SİYASAL İKNA ve SEÇİM MÜZİKLERİ: TÜRKİYE ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2014, Sayı: 4, 195 - 218, 25.07.2014

Selim Öztürk

Öz

Bu çalışma siyasal iletişimde toplumların hafızalarında en fazla kalıcı etki bırakan seçim müzikleri ve şarkılarına odaklanmıştır. Öncelikle siyasal iletişim kavramı, ikna kuramlarının çeşitleri ve iletişim modelleri açıklanmıştır. Makale içerisinde Türk siyasi tarihine seçim müzikleri ve kampanyaları ile damgasını vurmuş partilerin bu kuram veya modellerden hangisine daha uygun ikna stratejileri izledikleri analiz edilmeye çalışılmıştır. Makale propaganda kavramı ve dünyada Soğuk Savaş döneminde kullanılan propaganda müzikleri üzerinde kısaca durmuştur. Ardından Türkiye’deki meydanlarda kullanılmaya başlanan seçim müziklerini, partilerin hitap ettikleri kesimler ve oy oranlarını etkileyen sosyo-ekonomik gelişmeler bağlamında ele almıştır. 1980- 2000 arası dönem incelenirken popüler kültürün seçim stratejilerindeki etkisi üzerinde durulmuştur. 2000 sonrası dönem incelenirken AK Parti’nin ve ana muhalefet partisi CHP’nin uyguladığı siyasal iletişim stratejileri karşılaştırmalı biçimde dönemin şartları da göz önüne alınarak analiz edilmeye çalışılmıştır

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, İkna Kuramları, İletişim Modelleri, Türk Siyasi Tarihi, Propaganda, Popüler Kültür, Seçim Müzikleri, Seçim Stratejileri.

SİYASAL İKNA ve SEÇİM MÜZİKLERİ: TÜRKİYE ÜZERİNE BİR

Öz

Kaynakça

• AKYOL, F. (13 Ocak 1999). Özel Dosyalar Bülent Ecevit. Zaman.
• ALKAN, M. Ö. (2003). Tarihin Sesli Tanıkları: Plaklar. İstanbul: Bağımsız İletişim Ağı BİANET.
• ARSLANKAYA, M. (2006). Siyasetin Şairi Karaoğlan Siyasette Bir Ömür. Hürriyet.
• AZİZ, A. (2003). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• BİLDİRİCİ, F. (2002). Hanedanın Son Prensi / Mesut Yılmaz ve ANAP’lı Yıllar. İstan- bul: Ümit Yayıncılık.
• BİLDİRİCİ, F. (23 Aralık 2012). Özal’dan Rol Çalan Aile. Hürriyet.
• DUMAN, D. & İPEKŞEN S. (2013). Türkiye’de Genel Seçim Kampanyaları (1950-2002). Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8:7, s. 117-135.
• FISHER, W. R. (1989). Human Communication as Narration: Toward a Philosophy of Rea- son, Value, and Action. Columbia: University of South Carolina Press.
• HABER7 (19 Şubat 2014). “İşte Ak Parti’nin Yerel Seçim Şarkıları”.
• HEPER, M. & SAYARI, S. (2008).Türkiye’de Liderler ve Demokrasi. İstanbul: Kitap Yayınevi.
• http://www.tbmm.gov.tr
• http://www.secim-sonuclari.com
• İNSEL, A. (Kasım 2002). Olağanlaşan demokrasi ve modern muhafazakârlık, Birikim Der- gisi, s. 21-28.
• KARAKOYUNLU, Y. (18 Mart 2013). Aboneyim Abone. Haberturk.
• KÜÇÜKÖMER, İ. (2001). Bütün Eserleri Batılılaşma Düzenin Yabancılaşması. İstanbul: Bağlam.
• LARSON, C. U. (2007). Persuasion: Reception and Responsibility, Australia: Thomson/ Wadsworth.
• MERİÇ, M. (21 Temmuz 2007). Kendim Seçtim Kendim Buldum. Radikal.
• MERİÇ, M.(12 Mayıs 2013). Memleket tarihinin ayrıksı tanıkları: Seçim şarkıları. Birgün.
• MUTLU, E. (2005). Globalleşme, Kültür ve Medya. Ankara: Ütopya Yayınevi
• OYMAN, M. (ed.) (2012). İkna Edici İletişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• ÖYMEN, A. (25 Mayıs 2013). 12 Eylül’ün Kapattığı 17 Partiden Biri. Radikal.
• ÖZBEK, M. (1998). Arabesk Kültür: Bir Modernleşme ve Popüler Kimlik Örneği, Bozdoğan S. ve Kasaba R. (ed.), Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik içersinde. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, s.168-188.
• ÖZKAN, N. (2004). Seçim Kazandıran Kampanyalar. İstanbul: Mediacat Yayınları.
• ÖZKÖK, E. (26 Mayıs 2010). En Başarılı Seçim Şarkısı. Hürriyet.
• PETTY, R. E., & CACIOPPO, J. T. (1983). Central and Peripheral Routes of Persuasion: Application to Advertising,” in Percy and Woodside, Advertising and Consumer Psychology içinde, Lexington, MA: Lexington Books, sf.3-23.
• SABAH (8 Mart 1999). “Atatürk’ün Yolunda Özal’ın Hedeflerine”.
• SABAH (21 Mart 2004). ‘’Plaklardan Yükselen Şarkılı Propaganda’’.
• SABAH (17 Kasım 2010). “Suikasta Uğrayan Liderler”.
• SHERIF, C. W., & HOVLAND, C. I. (1961). Social Judgment: Assimilation and Contrast Approach. Philadelphia: W. B. Saunders.
• SOHTAOĞLU, M. (27 Ocak 2014). Siyasetin Fon Müziği. CnnTurk.
• SÜMER, O. & YALÇIN, Y. (2013). Bilgi ve Eğlence Formatında Siyasal İletişim: Pontain- ment. VII.Ulusal Sosyoloji Kongresi Yeni Toplumsal Yapılanmalar: Geçişler, Kesişmeler, Sapmalar içerisinde. Muğla: Sıtkı Kocaman Üniversitesi.
• TOPUZ, H. (1991). Siyasal Reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye’den Örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
• WOLTON, D. (1991). “Medya, Siyasal iletişimin Zayıf Halkası”, Birikim Dergisi, Sayı: 30, s. 51–58.
• VURAL, F. (2007, 25 Haziran).’Şarkımı seçim için yazdığımı bilseydin’. Aksiyon.
• YANARDAĞ, M. (2002, 9 Aralık). Üçe Karşı İki Hilal; Genç Parti Sürprizi. İstanbul: Bağımsız İletişim Ağı BİANET.
• YETKİN, B. (2011).“Haber Söyleminde Egemen İdeolojinin Yeniden Üretimi: Magazinleşme Bağlamında Bir Analiz”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Sayı: 33, s. 29-60. Ankara: Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi.