ölçütü esas alınmalıdır.
Çalışmamız kapsamında konu, uygulama alanının geniş olması nedeniyle ağırlıklı olarak 4857 sayılı İş Kanunu çerçevesinde değerlendirilmişse de diğer bireysel iş kanunları ve Türk Borçlar Kanunu açısından da ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

İş sözleşmesi, fesih, fesihte süre, haklı neden, hak düşürücü süre

Destekleyen Kurum

Yazar bu çalışma için finansal destek almadığını beyan etmiştir.

The Term/Duration Required for the Termination of Labor Agreement

Öz

“Statutory limitation–Terms/durations” are not accepted for all terminations to be enforced by employee or employer, which is specified in the 26th article of Labor Law, numbered 4857. The terms specified in the aforementioned article are applicable only on the condition that the labor agreement is canceled by basing upon circumstances, which do not comply with codes of ethics and goodwill and other similar principles. Therefore, a term of 1 year or six business days are not taken into account in case of a termination of labor agreement with any valid reason other than termination by the employer under article 25/II of the Labor Law or termination by the employee under article 24/II of the Labor Law. The terms specified in the aforementioned article cannot be considered also for terminations with a valid reason.
Based on the content of the regulations, terminations with a valid reason other than article 24/II of the Labor Law and article 25/II of the Labor Law should be concluded in terms of duration. In this direction, it will be accurate to agree upon the fact that both the employer and the employee can exercise the right of termination as long as the reasons specified in the relevant provision continue under the content of regulations. However, under the content of relevant regulation, reasonable time shall be sought only for the reason of termination with a valid reason included in the article 25/I,a of Labor Law. Similarly, for terminations to be executed with a valid reason, the reasonable time to be determined according to the characteristic of concrete case and qualification of the termination shall be based on.
In the scope of our study, the subject was mainly evaluated within the framework of the Labor Law numbered 4857 due to the wide application area, but the term related to termination was also considered as regards other individual labor laws and the Turkish Code of Obligations.

Anahtar Kelimeler

Labor agreement, termination, term of the termination, termination with a valid reason, statutory limitation

Kaynakça

• Akyiğit E, İçtihatlı ve Açıklamalı 4857 Sayılı İş Kanunu Şerhi C I (3. Bası, Seçkin 2008).
• Alpagut G, İşyerinin Devri ve İş Sözleşmesini Fesih Hakkı (Beta 2010).
• Arslan S, İşverenin Haklı Nedenle Fesih Hakkı (XII Levha 2012).
• Baycık G, İş Hukukunda Yenilik Doğuran Haklar (Yetkin 2011).
• Birben E, ‘İşverenin İş Sözleşmesini Fesih Hakkının Etkisizleşmesi’ (2013) 15(Özel Sayı/Special Issue) Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 451-480.
• Buz V, Medeni Hukukta Yenilik Doğuran Haklar (Yetkin 2005).
• Caniklioğlu N, Hastalık ve Sakatlığın Hizmet Akdine Etkisi (Beta 2002).
• Çelik N, Caniklioğlu N ve Canbolat T, İş Hukuku Dersleri (32. Bası, Beta 2019).
• Çenberci M, İş Kanunu Şerhi (6. Bası, 1986).
• Çil Ş, İş Kanunu Şerhi (2. Bası, Turhan 2007).
• Demircioğlu M, Korkmaz D ve Kaplan HA, Sorularla 4857 Sayılı İş Yasası (4. Bası, Beta 2018).
• Doğan-Yenisey K, ‘İş İlişkisinin Sona Ermesi ve Kıdem Tazminatı’ Yargıtay’ın İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Kararlarının Değerlendirilmesi 2016 (İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Derneği Semineri) (XII Levha 2018) 387-563.
• Ekmekçi Ö ve Yiğit E, Bireysel İş Hukuku Dersleri (XII Levha 2020).
• Elmas S, Türk İş Hukukunda Haksız Fesih (Lykeion 2018).
• Erdem M, Özel Hukukta Zamanaşımı (XII Levha 2010).
• Ergin H, Türk ve Alman Hukukunda İş Sözleşmesinin Sağlık Nedeniyle Sona Ermesi (Beta 2009).
• Erkul İ, Uygulamalı Sosyal Politika Dersleri, Türk İş Hukuku (1475 Sayılı İş Kanunu ve Uygulaması) C I (1985).
• Esener T, ‘İşK. 18 (No. 2)’ İş Hukuku Uygulaması “İHU” Kararlar ve İncelemeleri İşK II (Ze 1975).
• Eyrenci Ö, Taşkent S ve Ulucan D, Bireysel İş Hukuku (9. Bası, Beta 2019).
• İren E, ‘Haklı Nedenle İş Sözleşmesinin Feshinde Hak Düşürücü Süreler’ Prof. Dr. Sarper Süzek’e Armağan C II (Beta 2011) 1335-1342.
• Kaplan ET, İşverenin Fesih Hakkı, Sınırları, Hüküm ve Sonuçları (1987).
• Kılıçoğlu M ve Şenocak K, İş Kanunu Şerhi (3. Bası, Legal 2013).
• Limoncuoğlu SA, ‘İşçinin İş Sözleşmesini Psikolojik Tacize Dayalı Olarak Haklı Nedenle Feshinde Hak Düşürücü Sürenin Başlangıcı (Karar İncelemesi)’ (2013) 15(Özel Sayı/Special Issue) Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 547-571.
• Mollamahmutoğlu H, Astarlı M ve Baysal U, İş Hukuku (6. Bası, Turhan 2014).
• Narmanlıoğlu Ü, İş Hukuku Ferdi İş İlişkileri I (5. Bası, Beta 2014).
• Odaman S, İşverenin Hizmet Sözleşmesini Ahlak ve İyi Niyet Kuralları ve Benzerlerine Aykırılık Nedeniyle Fesih Hakkı (Kamu-İş 2003). (Fesih Hakkı).
• Oğuzman K, Hizmet (İş) Akdinin Feshi (1955).
• Özdemir E, İş Sözleşmesinden Doğan Uyuşmazlıklarda İspat Yükü ve Araçları (Beta 2006).
• Özkaraca E, İşyeri Devrinin İş Sözleşmelerine Etkisi ve İşverenlerin Hukuki Sorumluluğu (Beta 2008).
• Savaş FB, İş Sözleşmesinin İşveren Tarafından Haklı Nedenle Feshi (Beta 2012).
• Sümer HH, İş Hukuku Uygulamaları (7. Bası, Seçkin 2019).
• Süzek S, İş Hukuku (18. Bası, Beta 2019).
• Tunçomağ K, İş Hukuku (Genel Kavramlar-Hizmet Sözleşmesi ve Sendikalar Hukuku) C I (1979).
• Tunçomağ K ve Centel T, İş Hukukunun Esasları (9. Bası, Beta 2018).
• Ulucan D, ‘İşK. 18 (No. 3)’ İş Hukuku Uygulaması “İHU” Kararlar ve İncelemeleri İşK II (Ze 1975).
• Yürekli S, Türk Borçlar Kanununa Göre Hizmet Sözleşmesinin Sona Ermesi (2. Bası, Beta 2014).
• Çalışma ve Toplum Dergisi (http://www.calismatoplum.org/)
• Gerekçeli İçtihatlı İş Kanunu ve Yargıtay Uygulaması C II (Türk İş / Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği 2019).