DEVELOPMENT OF THE SCALE OF TEACHER CANDIDATES’ COMPETENCY ON CONSTRUCTIVIST LEARNING: STUDY OF RELIABILITY AND VALIDITY

Yıl 2012, Cilt: 2012 Sayı: 7, 29 - 45, 22.03.2016

Etem Yeşilyurt

Öz

This study was performed to develop a scale for measuring teacher candidates’ competency on constructivist learning. An item pool that consisted of 198 items was formed by the researcher and as a result of the evaluations; an 87 itemed scale was developed. For providing the content and face validity of this scale, the opinions of 22 specialists of the subject matter and linguistics were taken and a new scale with 70 items was obtained. This scale was administered to 341 teacher candidates that were being educated at Fırat University, Faculty of Education at 2007–2008 academic year. To determine the validity of this scale; factor analysis, item-total correlations and item discrimination characteristics were examined. Factor loadings varied between .315 and .741. The seven factors obtained as student, teaching process, learning, teacher, assessment, thinking and activity explained % 45.948 of the total variance. Item total correlations varied between .301 and .675. To determine the reliability of this scale; internal consistency and split-half reliability coefficients were examined. Internal consistency coefficients of seven factors varied between .574 and .878 and Cronbach Alpha coefficient for the overall scale was .940. The result of split-half reliability analysis showed that there was a correlation of .908 between two factors. Consequently, it can be said that this scale is a reliable and a valid tool to determine teacher candidates’ levels of competency on constructivist learning.

Anahtar Kelimeler

Constructivist learning, teacher candidate, competency, validity, reliability

YAPILANDIRMACI ÖĞRENME KONUSUNDA ÖĞRETMEN ADAYLARININ YETERLİĞİ ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz

Bu çalışma, yapılandırmacı öğrenme ile ilgili öğretmen adaylarının yeterliliklerinin ölçülmesi için bir ölçme aracı geliştirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmacı tarafından 198 maddeden oluşan bir madde havuzu oluşturulmuş ve yapılan değerlendirmeler sonucunda 87 maddeli bir ölçek geliştirilmiştir. Geliştirilen bu ölçeğin kapsam ve görünüş geçerliği hakkında 22 kişilik dil bilgisi ve alan bilgisi uzman grubunun görüşlerine başvurulmuş ve madde sayısı 70 olan yeni bir ölçek elde edilmiştir. Bu ölçek 2007–2008 akademik yılında Fırat Üniversitesi, Eğitim Fakültesinde öğrenim görmekte olan 341 öğretmen adayı üzerinde uygulanmıştır. Ölçeğin geçerliğini tespit etmek için; faktör analizi, madde toplam korelasyonları ve madde ayırt edicilik özellikleri incelenmiştir. Maddelerin faktör yükleri .315 ile .741 arasında değişmektedir. Öğrenci, öğretim süreci, öğrenme, öğretmen, değerlendirme, düşünme ve aktiflik olarak elde edilen yedi faktörün toplam varyansı açıklama oranı % 45.948’dir. Madde toplam korelasyon katsayılarının .301 ile .675 arasında değiştiği tespit edilmiştir. Ölçeğin güvenirliğini tespit etmek için; iç tutarlılık ve iki yarı test güvenirliği katsayıları incelenmiştir. Ölçekte yer alan yedi faktörün Cronbach Alpha değerlerinin .574 ile .878 arasında değiştiği ve ölçeğin toplam Cronbach Alpha değerinin .940 olduğu ortaya çıkmıştır. İki yarı test güvenirliği bağlamındaysa iki faktör arasındaki korelasyon değerinin .908 düzeyinde olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, bu ölçeğin öğretmen adaylarının yapılandırmacı öğrenme hakkındaki yeterliliklerini belirlemek üzere kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir araç olduğu söylenilebilir.

Anahtar Kelimeler

Yapılandırmacı öğrenme, öğretmen adayı, yeterlilik, geçerlik, güvenirlik.

