AN EVALUATION ON THE MEANING OF THE FIFTY-NINTH VERSE OF THE SURAH MARYAM

Yıl 2025, Sayı: 14, 5 - 17, 30.06.2025

İsmail Karagöz

https://doi.org/10.62188/ilahiyat.1600791

Öz

After the names of 12 prophets are mentioned in the Surah Maryam, it is stated in the 59th verse that a "bad generation" came after these prophets, that this generation wasted prayers and followed their lusts, and that these people will suffer the punishment for their transgres-sion in the afterlife. خَلْفٌ mentioned in the verse means "bad generation". Two characteristics of this generation are stated in the verse: Wasting the prayer and being subject to lust. It is not clear who is meant by the sentence "They wasted the prayer". In this respect, there has been disagreement about who the "those who waste prayer" are, and three different views have been put for-ward: Those who do not believe that prayer is obligatory, those who believe but do not per-form it due to negligence, laziness or other reasons, and those who do not pay attention to the conditions and pillars of prayer. There were those who defended all three meanings. Howev-er, according to the majority of Islamic scholars, what is meant by those who "waste" prayer is those who do not perform prayer because they do not believe that prayer is obligatory. The context of the verse also expresses this meaning. Those who do not accept that prayer is obligatory are not believers and Muslims. Because it does not accept an obligation that is established by the verse. Although there were those who said that those who accept that prayer is obligatory but do not perform prayer without any excuse such as forgetting, "became an unbeliever", the majority of Islamic scholars did not adopt this view. Those who do not pray because they do not believe, if they die without re-penting, they will stay in hell forever in the afterlife. As for those who believe but do not pray, their situation is left to Allah. If Allah wishes, He will forgive, and if He wishes, He will punish. There are verses and hadiths expressing this issue. اتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ Those who are meant by the sentence "They followed their lusts" are those who act contrary to the orders and prohibitions, principles and provisions of religion, and those who indulge in haram and sins such as adultery, drinking, gambling and theft. The word غَيّ used at the end of the verse means indignity in the dictionary. غَيّ Abdullah b. According to Ab-bas, it is the name of a valley in hell. The pus of the people of hell flows here.

Anahtar Kelimeler

Tafsir , Evil Generation , Prayer , Sin , Hell

MERYEM SÛRESİNİN 59. ÂYETİNİN ANLAMI ÜZERİNDE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Meryem sûresinde 12 peygamberin ismi zikredildikten sonra, 59. âyette bu peygamberlerin ardından “kötü bir nesil” geldiği, bu neslin namazı zayi ettiği ve şehvetlerine tabi olduğu, bu kimselerin azgınlıklarının cezasını ahirette çekecekleri bildirilmektedir.
Âyette geçen خَلْفٌ “kötü nesil” demektir. Âyet-i kerîme’de bu neslin iki özelliği bildirilmiştir: Namazı zayi etmek ve şehvetlerine tabi olmak.اَضَاعُوا الصَّلٰوةَ “…Namazı zayi ettiler” cümlesi ile kast edilenlerin kimler olduğu açık değildir. Bu ihtilaf edilmiş, üç farklı görüş ortaya konulmuştur: Namazın farz olduğuna inanmayanlar, inandığı halde ihmal, tembellik veya başka sebeplerle namazı kılmayanlar ve namazın şart ve rükünlerine özen göstermeyenler. Her üç anlamı da savunanlar olmuştur. Ancak İslam âlimlerinin çoğunluğuna göre “namazı zayi edenler” ile kastedilenler, namazın farz olduğuna inanmadığı için namaz kılmayanlardır. Âyetin bağlamı da bu anlamı ifade etmektedir.
Namazın farz olduğunu kabul etmeyenler, mümin ve Müslüman değildir. Çünkü âyetle sabit olan bir farzı kabul etmemektedirler. Namazın farz olduğunu kabul ettiği halde unutma gibi herhangi bir mazereti olmadan namaz kılmayanlar için de “kâfir olur” diyenler olmuşsa da İslam âlimlerin çoğunluğu bu görüşü benimsememiştir. İnanmadığı için namaz kılmayanlar, tövbe etmeden ölürlerse cehennemde ebedi olarak kalırlar, inandığı halde namaz kılmayanların ise hali Allah’a kalır, Allah dilerse affeder, dilerse cezalandırır. Bu hususu ifade eden âyet ve hadisler vardır.
اتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ “Şehvetlerine tabi oldular” cümlesi ile kast edilenler, dinin emir ve yasaklarına, ilke ve hükümlerine aykırı hareket edenler, zina, içki, kumar, hırsızlık gibi haram ve benzeri günahlara dalanlardır. Âyetin sonunda geçenغَيّ kelimesi sözlükte azgınlık anlamındadır. غَيّ Abdullah b. Abbas’a göre cehennemde bir vadinin adıdır. Buraya cehennemliklerin irinleri akar.

