GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMANLIKTA İLETİŞİM ÜZERİNE İNCELEME: BİR DERLEME ÇALIŞMASI

Yıl 2022, Cilt: 1 Sayı: 1, 51 - 69, 30.06.2022

Kadriye Karagülmez

Öz

İletişim, doğada bulunan tüm canlılar arasında belirli bir biçimde ve şekilde oluşmaktadır. İnsanlar arasında sözel ve sözel olmayan iletişim türleri mevcutken diğer canlıların gerek ses gerekse koku gibi unsurlar sayesinde birbirleri ile iletişim kurdukları görülebilmektedir. İletişim, tüm varlıkların kişisel ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri adına gerekli bir unsurdur. Kurulan iletişimin boyutu, yönü ve biçimi kişisel hedefler ile doğrudan ilişkilidir. Bunun yanı sıra insanların bir gruba ait olma, çeşitli gruplar içerisinde yer alarak kişilik gelişimlerini sağlama ve problemlerini bir topluluk önünde ele alma gereksinimleri bulunabilmektedir. Bu gibi gereksinimlere yönelik gruplar oluşmakta ve grup içerisindeki üyelere yönelik müdahaleler uygulanabilmektedir. Gereksinimlere yönelik eğitim, psiko-terapi, tartışma ve kişisel gelişimi artırma gibi birbirinden farklı gruplar kurulabilmektedir. Bunun yanı sıra grupla psikolojik danışmanlıkta kurulan güven ilişkisi, iletişim biçimi, grubun çekiciliği ve grubun dinamiği gibi birbirinden farklı ama birbirleri ile doğrudan ilişki olan unsurlar bireyin kişisel amaçlarına ulaşmasında yardımcı olabilmektedir. İletişim, grupla psikolojik danışmanlıkta da önemli bir unsur olarak görülmektedir. Grupla psikolojik danışmanlıkta kurulan iletişim ne kadar açık, net, güvenilir, doğrudan ve destekleyici ise üyelerin gruba bağlılıklarının ve kişisel motivasyonlarının da o denli artacağı söylenebilmektedir. Ele alınan bu çalışmada öncelikle grup kavramının, grupla psikolojik danışmanlık kavramının ve grupla psikolojik danışmanlıkta iletişim kavramlarının teker teker ele alındığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Grup, grupla psikolojik danışmanlık, grup iletişimi

