Ülke Markalama Bağlamında Türkiye’nin Eğitim Diplomasisine Yönelik Bir Değerlendirme

Yıl 2022, , 137 - 164, 14.06.2022

Ercan Akar , Muharrem Gürkaynak

https://doi.org/10.54722/iletisimvediplomasi.1109658

Cited By: 2

Öz

Markalama çalışmalarının kamu diplomasisi ile birlikte ele alınması, farklı alanlara yönelik açılımları beraberinde getirmektedir. Bununla birlikte her devlet eğitime önem vermekte ve eğitim aracılığıyla cazibesini artırarak nüfuz oluşturmak istemektedir. Günümüzde eğitimin, neo-liberal politikalarla değerlendirilmesinden dolayı giderek büyüyen ve rekabetçi bir pazarın oluştuğu uluslararası eğitim, öğrenci değişimi vb. faaliyetler, artık eğitim diplomasisi çerçevesinde ele alınmaktadır. Eğitimin marka değerinin farkına varan devletler, eğitim diplomasisi kapsamında stratejiler geliştirmekte ve dünya kamuoyuna yönelik kısa-orta-uzun vadeli, çok boyutlu iletişim kanalları açmak istemektedir. Son yıllarda Türkiye’nin de eğitim diplomasisi faaliyetlerinin arttığı gözlenmektedir. Bu çalışmada, kamu diplomasisi ve ülke markalama bağlamında eğitim ele alınmakta; bu alanda öne çıkan ülkelerin eğitim diplomasisi açısından ülke markaları analize tabi tutulmakta ve Türkiye’nin eğitim diplomasisi faaliyetlerinin ülke markalamadaki rolü tartışılmaktadır. Ayrıca çalışmada, yeni, özgün bir eğitim diplomasisi tanımı yapılmakta, eğitim diplomasisinin kapsamına yönelik önerilerde bulunmak ve ülke markasına yönelik analiz geliştirmek suretiyle literatüre katkıda bulunulmaktadır. Çalışma sonucunda; Türkiye’nin eğitim diplomasisi faaliyetlerinin hem niceliksel hem niteliksel olarak gelişmekte olduğu; mevcut bölgesel ve küresel sorunlara rağmen Türkiye’nin ülke markalamada eğitim diplomasisinden faydalanması açısından potansiyelinin ve fırsatlarının var olduğu; eğitim diplomasisi faaliyetleri ile Türkiye’nin bir eğitim merkezi olarak tanınmasının ülke markasına katkısı olacağı bulgusuna ulaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim diplomasisi, kamu diplomasisi, Türkiye’nin eğitim diplomasisi, ülke markalama, yumuşak güç

Teşekkür

Bu çalışma, SDÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslararası İlişkiler ABD Avrupa Birliği Çalışmaları Doktora Programında, Prof. Dr. Muharrem GÜRKAYNAK danışmanlığında Ercan AKAR tarafından yazılan ‘Eğitim Diplomasisi ve Türk Dış Politikasındaki Yeri’ başlıklı doktora tezinden üretilmiştir.

An Evaluation of Türkiye's Education Diplomacy in the Context of Country Branding

Öz

Handling branding studies together with public diplomacy brings along expansions for different fields. As one of them, education is important for states and they want to create influence by increasing their attractiveness through it. There have been well-known and branded institutions, cities, societies and states that stand out in education in every age. Today, activities such as international education and student exchange are handled within the framework of education diplomacy. Realizing the brand value of education, states develop strategies for education diplomacy and want to open short-medium-long-term, multidimensional communication channels for the world public opinion. Besides, education diplomacy activities have increased in Türkiye in recent years. In this study, education is discussed in the context of public diplomacy and country branding; the country brands of the prominent countries in this field are analyzed in terms of education diplomacy and the role of Türkiye's education diplomacy activities in country branding is discussed. Besides, the study contributes to the literature with a brand new definition of education diplomacy, by making suggestions for the scope of education diplomacy and developing an analysis for the country brand. It is concluded that Türkiye's education diplomacy activities are developing both quantitatively and qualitatively; Türkiye has the potential and opportunities to benefit from education diplomacy in country branding; the recognition of Türkiye as an education center through education diplomacy activities will contribute to the country's brand.

