Bu çalışma, Türkiye’de mevsimlik işçilik üzerine yapılan alan araştırmalarını inceleyerek, mevsimlik (gezici) tarım işçilerinin sorunlarına dikkat çekmeyi ve bu konuya ilişkin farkındalık yaratmayı amaçlamaktadır. Mevsimlik (gezici/göçebe) tarım işçisi, “tarım işlerinin yoğunlaştığı zamanlarda, ürün desenine ve işçi talebine göre, bir bölgeden (yaşadıkları yerlerden ve çalıştıkları tarladan) başka tarımsal alanlara doğru çoğunlukla aileleriyle birlikte yer değiştiren işgücü grubu” olarak tanımlanabilir. Mevsimlik tarım işçilerinin sayısı özellikle 1950’lerden bu yana hızlı bir artış içerisinde bulunmakla birlikte, 1980-90’larda sayıları milyonları bulmuş ve bu grup Türkiye’nin değişik bölgelerinde tarımsal üretimin vazgeçilmez parçası haline gelmiştir. Bu durum mevsimlik tarım işçiliğini marjinal bir emek biçimi olmaktan çıkarmıştır. Mevsimlik tarım işçileri üzerine yapılan alan araştırmaları bu grubun ağırlıklı olarak Güneydoğu kökenli olduğunu ve özellikle 1990’lardaki zorunlu göç sürecinden sonra bu etnik özelliğini net bir şekilde ortaya çıkardığını göstermektedir.
Çalışmanın temel kavramlarından biri yoksulluktur. Kırsal alanlarda yaşayanların önemli bir kısmının topraksız ya da küçük toprak (tarım işletmesi) sahibi olması yoksulluğu yoğun bir şekilde hissetmelerine neden olmaktadır. Ayrıca bu grup ekonomik ve toplumsal değişim süreçleriyle gün geçtikçe daha da yoksullaşmaktadır. Dünyadaki yoksullukların %75’i kırsal alanlarda yaşamaktadır. Kırsal alandaki yoksulluğun belki de en ağır görünümlerinden birini “mevsimlik işçilik” oluşturur.
Mevsimlik tarım işçilerine yönelik yasal düzenlemelerin yetersizliği de eklendiğinde bu grubun sorunları daha da büyümektedir. Bu nedenle mevsimlik işçiler meselesinin çözümüne ilişkin bir ortak akıl geliştirilmesi için her çaba çok anlamlı sayılmalıdır.
Mevsimlik (gezici/göçebe) Tarım İşçiliği Yoksulluk Kırsal Alan Kır Sosyolojisi İşgücünün Etnikleşmesi
This study aims to draw attention to the problems of seasonal (migrant) agricultural workers and to create awareness on this issue by examining field researches in Turkey on seasonal labor. Seasonal (migrant) agricultural workers are defined as; labor groups who move from one region (the places where they live and work) to another agricultural region mostly with their families during the peak seasons of agricultural works, in accordance with the agricultural product range and labor demand. As well as there has been a rapid increase in the number of seasonal agricultural workers especially since 1950’s, their numbers have reached millions in 1980-90 and this group has become a must in agricultural production in different regions of Turkey. This situation prevented seasonal agricultural worker to be a marginal form of labor. The field researches on seasonal agricultural workers show that these groups are mainly from the Southeast of Turkey and especially the forced migration process in 1990 induce this fact. One of the basic concepts of this study is poverty. Most of the people living in rural areas are landless or small peasant. Therefore, they feel poverty deeply. Also, this group gradually has been becoming poorer during the process of economic and social change. 75% of the poor in the world live in rural areas. “Seasonal worker” is perhaps one of the most serious view of the poverty in rural areas. The lack of legal regulations for seasonal agricultural workers increases the problems of this group. Therefore, all kinds of efforts to develop a common mind related to the solution of seasonal work issue should be considered as a meaningful step.
Seasonal (Migrant) Agricultural Worker Poverty Rural Area Rural Sociology The Ethnicisation of Labor
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 2 Sayı: 4 |
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.