Bir Yöntem Olarak Drama Bilişim Teknolojileri Öğretiminde İyi Bir Seçenek Olabilir mi?

Yıl 2017, Cilt: 16 Sayı: 1, 0 - 0, 22.11.2016

Günizi Kartal Tuğçe Sarıoğlu

https://doi.org/10.17051/io.2017.35802

Öz

Bilişim Teknolojileri ve Yazılım ders programı 2012 yılı itibariyle yeniden tanımlanmış ve Bilişim Teknolojilerine dair bilgi ve becerilerin yanı sıra problem çözme, kendini ifade etme, özgün ürün geliştirme gibi üst düzey becerilere yer verilmiştir. Bu bakımdan öğretim yöntemi olarak bilgisayar becerisi kazandırmanın ötesine geçen yaklaşımları gerekli kılmıştır. Bu çalışmanın amacı Bilişim Teknolojileri için drama temelli bir uygulama örneği geliştirmek, denemek ve güncel kazanımlar açısından değerlendirerek bir alternatif öğretim modeli sunmaktır. Çalışma kapsamında beşinci sınıf öğrencilerine yönelik 80 dakikalık oturumlar halinde 12 haftalık Bilişim Teknolojileri yaratıcı drama atölyesi geliştirildi. Oturumlar öğretim programında belirlenmiş olan öğrenme alanlarının alt konuları ve temel yeterlikleriyle uyumlu olarak hazırlandı. Atölye seçmeli ders olarak  küçük bir öğrenci grubuyla denendi ve bilgi düzeyi ön test ve son test uygulanarak ölçüldü. Ayrıca öğrencilerden açık uçlu özdeğerlendirme sorularını yanıtlamaları istendi. Öğrencilerin ön testte ve son testte topladıkları puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edildi. Hedeflenen bilişsel kazanımlara ulaşmasının yanısıra atölyenin yaratıcılık, işbirlikli çalışma ve iletişim gibi duyuşsal ve sosyal kazanımlara da en azından öğrenci algısında ulaştığını söylemek mümkündür.

Kaynakça

• Adıgüzel, Ö. (2006). Eğitimde yeni bir yöntem ve disiplin: Yaratıcı drama. Editör H. Ö. Adıgüzel. Yaratıcı drama 1985-1998 yazılar. Prof. Dr. İnci San’a Armağan. Ankara: Natürel Yayınları, s. 203-222.
• Akkuş, O. ve Duatepe, A. (2006) Yaratıcı dramanın matematik egitiminde kullanılması: kümeler alt öğrenme alanında bir uygulama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1 (1) 59–74.
• Andersen, C. (2004). Learning in "as-if" worlds: Cognition in Drama in Education, Theory Into Practice, 43(4), 281-286, DOI: 10.1207/s15430421tip4304_6.
• Aslan, N. (2009) Eğitimde Drama. Ankara: Oluşum Yayınları.
• Atalay, O. ve Şahin, S. (2012) İlköğretim 5.sınıf bilişim teknolojileri dersinin öğretiminde drama öğretim yönteminin öğrenci başarısına etkisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 2(2).
• Aykaç, M. ve Adıgüzel, Ö. (2011). Sosyal bilgiler dersinde yaratıcı dramanın yöntem olarak kullanılmasının öğrenci başarısına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(1), 297-314.
• Çelen, İ. ve Akar-Vural, R. (2009). Eğitimde drama ve İngilizce öğretimi: İlköğretim dördüncü sınıf öğrencileri üzerine bir araştırma. İlköğretim Online, 8(2), 425-438.
• Davidson, J. I. F. (1998). Language and play: Natural partners. Editörler E. P. Fromberg ve D. Bergen. Play from birth to twelve and beyond: Contexts, perspectives, and meaning, s. 175-183. New York: Garland.
• Dodge, D. T, Colker, L. & Heroman, C. (2002). The creative curriculum for preschool. Washington: Teaching Strategies.
• Fisher, E. P. (1992). The impact of play on development: A meta-analysis. Play and Culture, 5, 159-181.
• Heathcote, D (1991). Dorothy Heathcote: collected writings on education and drama. Editörler L. Johnson ve C. O'Neill, Northwestern University Press: Evanston.
• ISTE (2008) International Society for Technology in Education “ISTE Standards for Students.” [Online] Retrieved on 12-January-2016, at URL
• http://www.iste.org/standards/iste-standards/standards-for-students
• Kahyaoğlu, H., Yavuzer, Y. ve Aydede, M. N., (2010). Fen Bilgisi dersinin öğretiminde yaratıcı drama yönteminin akademik başarıya etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(3), 741-758.
• Laius, A. & Rannikmae, M. (2005). The influence of social issue-based science teaching on students' creative thinking. Science Education International 16 (4), 281-289.
• MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2012) Ortaokul ve imam hatip ortaokulu bilişim teknolojileri ve yazılım dersi (5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) öğretim programı. MEB: Ankara.
• Marcon, R. (1999). Differential impact of preschool models on development of inner-city children: A three cohort study. Developmental Psychology, 35, 358-375.
• McCaslin, N. (2000) Creative drama in the classroom and beyond. New York: Longman.
• Michnik Golinkoff, R. Hirsh-Pasek, K. & Singer, D.G. (2006) Why play=learning: A challange for parents and educators. Editörler Singer, D. G., Michnick Golinkoff, R., Hirsh-Pasek K. Play=Learning. How play motivates and enhances children's cognitive and social-emotional growth. New York: Oxford University Press.
• San, İ. (1990). Eğitimde yaratıcı drama. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23 (2), 573-582.
• San, İ. (1994). “Daha çağdaş, daha demokratik, daha hoşgörülü bir eğitim için” drama ve öğretimi bilgisi. Türk Alman Kültür İşleri Kurulu Yayın Dizisi, 5, 9.
• Sawyer, K. R. (2004). Creative Teaching: Collaborative Discussion as Disciplined Improvisation. Educational Researcher, 33(2), 12–20.
• Schulz, L. E, & Bonawitz, E. D. (2007). Serious fun: Preschoolers engage in more exploratory play when evidence is confounded. Developmental Psychology, 43, 1045-1050.
• Toivanena, T., Komulainena, K., & Ruismäkia, H. (2011). Drama education and improvisation as a resource of teacher student’s creativity. Procedia Social and Behavioral Sciences 12, 60–69.
• Uyanıksoy, E. (2007) Viola Spolin’in tiyatro anlayışı ve dramayı kullanımı, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Üstündağ, T. (2002). Yaratıcılığa Yolculuk. Ankara: Pegem Akademi.