SİYASAL İLETİŞİM ÇALIŞMALARINDA KAPSAM ve YAKLAŞIM SORUNSALI

Yıl 2014, Sayı: 4, 5 - 24, 25.07.2014

Necdet Ekinci

Öz

Yeni anlaşılmaya başlayan siyasal iletişim, iletişimin en önemli alanlarından biridir. Siyasal iletişim önceleri siyasal söylem ve propagandaya indirgeyerek algılanırken, daha sonraları çoğunlukla seçimler, seçim kampanya ve propagandaları, siyasal tutum ve davranışlar, oy verme olarak algılanmaya başlanmıştır. Bu nedenle bu alanda etkin olan çalışmaların çoğu da bu yönde yoğunlaşma eğilimi taşımaktadır. Böyle bir anlayışın sonucunda, siyasal iletişim de doğal olarak hep seçim süreci ile ilişkilendirilmiş bir alan yörüngesine girmiş disiplin görüntüsünden bir türlü kurtulamamıştır. Bu bakımdan siyasal iletişim çalışmalarında, hâlâ varlığını sürdüren bir “kapsam” ve “yaklaşım” sorunu bulunmaktadır.Oysa, siyasal iletişim yalnızca seçim süreçleri iletişimi ile sınırlı değildir. Aksine, iktidar ekseni doğrultusunda toplumsal yaşamın her anını kapsamaktadır: Ülke içi siyasal sistem ve bu sistem içindeki çıkar gruplarının oluşturmuş olduğu iletişim biçimleri; ekonomik alt yapının desteklenmesi; üst yapıda kendini gösteren iletişim biçimleri; üst yapının alt yapıyla bütünleşmesi; kitle iletişimi ve eğitim gibi, devletin ideolojik yapılanması ile ilgili tüm eylemler; hep siyasal iletişimin çalışma alanın kapsam ve yaklaşımı içindedir.Son zamanlarda siyasal iletişim alanındaki yapıtlarda gözle görülür bir artış olduğu gözlenmektedir. Bununla birlikte; siyasal iletişim çalışmalarında hâlâ bir “kapsam” ve “yaklaşım” sorunu varlığını sürdürmektedir. Bu çalışmanın amacı, bu soruna dikkat çekmek, bu noktada bir tartışmayı başlatabilmektir

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Retorik, Propaganda, Siyasal Davranış Yaklaşım Sorunu.