Kaynakça

• Altınay, D. (1998). Psikodrama Grup Psikoterapisi 300 Isınma Oyunu: Temel Teknikler, Yardımcı Teknikler ve Temel Stratejiler. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Altınay, D. (2003). Psikodrama Grup Psikoterapisi 400 Isınma Oyunu ve Yardımcı Teknik. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Arıcı, F., & Voltan-Acar, N. (2011). Grupla psikolojik danışmada terapötik bir güç olarak psikolojik danışman. Turkish Psychological Counseling & Guidance Journal, 4(36).
• Balcı, S. (1996). Danışma becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeyine etkisi.
• Başak, N. & Serin, N.B (2021). Çiftler arası şiddetin önleme bir model önerisi. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), 10 (4), 277-287.
• Berko, R. M., Wolvin, A. D., & Wolvin, D. R. (1992). Communicating a Social and Career Focus, Fifth Edition, Houghton Mifflin Company, USA.
• Bettinghaus, E. & Cody, M. (1987). Persuasive Communication, New York: Permissions, Holt, Rinehart and Winston, Inc.
• Book, C. L. (1980). Human Communication: Principles, Contexts, and Skills, St.Martin Press, New York.
• Bulut Serin, N. & Genç, H. (2011). Grupla öfke denetimi eğitiminin ergenlerin öfke denetimi becerilerine etkisi. TED- Eğitim ve Bilim Dergisi, 36 (159),236-254.
• Bulut Bozkurt, N. (2004). İlköğretim Sınıf Öğretmenlerinin İletişim Becerisine Yönelik Algılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (4), 443-452.
• Campbell, R. J. (1981) Psychiatric Dictionary, Oxford: Oxford University Press.
• Carroll, M. R., ve Wiggins, J. D. (2008). Grupla Psikolojik Danışmanın Öğeleri Kavramlar, İlkeler ve Uygulamalar (Çev. Ed: S. Doğan). (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Chambers, T., Lewis, J., & Kerezsi, P. (1995). "African-American Faculty and White American Students: Cross-Cultural Pedagogy in Counselor Preparation Programs", Counseling Psychologist, 23 (1), 43-62. doi:10.1177/0011000095231004
• Collingwood, T. R. (1971). "Retention and Retraining of Interpersonal Communication Skills", Journal of Clinical Psychology, Vol: 27. doi: 10.1002/1097-4679(197104)27:2<294::aid-jclp2270270246>3.0.co;2-s
• Corey, G. (2000). Theory & Practice of Group Counseling (5th ed.). USA: Wadsworth/Thomson Learning.
• Cragen, J. F., & Wright D. W. (1991). Communication in Small Group Discussions, an Integrated Approach, Third Edition, West Publishing Company, USA.
• Devito, J. A. (1978). Cummunicology: An Introduction to the Study of Communication, Harper & Row Publishers, New York.
• Devito, J. A. (1985). Human Communication, The Basic Course, Third Edition, Harper & Row Publishers, New York.
• Ersever, O. (1997) “Öğretmen Eğitiminde Kişilik Gelişiminin ve Etkili İletişim Becerilerinin Önemi” , Modern Öğretmen Yetiştirmede Gelişme ve İlerlemeler Sempozyum 96’ Ankara Programı, 335-341. Fisher, A.B. (1987) Interpersonal Communication, New York: Random House, Inc.
• Fehr, S. S. (2003). Introduction to Group Therapy: A Practical Guide (2nd ed.). New York: Haworth Press.
• Gamble, T. K., & Gamble, M. (1990). Communication Works, Third Edition, McGraw-Hill Publishing Company.
• Gladding, S. T. (1995). Group Work: A Counseling Speciality. USA, Merrill Prentice Hall.
• Gökçe, O. (2006). İletişim Bilimi, İnsan İlişkilerinin Anatomisi, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Güçray, S., Çolakkadıoğlu, O., ve Çekici, F. (2009). Grup uygulamalarında aktiviteler/egzersizler; amaçları, çeşitleri ve uygulama örnekleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 194-208.
• Holland, J. M., Thompson, K. L., Rozalski, V., & Lichtenthal, W. G. (2014). Bereavement related regret trajectories among widowed older adults. J Gerontol B Psychol Sci Soc Sci; 69(1):40-47. doi:10.1093/geronb/gbt050
• Hortaçsu, N. (1998). Grup İçi ve Gruplararası Süreçler, İmge Kitabevi, Ankara.
• Ivey, A. E. ve Ivey, M. B. (2003). Intentional interviewing and counseling: Facilitating client development in a multicultural society (5th ed.). Pacifi c Grove:Brooks/ Cole
• İsen, G., ve Batmaz, V. (2002). Ben ve Toplum, OM Yayınevi, İstanbul.
• Jacobs, E. E., Masson, R. L., & Harvill, R. L. (2009). Group Counseling Strategies and Skills (6th ed.). USA: Thomson Brooks/Cole
• Kahveci, G. & Serin, N.B. (2017). Conjoint behavioral consultation, cognitive behavior therapy and schema-based ınstruction: enhancing mathematical resilience. EURASIA J. Math., Sci Tech. Ed 2017;13(8):5543–5556
• Malnati, R.J., & Trembley, E. L. (1974). Group Procedures for Counselors in Educational and Community Dettings. (1th Ed.). New York: Mss Corporation.
• Morganett, S. R. (1990) Skills fo r Living, Illinois: North Mattis Avenue Champaign.
• Naar, R. (1993). Grup Psikoterapisine İlk Adım (Çev. N. H. Şahin). (1. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları. (Orijinal çalışma basım tarihi 1982).
• Naar, R. (2007). Grup Psikoterapisine İlk Adım (2.Baskı) Ankara: İmge Yayınevi.
• Ohlsen, M. M. (1977). Group Counseling (2nd ed.). New York: Holt, Rinehart and Winston.
• Omololu, C.B. (1984) “Communication Behaviours of Undergraduate Medical Students Before and After Training”, British Journal of Medical Psychology, 57: 97-100. doi: 10.1111/j.2044-8341.1984.tb01587.x
• Özer, K. (1996) İletişim -İletişim sizlik Becerisi, Istanbul: Kurtiş Matbaacılık
• Shames, G. ve Weiig E.H. (1990) Human Communication Disorders, Ohio: Merili Publishing Company.
• Smead, R. (1995). Skills and Techniques for Group Work with Children and Adolescents. USA: Research Press.
• Solmaz, B. (2004). Kuramsal Söylenti ve Dedikodu, Türkiye’deki İşletmeler Üzerine Bir Uygulama, Tablet Yayınları, Konya.
• Topses, G. ve Serin, N.B. (2021). Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri. Nobel Akademik Yayıncılık. Ankara:3 basım. ISBN: 9786051338514.
• Topses, G.ve Serin, N.B. (2018). Psikolojik Danışma ve Kişilik Kuramları. Nobel Akademik Yayıncılık. Ankara: 2. basım ISBN, 978-605-133-361-8.
• Topses, G. ve Serin, N.B. (2017). Grupla Psikolojik Danışmanın temel Kavram ve İlkeleri. Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara. ISBN: 978-605-320-700-9.
• Trotzer, J. P. (2004). Conducting a Group: Guidelines for Choosing and Using Activities. Handbook of Group Counseling and Psychotherapy. (DeLuciaWaack, J. L., Gerrity, D. A., Kalodner, C. R., Riva, M. T. (Ed), USA: Sage Publications.
• Tubbs, S. L., & Moss, S. (1974). Human Communication, Holt, Rinehart and Winston, USA.
• Türküm, S., ve Akdoğan, R. (2007). Grupla psikolojik danışmada bir profesyonel ve bir birey olarak lider. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 123-137.
• Ülker-Tümlü, G., ve Voltan-Acar, N. (2012). Grupla psikolojik danışmada terapötik bir güç olarak psikolojik danışman. Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 111-120.
• Voltan-Acar, N. (2009). Terapötik İletişim Kişilerarası İlişkiler (7. Baskı). Ankara: USA Yayıncılık.
• Voltan-Acar, N. (2010). Grupla Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri (Geliştirilmiş 7. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yalom, I. D. (1992). Grup Psikoterapisinin Teori ve Pratiği. İstanbul, Nobel Tıp Kitabevleri.
• Yalom, I. D. (2002). Grup Psikoterapisinin Teori ve Pratiği (Çev. A. Tangör ve Ö.Karaçam). (1. Baskı). İstanbul: Kabalcı Yayınevi. (Orijinal çalışma basım tarihi 1995).