İlkokul Öğrencilerinin Sürekli Kaygı, Yetkinlik ve Üzüntü Yönetimine İlişkin Araştırma

Yıl 2017, Cilt: 16 Sayı: 1, 0 - 0, 29.12.2016

Tuğba Seda Çolak Gülperi Eren Uğur Doğan

https://doi.org/10.17051/io.2017.85444

Öz

Bu araştırmanın amacı, ilkokul düzeyindeki öğrencilerin sürekli kaygı düzeyleri ile öz yeterlik düzeyleri ve üzüntülerini yönetme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu Muğla İli Bodrum İlçesi Ortakent Dr. Hüseyin Mümtaz Ataman İlkokulu bünyesindeki 2. 3. ve 4. sınıf öğrencileri 105 kız öğrenci ve 106 erkek öğrenci olmak üzere toplam 211 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veriler için Sürekli Kaygı ölçeği (Nasıl hissediyorum? Anketi) , Öz-Yeterlik Ölçeği ve Üzüntü Yönetimi Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu, t-testi, regresyon analizi ve yapısal eşitlik modeli kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, üzüntü yönetiminin yetkinliği, yetkinliğin de sürekli kaygıyı anlamlı düzeyde açıkladığı ancak üzüntü yönetiminin sürekli kaygıyı anlamlı düzeyde açıklamadığı belirlenmiştir. Bunun yanı sıra araştırmada kullanılan kavramlar cinsiyet değişkeni açısından değerlendirildiğinde anlamlı bir fark bulunmamıştır. Bulgular alan yazın ışığında tartışılmıştır. Gelecek çalışmalar ve alan çalışanları için önerilerde bulunulmuştur.