Anahtar Kelimeler

Tefsir , Kötü Nesil , Namaz , Günah , Cehennem

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, el-Müsned. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Bagavî, Ebû Muhammed el-Huseyn b. Mes’ûd. Me’âlimü’t-tenzîl fî tefsîri’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’t-Türâsiyyi’l-Arabiyyi, 1420.
• Beydâvî, Ebû Sa’îd Abdullah b. Ömer. Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. Beyrut: Dâru İhyâü’t-Türâsî’l-Arabiyyi, 1418.
• Beydâvî,Ebû Sa’îd Abdullah b. Ömer. Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. Beyrut: Dâru İhyâü’t-Türâsî’l-Arabiyyi, 1418.
• Buhârî, İsmail b. Muhammed. el-Câmi’us-Sahih. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’âs. es-Sü¬nen. Yayınları: Çağrı İstanbul, 1981.
• Ebû Hanîfe en-Nu’mân b. Sâbit. el-Fıkhu’l-ekber. Mektebetü’l-Furkan, 1999.
• Ebû Hayyân Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân el-Endelüsî. el-Bahru’l-muhît. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1420.
• Fîrûzâbâdî, Mecdüddîn Ebû Tâhir Muhammed b. Ya’kûb. Tenvîru’l-mikbâs min tefsîri İbn Abbas. Lübnan: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, ts.
• Hattâbî, Ebû Süleyman Hamd b. Muhammed. Me’âlimü’s-sünen. Halep: Matbaatü’l-Ilmiyye, 1932.
• İbn Atiyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Gâlib. el-Muharraru’l-vecîz fî tefsîri kitâbi’l-azîz. thk. Abdüsselâm Abdüşşâfi Muhammed. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-‘Ilmiyye, 1422.
• İbn Düreyd, Ebû Bekr Muhammed b. el-Hasan el-Ezdî. Cemheratü’l-lüga. Beyrut: Dâru’l-İlmi li’l-Melâyin, 1987.
• İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed, Abdürrahman b. Muhammed. Tefsîru’l-Kurâni’l-azîm, thk. Es’ad Muhammed et-Tayyib. Suud: Mektebe Nezzâr Mustafa el-Bâz,1419.
• İbn Fâris, Ebû’l-Hüseyn Ahmed. Mu’cemü mekâyîsi’l-lüga. thk. Abdüsselam Muhammed Hârun. Beyrut: İttihâdü’l-Kitâbi’l-Arab, 2002.
• İbn Hıbban, Muhammed. el-İhsan fî tertîbi sahîhi ibn Hıbban. trtp, el-Emîr Alâüddîn Ali b. Belban el-Farisî, thk, Şuayb el-Arnavut. Beyrut: Müessesetü'r-Risale, 1988.
• ibn Kesîr, Ebû’l-Fidâ İsmail. Tefsîrû’l-Kur’âni’l-azîm. Beyrut: Dâru Tayyibe, 199.
• İbn Receb Zeynüddîn Abdurrahman b. Ahmed. Fethu’l-bâri şerhu sahîhî’l-Buhârî. Kahire: Mektebü Tahkîki Dâri’l-Harameyn, 1996.
• İbrâhîm Mustafa, Ahmet ez-Ziyât, Hâmid Abdülkâdir, Muhammed en-Neccâr. el-Mu’cemü’l-vasît. Kâhire: Dârü’d-Da’ve, ts.