Anahtar Kelimeler

Country branding, education diplomacy, public diplomacy, soft power, Türkiye’s education diplomacy

Kaynakça

• Akar, E. & Gürkaynak, M. (2022). Bir kamu diplomasisi aracı olarak Avrupa Birliği erasmus+ programı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (42), 263-294. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/sbe/issue/69752/1050095.
• Akıllı, E. (2018). International students, nation branding and the good country index: Turkey example. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7 (3), 893-905.
• Altbach, P. G. & Knight, J. (2007). The internationalization of higher education: Motivations and realities. Journal of Studies in International Education, 11 (3/4), 290-305.
• Anadolu Ajansı. (2021). Türkiye 2023’e kadar uluslararası öğrenci sayısını 300 bine yükseltmeyi hedefliyor. Retrieved from https://www.aa.com.tr/tr/egitim/turkiye-2023-e-kadar-uluslararasi-ogrenci-sayisini-300-bine-yukseltmeyi-hedefliyor/2443790.
• Australian Strategy for International Education 2021-2030. (2021). Retrieved from https://www.dese.gov.au/australian-strategy-international-education-2021-2030.
• Aydemir, E. (2018). Kamu diplomasisi: Ülkeler, Avrupa Birliği, kurumlar, uygulamalar. 1. Basım, İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Benton, W. (1966). Education as an instrument of American foreign policy. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 366, 33–40.
• Bettie, M. (2020). Exchange diplomacy: Theory, policy and practice in the Fulbright program. Place Brand Public Diplomacy, 16, 212–223.
• Bista, K., Sharma, G., & Gaulee, U. (2018). International student mobility: Examining trends and tensions. In K. Bista, (Ed.), International Student Mobility and Opportunities for Growth in the Global Marketplace (ss. 1-14). USA: Hershey.
• Canada’s International Education Strategy 2019-2024. (2021). Retrieved from https://www.international.gc.ca/education/strategy-2019-2024-strategie.aspx?lang=eng.
• Cull, N. J. (2009). Public diplomacy: Lessons from the past. Los Angeles: Figueroa Press.
• Çavuşoğlu, M. (2020). 2021 yılına girerken girişimci ve insanî dış politikamız, Ankara: Dışişleri Bakanlığı.
• Dağ, A. E. (2016). Uluslararası ilişkiler ve diplomasi sözlüğü. 4. basım, İstanbul: Vadi Yayınları.
• Davis, L.S. & Patman, R.G. (2015). (Eds.). Science diplomacy: New day or false dawn?. Singapore: World Scientific Publishing.
• Demir, F. (2019). Değişen dünyada diplomasi, eğitim ve diplomatik dil. Umay Türkeş Günay Armağanı Kitabı. (ss. 232-243). 1.Baskı, İstanbul: Hiperyayın.
• Dinnie, K. (2008). Nation branding: Concepts, issues, practice. 1st Edition, Great Britain: Butterworth-Heinemann.
• Erasmus+ Programme Guide. (2021). Retrieved from https://www.ua.gov.tr/media/z2umab0n/2021-erasmusplus-programme-guide_v3_en.pdf.
• Fan, Y. (2006). Branding the nation: What is being branded?. Journal of Vacation Marketing, 12(1), 5-14.
• Finardi, K. R. ve Rojo, R. A. O. (2015). Globalization, internationalization and education: What is the connectıon?. International E-Journal of Advances in Education, I(1), 18-25.
• Global Soft Power Index. (2021). Retrieved from https://brandirectory.com/softpower/.
• Hayden, M., Thompson, J., & Walker, G. (2002). (Eds.). International education in practice: Dimensions for schools and international schools. London: Routledge.
• HEPI Soft-Power Index. (2021). Retrieved from https://www.hepi.ac.uk/2021/09/02/2021-hepi-soft-power-index-uk-slips-further-behind-the-us-again/.
• Işık, A. & Güneş, E. (2017). Türk tarihinde özel yeteneklilerin eğitimi: Osmanlı enderun mektebi. Journal of Gifted Education and Creativity, 4(3), 1-13.
• Kavala, B. D. (2016). Turkey’s education diplomacy with Africa. Florya Chronicles of Political Economy, 2(2), 93-122.
• Kıran, Y. S. & Açıkalın, Ş. N. (2021). New tools of soft power: Turkey’s education and science diplomacy. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36(4), 977–985.
• Kocabıyık, H. (2019). Değişen diplomasi anlayışı, kamu diplomasisi ve Türkiye. Avrasya Etüdleri, 55(1), 163-196.
• Macdonald, A. (2018). Soft power superpowers: Global trends in cultural engagement and influence. UK: British Council.
• MDP. (2021). Migration Data Portal. Retrieved from https://www.migrationdataportal.org/.
