Kliniksel Denetim Modelinin Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde Uygulanabilirliği İle İlgili Yönetici ve Öğretmen Görüşleri

Yıl 2018, Cilt: 17 Sayı: 4, 1830 - 1846, 01.12.2018

Süleyman Göksoy , Zeynep Öztürk

https://doi.org/10.17051/ilkonline.2019.506850

Öz

Klasik denetim yaklaşımları ve oluşturdukları
imaj, denetime karşı olumsuz bir bakış açısı geliştirmiş olmakla beraber,
denetim, yalnızca olanı ortaya koymaya çalışmaktan öteye geçememiştir.
Günümüzde artık yeni denetim yaklaşımlarına ihtiyaç duyulduğu açıktır. Bu
yaklaşımlar öğretmenin denetime olan bakış açısını değiştiren, kendisini
mesleki anlamda geliştiren, öğretmen-denetmen işbirliğini doğuran etkili
uygulamalar olmalıdır. Bu araştırmada, Çağdaş Denetim Yaklaşımlarından biri
olan Kliniksel Denetimin, Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi’nde
uygulanabilirliği ve öğretmenlerin bu yaklaşımın aşamaları ve alt boyutlarına
bakış açıları, bir nitel araştırma türü olan durum çalışması ile ortaya
konulmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda 8 öğretmen ile görüşülmüş ve Kliniksel
Denetim Yaklaşımının alt temalarını yansıtan sorular yöneltilmiştir. Verilen
cevaplar doğrultusunda katılımcıların yalnızca 4’ünün Kliniksel Denetim’in
bütün aşamalarına olumlu baktığı, diğer 4 öğretmenin ise kısmen olumlu bulduğu
görülmüştür. Sonuç olarak bu yöntemin kullanılmasının olumlu sonuç vermeyeceği
kanısına varılmıştır. Ayrıca öğretmenlerin bu denetim yaklaşımlarıyla ilgili
eğitim almalarının, bakış açılarını değiştireceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim Denetimi, Kliniksel Denetim, Çağdaş Denetim Yaklaşımları

Kaynakça

• Aydın, İ. (2012). Öğretimde Denetim (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Dağlı, A. (2014). İlköğretim Öğretmenlerinin Algılarına Göre İlköğretim Denetmenlerinin Ders Denetimine İlişkin Davranışları. Eğitim ve Bilim. http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/5301 adresinden 12 Nisan 2017 tarihinde indirilmiştir. Erişmen, H. (2008). Ortaöğretimde Klinik Denetim Modeline Yönelik Öğretmen Görüşleri. Yakın Doğu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Yönetimi, Denetimi, Ekonomisi ve Planlaması Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi: Lefkoşa. Glickman, C.D., Gordon, S.P. ve Ross-Gordon, J.M. (2014). Denetim ve Öğretimsel Liderlik: Gelişimsel Bir Yaklaşım. (Editörler: Mualla Bilgin Aksu ve Esmahan Ağaoğlu). Ankara: Anı Yayıncılık. Gül, İ. ve Gündüz, Y. (2016). Eğitimde Denetim ve Değerlendirme. (Editörler: Mahmut Sağır ve Süleyman Göksoy). Ankara: Pegem Akademi. Karakuş, M. (2010). Çağdaş Denetim Yaklaşımları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(2), 181-200. Kayıkçı, K., Vantürk, G. ve Yılmaz, O. (2014). Okul Müdürlerinin Kliniksel Denetime İlişkin Genel Algı ve Değerlendirmeleri. Educational Administration: Theory and Practice, 20(2), 217-249. Kurt, S. (2009). İlköğretim Kurumlarındaki Yöneticilerin Denetleme Faaliyetlerine İlişkin Yönetici Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Yönetimi, Teftişi, Planlaması ve Ekonomisi Bilim Dalı, Yüksek Lisans Dönem Projesi: Edirne. Özan, M., Şener, G. (2015). Sınıf Öğretmenlerinin Denetim Sürecine İlişkin Algı ve Beklentilerinin Metaforlar Aracılığı İle Belirlenmesi. Eğitim Bilimleri Dergisi, 41, 19-33. Özdeğerlendirme MEB Portalı. (2017). http://eokul-meb.tk/blog.php/ozdegerlendirme/ Özmen, F. (2000). Klinik Denetim Öngörüleri Çerçevesinde Denetçi Görüşleri, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 119-157. Şişman, M. (2014). Öğretim Liderliği(5.Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Yavuz, Y. (1995). Öğretmenlerin Denetim Etkinliklerini Klinik Denetim İlkeleri Açısından Değerlendirmeleri: İzmir Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı Eğitim Yönetimi ve Denetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (6. bs.), Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yılmaz, G. K. (2015). Durum Çalışması, (Ed.) M. Metin Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (s.261-285), Ankara, Pegem A Akademi.