Subversion And Containment In A Midsummer Night’s Dream And Twelfth Night

Yıl 2025, Cilt: 11 Sayı: 2, 167 - 179

Deniz Yildiz

Öz

In this article, I aim to examine William Shakespeare’s comedies A Midsummer Night’s Dream and Twelfth Night within the framework of Stephen Greenblatt’s theory of subversion and containment. In both plays, normative structures concerning gender roles, class hierarchy, and desire are temporarily subverted within the play’s universe: however, these subversions ultimately result in the reestablishment of the existing ideological order. The identity confusion that begins with Viola’s disguise as a man, Olivia’s unconscious love for someone of the same sex, and Malvolio’s ridicule are moments in Twelfth Night when “subversive” elements become visible. Similarly, in A Midsummer Night’s Dream, Titania’s love for a figure from the lower class, the power struggle in the fairy world, and the festival atmosphere presented in the play offer a collective hallucinatory environment, allowing for a temporary relaxation of social norms. Yet, in both plays, the final scenes end with the restoration of order through “restorative” heteronormative marriages, social exclusion, and the regaining of power by authority figures. This study argues that, as Greenblatt suggests, theatre is not only a structure that reinforces the ideological order, but also one that reproduces this order by making its limits visible.

Anahtar Kelimeler

A Midsummer Night’s Dream , Twelfth Night , Subversion and Containment , New Historicism , Stephen Greenblatt

William Shakespeare’in A Midsummer Night’s Dream ve Twelfth Night Komedyalarında Yıkıcılık ve Sınırlandırma

Öz

Bu makalede, William Shakespeare’in A Midsummer Night’s Dream ve Twelfth Night adlı komedyalarının Stephen Greenblatt’ın yıkıcılık ve sınırlandırma kuramı çerçevesinde incelemeyi amaçlamaktayım. Her iki oyunda da toplumsal cinsiyet rolleri, sınıf hiyerarşisi ve arzuya dair normatif yapılar, oyun evreni içinde geçici olarak altüst edilir; ancak bu altüst oluşlar, nihayetinde mevcut ideolojik düzenin yeniden tesis edilmesiyle sonuçlanır. Viola’nın erkek kılığına bürünmesiyle başlayan kimlik karmaşası, Olivia’nın aynı cinsiyetten birine duyduğu farkında olmadan gelişen aşk ve Malvolio’nun alaya alınması, Twelfth Night oyununda “düzen karşıtı” unsurların görünür kılındığı anlar olarak öne çıkar. Benzer biçimde, A Midsummer Night’s Dream oyununda da Titania’nın alt sınıftan bir figüre duyduğu aşk ve periler dünyasındaki güç savaşları ve oyunda yer verilen festival ortamı kolektif bir halüsinasyon ortamı sunar ve bu da toplumsal normların geçici olarak esnetilmesine olanak tanır. Ancak her iki oyunda final sahnelerinde düzeni “onarıcı” heteronormatif evlilikler, sosyal dışlamalar ve otorite figürlerinin yeniden güç kazanmasıyla son bulur. Bu çalışma, Greenblatt’ın öne sürdüğü gibi, tiyatronun yalnızca ideolojik düzeni pekiştiren değil, aynı zamanda bu düzenin sınırlarını görünür kılarak onu yeniden üreten bir yapı olduğunu savunur.

Anahtar Kelimeler

A Midsummer Night’s Dream , Twelfth Night , Yıkıcılık ve Sınırlandırma , Yeni Tarihselcilik , Stephen Greenblatt

Kaynakça

• Bakhtin, M. (1984). Rabelais and his world. Bloomington, IN: Indiana University Press.
• Barber, C. L. (1959). Shakespeare’s festive comedy: A study of dramatic form and its relation to social custom. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Dollimore, J. (1984). Radical tragedy: Religion, ideology and power in the drama of Shakespeare and his contemporaries. Chicago, IL: University of Chicago Press.
• Greenblatt, S. (1988). Shakespearean negotiations. Los Angeles: University of California Press.
• Lachmann, R. (1989). Bakhtin and carnival: Culture as counter-culture. Cultural Critique, 11(1), 115–152. https://doi.org/10.2307/1354246
• McAlindon, T. (1995). Testing the new historicism: “Invisible Bullets” Reconsidered. Studies in Philology, 92(4), 411–438. http://www.jstor.org/ stable/4174529
• Montrose, L. A. (1983). “Shaping fantasies”: figurations of gender and power in Elizabethan Culture. Representations, 2, 61–94. https://doi. org/10.2307/2928384
• Neely, C. T. (1985). Broken nuptials in Shakespeare’s plays. New Haven, CT: Yale University Press.
• S. Greenblatt, W. Cohen, J. Egan, & J. Howard (Eds.). (2015). The norton Shakespeare (3rd ed). W. W. Norton & Company
• Shakespeare, W. (2015). A midsummer night’s dream. In S. Greenblatt, W. Cohen, J. Egan, & J. Howard (Eds.), The Norton Shakespeare (3rd ed., pp. 1041– 1101). W. W. Norton & Company.
• Shakespeare, W. (2015). Twelfth night. In S. Greenblatt, W. Cohen, J. Egan, & J. Howard (Eds.), The Norton Shakespeare (3rd ed., pp. 1907–1972). W. W. Norton & Company.
• Veenstra, J. R. (1995). The new historicism of Stephen Greenblatt: on poetics of culture and the interpretation of Shakespeare. History and Theory, 34(3), 174–198. https://doi.org/10.2307/2505620
• Walters, L. (2016). Monstrous births and imaginations: authorship and folklore in Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream. Renaissance and Reformation / Renaissance et Réforme, 39(1), 115–146. https://www.jstor. org/stable/43918984
• Wells, S. (2006). Shakespeare and co. London: Penguin Books.