• Kâdî Abdilcebbâr, Ebu’l-Hasen Kadi’l-kudât b. Ahmed b. el-Hemedânî. Şerhu’l-usûli’l-hamse. Kahire: Mektebetu Vehbe, 1988.
• Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed. el-Câmi’ li ahkâmi’l-Kur’ân. Kahire: Dâru’l-kütübi’l-Mısrıyye, 1964.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed. Kitâbü’t-tevhîd. İstanbul: y.y., 1981.
• Mâtürîdî,Muhammed b. Muhammed. Te’vîlâtü ehli’s-sünne. Beyrut: Dâru Kütübi’l-‘Ilmiyye, 2005.
• Mâverdî, Ebû’l-Hasan, Ali b. Muhammed. en-Nüketü ve’l-uyûn. Beyrut: Dâru Kütübi’l-‘Ilmiyye, ts.
• Mâverdî,Ebû’l-Hasan, Ali b. Muhammed. en-Nüketü ve’l-uyûn. Beyrut: Dâru Kütübi’l-‘Ilmiyye, ts.
• Muhammed Fuad Abdulbâkî. el-Mu’cemü’l-müfehraes li elfâzı’l-Kur’âni’l-Kerîm. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1982.
• Mukâtil b. Süleyman Ebû’l-Hasan. et-Tefsîru’l-kebîr. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâs, 1423.
• Müslim b. el-Hac el-Kuşeyrî. el-Câmi’u’s-sahîh, İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Nesâî, Ahmed b. Şuayb. es-Sünen. Çağrı Yayınları, İstanbul, 1981.
• Nesefî, Ebû’l-Berakât Abdullah b. Ahmed. Medâriku’t-tenzîl ve hakâiku’t-te’vîl. Beyrut: Dâru’l-Kelimi’t-Tayyib, 1998
• Râzî, Zeynüddîn Muhammed b. Ebû Bekir b. Abdülkâdir. Muhtâru’s-sıhah. Beyrut: Dâru’l-Besâir, 1987.
• Sa’lebî,Ebû İshâk Ahmed b. Muhammed. el-Keşfü ve’l-beyân. Beyrut: Dâru İhyâü’t-türâsî’l-Arabbiyi, 2002.
• Semerkandî, Ebû’l-Leys Nasr b. Muhammed. Bahru’l-‘ulûm. b.y.: y.y., ts.
• Şinkîtî, Muhammed el-Emîn b. Muhammed. Edvâü’l-beyân fî Îzâhı’l-Kur’ân’ı bi’l-Kur’ân. Lübnan: Dâru’l-Fikri, 1995.
• Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr. Câmi’u’l-beyan an te’vîli âyi’l-Kur’ân. thk. Ahmed Muhammed Şakir. Dımaşk: Müessesetü’r-Risale, 2000.
• Vâhıdî, Ebû’l-Hasan Ali b. Ahmed. el-Vasît fî tefsîri’l-Kur’âni’l-mecîd. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 1994.
• Vâhıdî, Ebû’l-Hasan Ali b. Ahmed. el-Vecîz fî tefsîri kitâbi’l-azîz. thk. Safvan Adnan Dâvûdî. Beyrut: Dâru’l-Kalem, 1. Baskı, 1405.
• Yaşaroğlu M. Kâmil “Namaz”, Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2006.
• Yazır, Hamdi. Hak Dini Kur’ân Dili. İstanbul: Eser Kitabevi, 1971.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kāsım Mahmûd b. Ömer. el-Keşşâf an hakâiki an gavâmizi’t-tenzîl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Arabiyyi 3. baskı, 1407.