• Melissen, J. (2005). The new public diplomacy: Between theory and practice. In J. Melissen (Ed.), The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (ss. 3-27). England: Palgrave Macmillan.
• Nye, J. (2004). Soft power: The means to success in world politics. 1st Edition, New York: Public Affairs.
• Nye, J. (2009). Get smart: Combining hard and soft power. Foreign Affairs, 88(4), 160-163.
• OECD. (2021). What is the profile of internationally mobile students?. In Education at a Glance 2021: OECD Indicators (ss. 212-223). Paris: OECD Publishing.
• Ostashova, Y. (2020). Higher education as a soft power tool of state’s foreign policy. Proceedings of the international conference digital age: traditions, modernity and innovations ICDATMI 2020, 489, 259–265.
• Özel, M. (2021). Eğitim diplomasisi bağlamında uluslararası değişim programları: Erasmus+ programı örneği. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 11(3), 943-966.
• Özer, M. (2012). Türkiye'de uluslararası öğrenciler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, (1), 10-13.
• Özerdem, A. (2016). İnsaniyetçilik ve Türk dış politikası. Uluslararası İlişkiler, 13, 52, 129-149.
• Pamment, J. (2014). Articulating influence: Toward a research agenda for interpreting the evaluation of soft power, public diplomacy and nation brands. Public Relations Review, 40(1), 50-59.
• Project Atlas. (2022). Retrieved from https://www.iie.org/research-and-insights/Project-Atlas.
• Richmond, Y. (2005). Cultural exchange and the cold war: How the west won. The Polish Review, 50(3), 355-360.
• Sabancı, O., Sarıcı Bulut, S. & Dağlıoğlu, H. E. (2017). Gifted education program in enderun system. Journal for the Education of Gifted Young Scientists, 5(3), 49-69.
• Sağıroğlu, A. Z. (2016). Dünya’da ve Türkiye’de uluslararası öğrenci trendleri. Uluslararası Öğrenci Sempozyumu Bildiriler Kitabı 2015, 33-43.
• Sayılan, F. (2006). Küresel aktörler (DB ve GATS) ve eğitimde neo-liberal dönüşüm. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası Haber Bülteni, 4, 44-51.
• Soft Power 30. (2019). Retrieved from https://softpower30.com/.
• Strielkowski, W., Grebennikova, V., Razinkina, E. & Rudenko, E. (2021). Relationship between globalization and internationalization of higher education. E3S Web of Conferences, 301, 03006, 1-9.
• Szondi, G. (2008). Public diplomacy and nation branding: Conceptual similarities and differences. Retrieved from http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/nationbranding.pdf.
• Touhey, R. (2017). A most Canadian odyssey: Education diplomacy and federalism, 1844-1984, by John Allison. Historical studies in education revue d’histoire de l’education, 29(2), 162-164.
• Tuğluca, M. (2014). Osmanlı hukukunun yeniden üretiminde balkan fetihleri ve istimâlet politikası. Studies of The Ottoman Domain, 4(6), 21-38.
• Türkiye Mezunları Portalı. (2022). Retrieved from https://www.turkiyemezunlari.gov.tr/.
• U.S. Department of Education International Strategy 2018. (2019). Retrieved from https://sites.ed.gov/international/international-strategy-2/.
• UIS. (2022). UNESCO Institute for Statistics. Retrieved from http://uis.unesco.org/en/glossary-term/international-or-internationally-mobile-students#:~:text=Definition,outside%20their%20country%20of%20origin.
• UK’s International Education Strategy 2021. (2021). Retrieved from https://www.gov.uk/government/publications/international-education-strategy-2021-update.
• UNESCO. (2021). Retrieved from https://www.unesco.org/en.
• Van Ham, P. (2005). Power, public diplomacy and the pax americana. In Jan Melissen (Ed.), the New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (ss. 47-66). England: Palgrave Macmillan.
• Wu, H. (2020). Higher education development and student mobility during crises: From a comparative and historical perspective. ECNU Review of Education, 3(2), 204-209.
• Yılmaz, D. V. (2017). Geleceğin diplomatik inşası: Kamu diplomasisi aracı olarak Türk yükseköğretimi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(57), 138-150.
• Yılmaz, G. & Güçlü, N. (2021). Türkiye’de uluslararası öğrenci hareketliliğinin görünümü. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 11(1), 244-256.
• YTB. (2022). Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı. Retrieved from https://www.ytb.gov.tr/uluslararasi-ogrenciler/uluslararasi-ogrenci-hareketliligi.
• YÖK. (2022). Yükseköğretim Kurulu. Retrieved from https://istatistik.yok.gov.tr/.