Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

EXAMINATION OF ZERO WASTE FASHION DESIGN METHODS AND PRACTICES

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 7, 81 - 100, 31.07.2019

Öz

Zero waste fashion design is applied to various stages of the fashion lifecycle to limit waste. The modern mode of fast consumption encouraged by the ready-to-wear industry produces an abundance of waste. Fashion designers who grasp the destructive impact of this waste are using zero waste fashion design methods in the designing of a new generation garments. These methods are sustainable and systemic alternatives to fast fashion production. Zero waste fashion design consist of pre-consumer and post-consumer zero waste design methods. Pre-consumer zero waste design minimizes waste during production while post-consumer zero waste design reuses clothing to prolong its consumption. Pre-consumer zero waste design utilizes zero waste pattern cutting, fabric manipulation, and tesellation. Post-consumer zero waste design emphasizes upcycling. Both methods have been examined in this paper along with selected pioneer designer’s practical examples.

Kaynakça

  • Aral, N. (2009). Tekstil Atıklarından Oluşturulan Kompozitlerin Performans Özelliklerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü. s.3.
  • Beşat, M. (2006). Sosyal Destek Programı (social assistance program) ile ürün maliyet hesaplanmasında fire ve artıkların değerlemesi: örnek bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. s.18.
  • Brown, S. (2010). Eco Fashion. London: Laurence King Publishing. s. 160.
  • Brown, S. (2013). Refashioned – Cutting-Edge Clothing from Upcycled Materials. London: Laurence King Publishing. s. 148.
  • Fletcher, K. ve Grose, L. (2012). Fashion & Sustainability-Design for Change. London: Laurence King Publishing. s. 10-44.
  • Koca, E. ve Kılıç S. (2014).”Giyim Sektöründe Üretim Artıkları ve Sürdürülebilir Moda Yaklaşımı”. Uluslararası Sanat ve Tasarım Kongresi. DEÜ Güzel Sanatlar Fakültesi. 20-25 Ekim. İzmir. 48-56.
  • Koç, F. ve Koca, E. (2012). “The Clothing Culture of the Turks, and the Entari (Part 2: the Entari)”. Folk Life: Journal of Ethnological Studies. Volume 50. Number 2. October 2012. s. 141-168.
  • Koç, F. ve Koca, E. (2015). “Türk Halk Giyiminde Kullanılan Kolsuz Kadın Üstlükleri”. IV. Uluslararası Türk Sanatları Tarihi ve Folkloru Kongresi/Sanat Etkinlikleri. 14-16 Mayıs. Konya. s. 515-222.
  • Hart, A. ve North, S. (1998). Historical Fashion In Detail. London: V&A Publications. s. 41-43. Holborn, M. (1995). Issey Miyake. London: Taschen. s. 90.
  • Mauch, C. (2016). Introduction: The Call for Zero Waste. RCC Perspectives No.3, A Future Without Waste? Zero Waste in Theory and Practice, s. 6.
  • Niinimaki, K. (2013). Sustainable Fashion: New Approaches. Finland: Aalto University Publication. s. 18-70.
  • Milenovich, S. (2007). Kimonos. New York: Abrams. s. 20-21.
  • Racinet, A. (2006). The Complete Costume History, Köln: Taschen. s. 45-538. Rissanen, T. ve Mcquillan H. (2016). Zero Waste Fashion Design. London: Bloomsbury. s. 10-18- 19-77-80-87.
  • Wilcox, C. ve Mendes, V. (1991). Modern Fashion In Detail. London: V&A Publications. s. 37.Zandra Rhodes: A Lifelong Love Affair with Textiles -Exhibition Catalog- (2005). Woodbridge, England: Antique Collectors’ Club.

GİYSİ TASARIMINDA SIFIR ATIK YÖNTEMLERİNİN VE UYGULAMALARININ İNCELENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 7, 81 - 100, 31.07.2019

