Öz
Throughout history, various music therapy practices have been employed, leading to the discovery of therapeutic treatments for various ailments. These practices have continued from pre-Islamic times to the present day, with dedicated treatment centers established in different eras, including pre-Islamic, Islamic, Seljuk, Ottoman, and contemporary periods. This article aims to explore the relationship between music and health based on the research and contributions of scholars who lived during these periods and experienced these therapies. It investigates how different scholars from the 9th century onwards positioned music within the realm of health. Notably, Al-Kindi's work suggested that the strings of the Ud instrument could elevate various bodily fluids. The Ihwan al-Safa group, inspired by Al-Kindi's studies, emphasized the reduction of harmful bodily fluids through music therapy. Additionally, Al-Farabi's research focused on the psychological effects of music on human beings. Each scholar, therefore, approached the use of music in therapy from different angles. Moreover, studies have revealed the impact of various musical modes (makams) on human health, suggesting that specific modes, when listened to at particular times, could have beneficial effects on health. In light of these findings, it is evident that music has been considered not only as a cultural phenomenon within social life but also as a therapeutic element. Further, more specific studies in these therapeutic areas are crucial to better understand the effects of music therapy and its potential for enhancing overall well-being.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adamson, P. (2007). Great Medieval Thinkers: Al-Kindi. Oxford University Press. Altınölçek, H. (1998). Bir İletişim Aracı Olarak Müzik ve Müzikle Tedavi Yöntemleri. (Tez no.73475) [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi- Eskişehir]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. Bakır, B., & Başağaoğlu, İ. (2008). Akıl Hastalıklarında Geleneksel Tedaviler ve Birkaç Selçuklu Darüşşifa Yapısı Tasarımı Üzerindeki Etkileri. I. Uluslararası Türk Tıp Tarihi Kongresi, 10, 530-644. Can, M. C. (2001). Türk Müziği Yazılı Kaynakları. Doktora Ders Notları. Can, M. C., & Levendoğlu, N. O. (2002). Geleneksel Türk Sanat Müziği Terminolojisinde Çok Kültürlü Unsurlar. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(3). S.10-12. Cihan, A. K. (2000). Bilimler Tasnifi Ve İbn Sînâ. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(9). S.435-451.
Öz
Geçmişten günümüze birçok müzikle tedavi uygulamaları yapılmış ve bu uygulamalar sonucunda hastalığa iyi gelen tedaviler bulunduğu tespit edilmiştir. Türklerin İslamiyet’i kabul ettiğinden günümüze kadar bu tedavi yöntemleri, İslamiyet öncesinde, İslamiyet sonrasında, Selçuklularda, Osmanlılarda ve günümüzde bu hastalıkları tedavi etmek amacıyla kurulmuş tedavi merkezleri ile devam ettiği görülmüştür. Bu makalenin amacı geçmişten beridir süre gelen tedavi yöntemlerinin o dönemlerde yaşamış ve bu tedavileri deneyimlemiş alimlerin yapmış olduğu çalışmalar doğrultusunda; müzik – sağlık ilişkisi ele alınmış, 800’lü yıllardan itibaren bilim insanlarının, alimlerin müziği sağlık içerisinde nasıl konumlandırdıkları incelenmiştir. Bu bağlamda El-Kındi’nin Ud tellerini çeşitli vücut sıvılarını yükselttiği, İhvan-ı safa topluluğunun El-Kındi’nin çalışmalarından yola çıkarak zararlı vücut sıvılarının azaldığı, Farabi’nin çalışmasında ise müziğin insan psikolojine olan etkilerine yönelik çalışmalar yaptığı görülmüştür. Görüldüğü üzere her bir alim müzikle tedavinin farklı yönlerini ele alarak çalışmalarını sürdürmüştür. Ayrıca çeşitli makamların insan sağlığına etkileri görülmüş ve belirli vakitlerde dinlenilen makamların insan sağlığına faydalı olabileceğine yönelik çalışmaların varlığı tespit edilmiştir. Bu çalışmalar bağlamında elde edilen verilere bakıldığında müziğin sosyal yaşam içerisinde kültürel bir olgu olarak görülmesinin yanı sıra tedavi edici bir unsur olabildiği düşünülmüş ve bu tedavi alanlarının üzerinde daha spesifik çalışmalar yaparak tedavilerin etkilerinin görülmesi için çalışmalar yapılması hususunda önem arz etmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adamson, P. (2007). Great Medieval Thinkers: Al-Kindi. Oxford University Press. Altınölçek, H. (1998). Bir İletişim Aracı Olarak Müzik ve Müzikle Tedavi Yöntemleri. (Tez no.73475) [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi- Eskişehir]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. Bakır, B., & Başağaoğlu, İ. (2008). Akıl Hastalıklarında Geleneksel Tedaviler ve Birkaç Selçuklu Darüşşifa Yapısı Tasarımı Üzerindeki Etkileri. I. Uluslararası Türk Tıp Tarihi Kongresi, 10, 530-644. Can, M. C. (2001). Türk Müziği Yazılı Kaynakları. Doktora Ders Notları. Can, M. C., & Levendoğlu, N. O. (2002). Geleneksel Türk Sanat Müziği Terminolojisinde Çok Kültürlü Unsurlar. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(3). S.10-12. Cihan, A. K. (2000). Bilimler Tasnifi Ve İbn Sînâ. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(9). S.435-451.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Müzik Algısı, Müzikoloji ve Etnomüzikoloji, Müzik (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 3 Ocak 2024 |
| Yayımlanma Tarihi | 5 Ocak 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 9 Sayı: 2 |
https://dergipark.org.tr/tr/pub/ijca