Kaynakça

• Akar, C. (2008). Öz-Yeterlik İnancı ve İlkokuma Yazmaya Etkisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 185-198.
• Akçay, C. ve Çoruk, A. (2012). Çalışma Yaşamında Duygular ve Yönetimi: Kavramsal Bir İnceleme. Eğitimde Politika Analizi, 12 (1), 3-25.
• Akın, A. Sarıçam, H., Akkuş, Z., Akın, Ü., Bilgin, O., & Uğur, E. (2014). Çocuklar İçin Üzüntü Yönetimi Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. 13. Sınıf Öğretmenliği Kongresi, 29-31 Mayıs, Kütahya
• Akova, O. ve Işık, K. (2008). Otel İşletmelerinde Stres Yönetimi: İstanbul’daki Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 17-44.
• Alisinanoğlu, F. ve Ulutaş, İ. (1999). Çocuklarda kaygı ve bunu etkileyen etmenler. Çocuklarda Kaygı ve Bunu Etkileyen Faktörler. Milli Eğitim Dergisi, 145, 15-19.
• Alisinanoğlu, F. ve Ulutaş, İ. (2003). Çocukların Kaygı Düzeyleri ile Annelerinin Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 28 (128), 65-71.
• Alper, Y., Bayraktar, E. ve Karaçam, Ö. (2001). Herkes için Psikiyatri (1. baskı). İstanbul: Gendaş Kültür Yay.
• Aral, N. ve Başar, F. (1998). Çocukların Kaygı Düzeylerinin Yaş, Cinsiyet, Sosyoekonomik Düzey ve Ailenin Parçalanma Durumuna göre İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 22, 110-120.
• Barutçugil, İ. (2004). Organizasyonlarda Duygu Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
• Birkök, C. (2004). Poliste Çatışma ve Stres Yönetimi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-9.
• Burger, J. (2006). Kişilik (1. baskı). İstanbul: Kaknüs yay.
• Cenkseven, F. (2003). Öfke Yönetimi Becerileri Programının Ergenlerin Öfke ve Saldırganlık Düzeylerine Etkisi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 2(4), 153-167
• Cüceloğlu, D. (2004). İnsan ve Davranışı (13. baskı). İstanbul: Remzi kitapevi
• Çetin, B. (2013). Çocuklar için Öz-Yeterlik Ölçeğinin İlköğretim 4. ve 5.Sınıf Öğrencilerinin Akademik Başarısını Yordaması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 1117-1132.
• Dinçmen, K. (2004). Psikiyatri (1. baskı). İstanbul: Arion yay.
• Geçtan, E. (1995). Psikodinamik Psikiyatri ve Normal Dışı Davranışlar. İstanbul: Remzi Kitabevi,11. Basım.
• Güçlü, N. (2001). Stres yönetimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 91-109.
• Holodynski, M. & Friedlmeier, W. (2006). Development of emotions and emotion regulation. New York: Springer Science+Business Media, Inc.
• Horney, K. (1998). Çağımızın Nevrotik Kişiliği (3. baskı). Ankara: Öteki Psikoloji Dizisi
• Hurrel, K.E., Hudson, J.L. & Schniering, C.A. (2015). Parental reactions to children’s negative emotions: Relationships with emotion regulation in children with an anxiety disorder. Journal of Anxiety Disorders, 29, 72-82.
• Johnson-Iaird, P.N. & Oatley, K. (1989). The language of emotions: An analysis of semantic field. Cognition and Emotion, 3 (2), 81-123.
• Karataş, Z. (2009). Bilişsel Davranışçı Teknikler Kullanılarak Yapılan Öfke Yönetimi Programının Ergenlerin Saldırganlığını Azaltmadaki Etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 12-24.
• Korkmaz, M. (2005). Duyguların ve Liderlik Stillerinin Öğretmenlerin Performansı Üzerindeki Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 43, 401-422.
• McKenzie, K. (2006). Anksiyete ve Panik Atak. İstanbul: Morpa Kültür yay.
• Muris, P. (2001). A brief questionnaire for measuring self-efficacy in youths. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23, 145–149.
• Önder, A. ve Gülay, H. (2007). Annelerin Kabul Red Düzeyi ile Çocuklarının Empati Becerisi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (2), 23-30.
• Öner, N. ve Le Compte, A. (1985). Durumluk - Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı. İstanbul : Boğaziçi Üniversitesi Yayını.
• Plotnik, R. (2009). Psikolojiye Giriş (1. baskı). İstanbul: Kaknüs yay.
• Sanders, W., Zeman, J. & Poon, J. (2015). Child regulation of negative emotions and depressive symptoms: The moderating role of parental emotion socialization. Journal of Child and Family Studies, 24, 402-415.
• Schunk, D.H. & Meece, J.L. (2006). Self-efficacy development in adolescence. In F. Pajares & T.C. Urdan (Eds.), Self-efficacy beliefs of adolescents (pp. 71-96). Connecticut: Information Age Pub.
• Shipman, K., Edwards, A., Brown, A., Swisher, L. & Jennings, E. (2005). Managing emotion in a maltreating context: A pilot study examining child neglect. Child Abuse & Neglect, 29 (9), 1015-1029. doi:10.1016/j.chiabu.2005.01.006
• Shipman, K.L. & Zeman, J. (2001). Socialization of children’s emotion regulation in mother-child dyads: A developmental psychopathology perspective. Development and Psychopathology, 2, 317-336.
• Soykan, Ç. (2003). Öfke ve Öfke Yönetimi. Kriz Dergisi,11(2), 19-27.
• Spielberger, C.D., Gorsuch, R.C. & Luschene, R.E. (1970). Manual for the State-Trait Anxiety Inventory. California: Consulting Psychologists Press.
• Sroufe, L.A. (2000). Early relationships and the development of children. Infant Mental Health Journal, 21 (1-2), 67-74.
• Suveg, C. & Zeman, J. (2004). Emotion regulation in children with anxiety disorders. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 33(4), 750-759. doi: 10.1207/s15374424jccp3304_10
• Telef, B.B. ve Karaca, R. (2012). Çocuklar için Öz-Yeterlilik Ölçeği; Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 169-187.
• Tillery, R., Cohen, R., Parra, G.R., Kitzmann, K.M. & Howard-Sharp, K.M. (2015). Friendship and socialization of sadness. Merrill-Palmer Quarterly, 61(4), 486-508.
• Töremen, F. ve Çankaya, İ. (2008). Yönetimde Etkili Bir Yaklaşım: Duygu Yönetimi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 1(1), 33-47.
• Zeman, J., Shipman, K. & Penza-Clyve, S. (2001). Development and initial validation of The Children’s Sadness Management Scale. Journal of Nonverbal Behavior, 25 (3), 187-205.
• Zeman, J., Shipman, K. & Suveg, C. (2002). Anger and sadness regulation: Predictions to internalizing and externalizing symptoms in children. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 31 (3), 393-398.