Öz

Sıfır atık üretim yöntemleri tüketimi kontrol altına alabilmek için birçok alanda kullanılmaktadır.
Hazır giyim sektöründeki tüketim hızı sonucunda hem kullanıcı öncesi hem kullanıcı sonrası
ortaya çıkan atık miktarının oluşturduğu tahribatı fark eden giysi tasarımcıları da, tüketimin kısır
döngüsüne çözümler geliştirerek yeni nesil giysiler oluşturmak üzere çalışmalar yürütmektedirler.
Kullanıcı öncesi ve kullanıcı sonrası sıfır atık giysi tasarımı yöntemleri hızlı modanın döngüsüne
alternatif üretim yöntemleri olarak sürdürülebilir moda tasarımı anlayışıyla yeni tasarım ve sistemsel
çözüm önerilerinin geliştirilmesine fırsat tanımaktadır. Bu yöntemlerin kullanımı ile hem üretim
sürecinde atık azaltmak hem kullanımı sonlanmış giyim ürünlerini yeniden kazanmak hem de kullan
at ürün yaklaşımının dışında bir sistem geliştirmek gibi amaçlar öne çıkmaktadır. Bu yöntemler ile
oluşturulmuş giysi tasarımlarına örnekler verilen bu çalışmada giysi tasarımı ve üretimi açısından
sıfır atık yöntemleri ele alınmaktadır. Kullanıcı öncesi sıfır atık giysi tasarımı yöntemleri olarak
geliştirilen; sıfır atık kalıp tasarımı ve kumaş manipülasyonu ile kullanıcı sonrası sıfır atık giysi
tasarımı yöntemi olan ileri dönüşüm seçilen öncü giysi tasarımcılarının uygulamaları üzerinden
incelenmektedir.

Kaynakça

  • Aral, N. (2009). Tekstil Atıklarından Oluşturulan Kompozitlerin Performans Özelliklerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü. s.3.
  • Beşat, M. (2006). Sosyal Destek Programı (social assistance program) ile ürün maliyet hesaplanmasında fire ve artıkların değerlemesi: örnek bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. s.18.
  • Brown, S. (2010). Eco Fashion. London: Laurence King Publishing. s. 160.
  • Brown, S. (2013). Refashioned – Cutting-Edge Clothing from Upcycled Materials. London: Laurence King Publishing. s. 148.
  • Fletcher, K. ve Grose, L. (2012). Fashion & Sustainability-Design for Change. London: Laurence King Publishing. s. 10-44.
  • Koca, E. ve Kılıç S. (2014).”Giyim Sektöründe Üretim Artıkları ve Sürdürülebilir Moda Yaklaşımı”. Uluslararası Sanat ve Tasarım Kongresi. DEÜ Güzel Sanatlar Fakültesi. 20-25 Ekim. İzmir. 48-56.
  • Koç, F. ve Koca, E. (2012). “The Clothing Culture of the Turks, and the Entari (Part 2: the Entari)”. Folk Life: Journal of Ethnological Studies. Volume 50. Number 2. October 2012. s. 141-168.
  • Koç, F. ve Koca, E. (2015). “Türk Halk Giyiminde Kullanılan Kolsuz Kadın Üstlükleri”. IV. Uluslararası Türk Sanatları Tarihi ve Folkloru Kongresi/Sanat Etkinlikleri. 14-16 Mayıs. Konya. s. 515-222.
  • Hart, A. ve North, S. (1998). Historical Fashion In Detail. London: V&A Publications. s. 41-43. Holborn, M. (1995). Issey Miyake. London: Taschen. s. 90.
  • Mauch, C. (2016). Introduction: The Call for Zero Waste. RCC Perspectives No.3, A Future Without Waste? Zero Waste in Theory and Practice, s. 6.
  • Niinimaki, K. (2013). Sustainable Fashion: New Approaches. Finland: Aalto University Publication. s. 18-70.
  • Milenovich, S. (2007). Kimonos. New York: Abrams. s. 20-21.
  • Racinet, A. (2006). The Complete Costume History, Köln: Taschen. s. 45-538. Rissanen, T. ve Mcquillan H. (2016). Zero Waste Fashion Design. London: Bloomsbury. s. 10-18- 19-77-80-87.
  • Wilcox, C. ve Mendes, V. (1991). Modern Fashion In Detail. London: V&A Publications. s. 37.Zandra Rhodes: A Lifelong Love Affair with Textiles -Exhibition Catalog- (2005). Woodbridge, England: Antique Collectors’ Club.
Toplam 14 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Gözde Bursalıgil Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 31 Temmuz 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 4 Sayı: 7

Kaynak Göster

APA Bursalıgil, G. (2019). GİYSİ TASARIMINDA SIFIR ATIK YÖNTEMLERİNİN VE UYGULAMALARININ İNCELENMESİ. Uluslararası Disiplinlerarası Ve Kültürlerarası Sanat, 4(7), 81-100.