Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

DETERMINATIONS FOR THE TYPES OF AUGER AND AUGER HOLDERS USED IN THE BAGLAMA

Yıl 2022, , 249 - 263, 15.08.2022
https://doi.org/10.22252/ijca.1135926

Öz

The auger and auger holder part, which allows you to tune the baglama, is made by traditional methods from past to present. On the other hand, there are also auger and auger holder varieties inspired by different instruments. In addition, it is seen that new original auger and auger holder varieties have been produced, which are made by adhering to the authentic appearance of the baglama and are intended to preserve the chord for a longer period of time. The research is aimed at conducting due diligence and has a descriptive feature. During the research process, digital and written sources were scanned and information about the subject was tried to be obtained. Then, the preferences of baglama makers and baglama performers regarding the types of auger and auger holders on the baglama were tried to be evaluated together with quantitative and qualitative findings by applying personal interview and survey techniques. As a result of the research, it was found that traditional baglama auger and auger holder varieties are used more widely than other types of auger and auger holders. It has been observed that guitar/mandolin auger and auger holder varieties are more complex, costly and heavy than traditional auger and auger holder varieties. It has been observed that the wire insertion/removal process in guitar/mandolin auger and auger holder varieties is more complicated than in other auger and auger holder varieties, but more precise tuning can be done. It has been concluded that there are new auger and auger holder studies aimed at more precise tuning and long-term preservation of the baglama chord.

Kaynakça

  • Açın, C. (1994). “Enstruman Bilimi (Organoloji)” İstanbul: Yenidoğan Basımevi Ltd. şti.
  • Creswell, J.W. (2017). Karma Yöntem Araştırmalarına Giriş. (Çev. M. Sözbilir). Ankara: Pegem Akademi.
  • Demirsipahi, C. (1975). Türk halk oyunları (Vol. 2). Türkiye İş Bankası.
  • Ekici, S. (2012). “Bağlama Eğitimi Yöntem ve Teknikleri” Ankara: Yurtrenkleri Yayınevi.
  • Haşhaş, S. (2013). “Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş-Vuruş Yönlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme” (Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı.
  • Haşhaş, S., İmik, Ü., Aydoğdu, C. (2015) Arguvan Örnekleminde “Dede Sazı’nın Organolojisi ve İcra Özellikleri (Organology and Performance Characteristics Of "Dede Sazi" In Arguvan Case), Türkiye, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (1): 169-180.
  • İmik, Ü., Haşhaş, S. (2014). “Çalgı Kalitesinin Performans ve Başarıya Etkilerine Yönelik Görüşler “Bağlama Örneği”. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, (9), (s.59-68).
  • Kurubaş, B. (2015). “Mesleki Müzik Eğitimi Veren Kurumlarda Yöresel Bağlama Tavırlarının Öğretimine Yönelik Değerlendirmeler” (Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı.
  • Memmedli, İ. (2009). “Türkiye ve Azerbaycan Müziğinde Bağlama ile Saz’ın Yeri ve Önemi” [Bildiri] Aynur Koçak (Ed.). Halk Müziğinde Çalgılar Uluslararası Sempozyum Bildirileri, 14-16 Aralık 2007, (s.416-420). İstanbul: Motif Vakfı Yayınları.
  • Özarslan, M. (2001). Erzurum Âşıklık Geleneği, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Parlak, E. (2000). Türkiye’de El İle (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.