Kaynakça

• ACHACHE, G. (1989). Le Marketing Politique. Hermès, Une revue de l’Institut des sciences de la communication du CNRS, Numero, 4.
• ATABEK, Ü. (1999/3). Akademik Bir İlgi Alanı Olarak Siyasal İletişimi. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi.
• AZİZ, A. (2007). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayın ve Dağıtım.
• BATESON, G. & Ruesch, J. (2006). Communication et Societe. Éditions du Seuil.
• BOUCHILLOU, J. (2011). Communication Politique et Marketing Politique en Context de Campagne Présidentielle; Sous la direction de: Lionel Honoré, 2010-2011, Sciences Po Rennes.
• BRETON, Ph. (1995). Médias, Médiation, Démocratie : Pour Une Epistémologie Critique des Sciences de la Communication Politique. Hermès, Une revue de l’Institut des sciences de la communication du CNRS, Numero, 17-18.
• BRETON, Ph. & PROULX, S. (2012). L’Explosion de la Communication. 4. Edition. Paris: La Decouverte.
• DUVERGER, M. (1999). Sosyal Bilimlere Giriş. 5. Baskı. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• ERDOĞAN, İ. (1997). İletişim, Egemenlik, Mücadeleye Giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
• EKİNCİ, N. (2005). Siyasal Pazarlamanın Dayanılmaz Hafifliği. Cumhuriyet, 18 Ocak.
• EKİNCİ, N. (2005). Siyasal İletişim Açısından Eski Yunan Kentlerinde Ortak Kimliği Oluşumuna Etki Eden Kutsal ve Kamusal Alanlar”. Folklor/Edebiyat, Halkbilim, İletişim, Antropoloji, Müzik, Tarih, Cilt: 11, Sayı: 41.
• EKİNCİ, N. (2010). Siyasal İletişime Giriş - İletişimin Siyasetle Buluşması; 3. Baskı, 102, Bişkek: Kırgızistan - Türkiye Manas Üniversitesi Yayınları.
• GESTLÉ, J. (2008). La communication politique. Armand Colin, Cursus, Juillet.
• GERSTLE, J. (2001). Les Effet d’Information en Politique. Paris: L’ Harmattan.
• GINNIS, J. Mc. (1969). The Selling of President: 1968. Bylener Classic.
• GUIRAUD, P. (1994). Göstergebilim. Çev. Prof. Dr. Mehmet Yalçın, 2. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
• HABERMAS, J. (1999). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. 2. Baskı, Çev. Tanıl Bora ve diğerleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• KÖKER, E. (1998). Politikanın İletişimi, İletişimin Politikası. Ankara: Vadi Yayınları.
• LACAN, J. (2005). Le Sybolique, L’imaginaire et Le Reel-Des Noms du Pere. Paris: Edution du Seuil.
• LACAN, J. (1966). Ecrits. Paris: Seuil.
• LAMIZET, B. (1992). Les Lieux de la Communication. Editions Mardaga.
• LAMIZET, B. (1998). La Mediation Politique. L’Harmattan.
• LAMIZET, B. (2002). Politique et İdentite. Lyon: Presses Universitaires.
• LAMIZET, B. (2003). Communication Politique. Lyon : Institut d’Etudes Politique deLyon (Les notes des cours inédites).
• LAZAR, J. (2001). İletişim Bilimi. Çev. Cengiz Anık, Ankara: Vadi Yayınları.
• MERCIER, A. (2001). La Communication Politique en France : Un Champ de Recherche qui Doit Encore S’Imposer. L’Année Sociologique, /2 Vol. 51.
• MERCIER, A. (2004). Pour la Communication Politique. Hermès Une revue de l’Institut des sciences de la communication du CNRS, Numero, 38.
• MICHEL, M. (2001). “L’Etude des Médias: Un Champ Ouvert à la Transdisciplinarité”, Communication et Langages, Numera, 105-106, V Trimestre, 1995, s. 77-88: Mercier.
• MUTLU, E. (1994). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınları.
• NEWMAN, B. (1994). “The Marketing of the President-Political Marketing as Campaign Strategy” California: Library of Conress Catologing-in Publication Data.
• OKUMUŞ, A. (2007). “Pazarlama Anlayısında Siyasal Pazarlamanın Yeri ve Pazar Konumlarına Göre Siyasi Partilerin Stratejik Analizi”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 17, Nisan.
• RIUTORT, Ph. (2007). Sociologie de la Communication Politique. Paris: Éditions de la découverte.
• YALÇIN, M. (1991). Şiirin Ortak Paydası- Şiir Bilimine Giriş, no: 35, Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları
• YETKİN, Ç. (2002). “İletişim Odakları Kullanılarak Türkiye Totaliter Bir Yapıya Sürükleniyor”. Yeniden Anadolu ve Rumeli Müdafa - i Hukuk, Yıl: 5, Sayı. 48, Eylül.
• WALTON, D. (1989). “La Comunication Politique: Construction d’un Modèle”. Hermès Une revue de l’Institut des sciences de la communication du CNRS, Numero, 4, s. 27-42.
• WALTON, D. (1989). “Le Medias, Maillon Faible de la Communication Politique”. Hermès Une revue de l’Institut des sciences de la communication du CNRS, Numero 4, s. 165-179.
• WALTON, D. (2001). “La Communication, Un Enjeu Scientifique et Politique Majeur du XXIe Siècle”. L’Année sociologique 2, Vol. 51.
• WHITE, T. H. (1969). The Making of the President 1968: Hardcover.
• WHITE, T. H. (2009). The Making of the President 1960: Harper Collings.
• WHITE, T. H. (2010). The Making of the President 1964: Harper Collings.
• ZILLIOĞLU, M. (1996). İletişim nedir. 2. Basım. İstanbul: Cem Yayınları.