Öz
Günümüzde çok uluslu şirketler, başka bir ülkede
gösterecekleri ticari faaliyetleri tek başlarına yürütmek yerine, başka bir
teşebbüsler ortak olarak yapmak yolunu seçmektedirler. Bu amaçla seçilen
işbirliği modellerinin başında da joint venture gelmektedir.
Uluslararası ticarette
şirketlerin ürettikleri mal ve hizmetleri diğer ülkelerdeki tüketicilerin
kullanımına sunmaları genellikle joint venture sözleşmeleri vasıtasıyla mümkün
olmaktadır. Zira joint venture ile risk paylaşılmakta, pazara giriş engelleri
aşılmakta, teknolojik ve teknik bilgiye ulaşmak kolaylaşmakta ve teşebbüslerin
pazar gücü artmaktadır.
Joint venture ile kamu tüzel kişileri, çok uluslu şirketler,
gerçek veya tüzel kişiler bir sözleşmesel ilişkiye girmekte, diğer bir deyişle
bir sözleşme çatısı altında toplanmaktadırlar. Bu nedenle, çoğu hukuk sistemi
joint venture ile ilgili yasal düzenlemeler yapmıştır.
Türk Hukuku bakımından, joint venture ile ilgili yasal bir
düzenleme mevcut değildir. Bununla beraber joint venture amacı, unsurları,
tarafların hak ve borçları ve sözleşmesel niteliği itibariyle bazı kanunların
uygulama alanına girmektedir.
Bu çalışmada Türk Hukuku bakımından joint venture sözleşmesinin
türleri ve hukuki niteliği inceleme konusu yapılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akyol, Ş. (1997). Borçlar Hukuku (Özel Borç İlişkileri) II. Fasikül: Know-How, Management, Joint Venture ve Büyük Çaplı İnşaat Sözleşmeleri, İstanbul.
- Barlas, N. (2012). Adi Ortaklık Temeline Dayalı Sözleşme İlişkileri, 3. Bası, İstanbul.
- Beamısh, P. (1991). International Management Text And Cases, Boston, Richard D. Irvin Inc..
- Campbell, D. (2000). International Joint Ventures, Mergers and Acquisitions, Ardsley, New York.
- Chen, T. L. (2010). International joint venture, Commitment and Host – Country Policy In An Integrated Market, International Review of Economics, 57, 411-421.
- Culpan, R. (2002). Global Business Alliances: Theory and Practice, Greenwood Publishing Group.
- Dayınlarlı, K. (2007). Joint Venture Sözleşmesi, 2. Baskı, Ankara.
- Frıedmann, W. G./ Kalmanoff, G. (1961). Joint International Business, New York and London.
- Hall, R. D. (1984) The International Joint Venture, Praeger Publishers, New York.
- Harrıgan; K. R. (1988). Managing For Joint Venture Success, Toronto.
- İmregün, O. (1968). Amerikan Ortaklıklar Hukukunun Ana Hatları, İstanbul.
- Kaplan, İ. (1994). İnşaat Sektöründe Müşterek İş Ortaklığı Joint Venture, Ankara.
- Karayalçın, Y. (1965). Ticaret Hukuku Dersleri, Şirketler Hukuku, Giriş-Şahıs Şirketleri, Ankara.
- Mıcheler, E./ Prentıce, D. D. (2000). Joint Ventures In English and German Law, Oxford.
- Shen, L. Y./ Wu, W. C/ Catherine, S. K. (2001). Risk Assesments For Construction Joint Ventures In China, Journal Of Construction Engineering And Management, 1, 76-81.
- Tekil, F. (1996). Adi, Kollektif Ve Komandit Şirketler Hukuku, İstanbul.
- Tekinalp, G/Tekinalp, Ü. (1989). Joint Venture, Prof. Dr. Yaşar Karayalçın’ a 65. Yaş Armağanı, Ankara, 43- 176.
- Wallace, R. (2004). Strategic Partnerships: An Entrepreneur's Guide to Joint Ventures and Alliances.
- Yılmaz, L. ( 2006). 4875 Sayılı Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu’ nun Getirdiği Yenilikler, İTÜSBD, 2, 10, 173-190.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 3 Sayı: 5 |