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2007). Aktif Öğrenme. İzmir: Biliş Özel Eğitim, Danışmanlık, Araştırma Hizmetleri Yayınları.
• Arslan, M. (2007). Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40 (1), 41-61
• Aydın, H. (2007). Felsefei Temelleri Işğıında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Yayınları. Aydın, H. (2006).
• Postmodernizmin Eğitimdeki Uzantısı: Felsefi
• Yapılandırmacılık, Online:
• http://turkoloji.cu.edu.tr/GENEL/hasan_aydin_egitim_yapilandirmacilik.pdf adresinden 20 Şubat 2008
• tarihinde alınmıştır.
• Bağcı, N. (2003). Öğretim Sürecinde Öğrenciye ve Öğrenim Amacına Yönelik Yeni Yaklaşımlar. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:159, http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/159/bagci.htm adresinden 10 Nisan 2007 tarihinde alınmıştır.
• Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeleri (3. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Bay, E. ve Karakaya, Ş. (2009). Öğretmen Eğitiminde Yapılandırmacı Yaklaşıma Dayalı Uygulamaların Etkililiğinin Değerlendirilmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8 (28), 40-55.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Brooks, J. G. and Brooks, M. G. (1999). In Search of Understanding: The Case for Constructivist Classrooms. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Can, T. (2004). “Yabancı Dil Olarak İngilizce Öğretmenlerinin Yetiştirilmesinde Kuram ve Uygulama Boyutuyla Oluşturmacı Yaklaşım.” Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Çınar, O., Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim Okulu Öğretmen ve Yöneticilerinin Yapılandırmacı Eğitim Yaklaşımı ve Programı Hakkındaki Görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (11), 47-64.
• Cobb, P. (2005). Constructivism, C. Twomey Fosnot (Ed.) Zihin Nerededir? Sosyokültürel ve Bilişsel Oluşturmacı Perspektiflerin Bir Buluşma Noktası (ss. 43-64). Çeviren: Soner Durmuş, New York and London: Teachers College, Columbia University.
• Demirel, Ö. (2004). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Deryakulu, D. (2000). Yapıcı Öğrenme, A. Şimşek (Ed.) Sınıfta Demokrasi (ss. 53-57). Ankara: Eğitim-Sen Yayınları.
• Duman, B. (2004). Öğrenme-Öğretmen Kuramları ve Süreç Temelli Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Duman, B. ve İkiel, C. (2002). Yapıcı Öğrenme Kuramına Göre Sosyal Bilimler Öğretimi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (2), 245-262.
• Durmuş, S. (2001). Matematik Eğitiminde Oluşturmacı Yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1(1), 89-107.
• Ersoy, A. (2005). İlköğretim Bilgisayar Dersindeki Sınıf Yerleşim Düzeni Ve Öğretmen Rolünün Yapılandırmacı Öğrenmeye Göre Değerlendirilmesi, 4 (4), Online: The Turkish Online Journal of Educational Technology adresinden 15 Mart 2007 tarihinde alınmıştır.
• Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81-87.
• Fosnot, C. T and Perry, R. S. (2005). Constructivism, C. Twomey Fosnot (Ed.) Oluştırmacılık: Psikolojik Bir Öğrenme Teorisi (ss: 9-42). Çeviren: Soner Durmuş, New York and London: Teachers College, Columbia University.
• Gagnon, G. W. and Collay, M. (2001). Designing for Learning: Six Elements In Constructivist Classroom. USA: Corwing Press.
• Güneş, F. (2007). Yapılandırmacı Yaklaşımla Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• İşler, D. B. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ş. Kalaycı (Ed.) Korelasyon Analizi (ss. 115-127). Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Jonassen D H., K. L Peck and B G. Wilson. (1999). Learning With Technology: A. Constructivisit Perspective. New Jersey: Prentice Hall.
• Kabaca, T. (2002). “Bir Öğrenme ve Öğretme Yaklaşımı: Yapılandırmacılık (Constructıvızm).” Doktora Ders Ödevi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi (9. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kalaycı, Ş. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ş. Kalaycı (Ed.) Faktör Analizi (ss. 321- 331). Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Kayış, A. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ş. Kalaycı (Ed.) Güvenilirlik Analizi (ss. 403- 419). Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Karadağ, E. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme İle İlgili Öğretmen Yeterliliği Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Analizleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7 (1), 153-175.
• Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2000). Yapısalcılık (Constructivism) ve Fen Öğretimi. Çağdaş Eğitim, 265, 22-27.
• Koç, G ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 174-180.
• Laçin, Ö. (2008). Yapılandırmacılık (Constructivism), Online: http://www2.aku.edu.tr/~gocak/program 20gelpdf/YAPILANDIRMACILIK.pdf adresinden 2 Ocak 2008 tarihinde alınmıştır.
• Marlowe, B and M. L Page. (1998). Creating and Sustaining the Constructivist Classrom. USA: Corwin Prs
• Mısır, Z. E. ve Çalışkan, N. (2007). Kuramdan Uygulamaya Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, E. Karadağ ve T. Korkmaz (Ed.) Yapılandırmacı Öğrenmede Dikkat Edilmesi Gereken Koşullar (ss. 59-84). Ankara: Kök Yayıncılık.
• Özden, Y. (2003). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Tekin, H. (2004). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme (17. Baskı). Ankara: Yargı Yayınevi.
• Perkins. D. N. (1999). The Many Faces of Constructivısm. Educational Leadership, 57 (3), 6-11
• Sönmez, V. (2006). Felsefe ve Eğitim, A. Solak (Ed.) Küreselleşmenin Felsefi Temelleri (ss. 99-108). Ankara: Hegem Yayınları.
• Şaşan, H. (2002). Yapılandırmacı Öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74-75, 49-52
• Tezci, E. ve Gürol A. (2003). Oluşturmacı Öğretim Tasarımı ve Yaratıcılık. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2 (1), Online: The Turkish Online Journal of Educational Technology adresinden 15 Mart 2007 tarihinde alınmıştır.
• Thomas, M.S. and Barbara L.K. (2005). Constructing Learning. Learning&Leading with Technology, 32 (5)
• Von Glasersfeld, E. (2005). Constructivism, C. Twomey Fosnot (Ed.) Giriş: Oluşturmacılığın Yansımaları (ss: 3-8). Çeviren: Soner Durmuş, New York and London: Teachers College, Columbia University.
• Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı Kuram ve Öğrenme-Öğretme Süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, (1-2), 68-75
• Yapıcı, M. (2008). Yapılandırmacılık ve Sınıf, Online: http://www.universitetoplum.org/pdf/pd f.php?id=312 adresinden 10 Ocak 2008 tarihinde alınmıştır.
• Yıldırım, M. C. ve Dönmez, B. (2008). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı Uygulamalarının Sınıf Yönetimine Etkileri Üzerine Bir Çalışma. İlköğretim Online, 7 (3), 664-679.
• YÖK. (2002). Öğretme ve Öğrenme, Online: http://www.yok.gov.tr/egtfakdoc/ortmatc1/unite41.doc adresinden 20 Aralık 2007 tarihinde alınmıştır.
• Yurdakul, B. (2007). Eğitimde Yeni Yönelimler, Ö. Demirel (Ed.) Yapılandırmacılık (ss. 39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.