BAĞLAMADA KULLANILAN BURGU VE BURGULUK ÇEŞİTLERİNE YÖNELİK TESPİTLER

Yıl 2022, , 249 - 263, 15.08.2022
https://doi.org/10.22252/ijca.1135926

Öz

Bağlamada akort yapmayı sağlayan burgu ve burguluk kısımları geçmişten günümüze geleneksel yöntemlerle yapılmaktadır. Buna karşın farklı çalgılardan esinlenilerek yapılan burgu ve burguluk çeşitlerine de rastlanmaktadır. Ayrıca bağlamanın otantik görünümüne bağlı kalarak yapılan ve akordun daha uzun süreli korunmasının amaçlandığı yeni özgün burgu ve burguluk çeşitlerinin üretildiği görülmektedir. Araştırma durum tespiti yapmaya yönelik olup betimsel bir özelliğe sahiptir. Araştırma sürecinde dijital ve yazılı kaynaklar taranarak konuya yönelik bilgiler elde edilmeye çalışılmıştır. Daha sonra bağlama yapımcılarının ve icracılarının bağlamadaki burgu ve burguluk çeşitlerine yönelik tercihleri, kişisel görüşme ve anket tekniklerinin uygulanmasıyla nicel ve nitel bulgularla birlikte değerlendirilmeye çalışılmıştır. Araştırma sonuçlarından bazıları sıralanacak olursa; geleneksel bağlama burgu ve burguluk çeşitlerinin diğer burgu ve burguluk çeşitlerine göre daha yaygın bir şekilde kullanıldığı, gitar/mandolin burgu ve burguluk çeşitlerinin geleneksel burgu ve burguluk çeşitlerine göre daha karmaşık, maliyetli ve ağır olduğu, gitar/mandolin burgu ve burguluk çeşitlerinde tel takma/sökme işleminin diğer burgu ve burguluk çeşitlerine göre daha karmaşık olduğu ancak daha hassas akort yapılabildiği, bağlama akordunun daha hassas ayarlanması ve uzun süreli korunmasına yönelik yeni burgu çalışmalarının olduğu akla ilk gelenlerden bazılarıdır.

Kaynakça

  • Açın, C. (1994). “Enstruman Bilimi (Organoloji)” İstanbul: Yenidoğan Basımevi Ltd. şti.
  • Creswell, J.W. (2017). Karma Yöntem Araştırmalarına Giriş. (Çev. M. Sözbilir). Ankara: Pegem Akademi.
  • Demirsipahi, C. (1975). Türk halk oyunları (Vol. 2). Türkiye İş Bankası.
  • Ekici, S. (2012). “Bağlama Eğitimi Yöntem ve Teknikleri” Ankara: Yurtrenkleri Yayınevi.
  • Haşhaş, S. (2013). “Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş-Vuruş Yönlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme” (Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı.
  • Haşhaş, S., İmik, Ü., Aydoğdu, C. (2015) Arguvan Örnekleminde “Dede Sazı’nın Organolojisi ve İcra Özellikleri (Organology and Performance Characteristics Of "Dede Sazi" In Arguvan Case), Türkiye, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (1): 169-180.
  • İmik, Ü., Haşhaş, S. (2014). “Çalgı Kalitesinin Performans ve Başarıya Etkilerine Yönelik Görüşler “Bağlama Örneği”. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, (9), (s.59-68).
  • Kurubaş, B. (2015). “Mesleki Müzik Eğitimi Veren Kurumlarda Yöresel Bağlama Tavırlarının Öğretimine Yönelik Değerlendirmeler” (Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı.
  • Memmedli, İ. (2009). “Türkiye ve Azerbaycan Müziğinde Bağlama ile Saz’ın Yeri ve Önemi” [Bildiri] Aynur Koçak (Ed.). Halk Müziğinde Çalgılar Uluslararası Sempozyum Bildirileri, 14-16 Aralık 2007, (s.416-420). İstanbul: Motif Vakfı Yayınları.
  • Özarslan, M. (2001). Erzurum Âşıklık Geleneği, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Parlak, E. (2000). Türkiye’de El İle (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Toplam 11 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Uğur Göktaş 0000-0001-7452-7663

Doğukan Dursun 0000-0001-8089-4953

Yayımlanma Tarihi 15 Ağustos 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022

Kaynak Göster

APA Göktaş, U., & Dursun, D. (2022). BAĞLAMADA KULLANILAN BURGU VE BURGULUK ÇEŞİTLERİNE YÖNELİK TESPİTLER. İnönü Üniversitesi Kültür Ve Sanat Dergisi, 8(1), 249-263. https://doi.org/10.22252/ijca.1135926

https://dergipark.org.tr/tr/pub/ijca