Implementation of Life Sciences from the Perspectives of Students: Creative Drama as a Qualitative Data Collection Method

Yıl 2013, Cilt: 12 Sayı: 1, 267 - 282, 26.06.2013

Pervin Oya Taneri , Cennet Engin-demir

Öz

The aim of this study is to examine the perceptions of students on the implementation of life sciences curriculum through using creative drama sessions. Eighty seven 2nd and 3rd grade students from an elementary school in one of the districts of Ankara participated in the study. Data were collected through employing four different creative drama methods: (a) letters, (b) drawings, (c) improvisations, and (d) still images of students. Content analysis was used to analyze the qualitative data collected in drama sessions. The findings indicated that the teachers had a role of knowledge transmitter to a group of passive students in life sciences classrooms. The most frequently used teaching methods were lecturing, question-answer, and demonstration through using textbooks, workbooks, and white boards. In addition, the most frequently used assessment methods were essay and oral exams, classroom observations, and self-assessment. Besides, it emerged that students prefer group work and animation rather than typing. The affluence and diversity of collected data in this study showed that as an art-based qualitative research method, creative drama was a quite effective method in revealing intimate opinions of young children.

Anahtar Kelimeler

Creative drama, qualitative research, curriculum evaluation, life sciences curriculum.

Öğrenci Gözüyle Hayat Bilgisi Dersinin İşlenişi: Bir Nitel Araştırma Yöntemi Olarak Yaratıcı Drama

Öz

Bu nitel çalışmada hayat bilgisi derslerinin işlenişinin öğrenci gözüyle yaratıcı drama oturumları kullanılarak incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Ankara’nın bir beldesinden bir ilköğretim okulundan 2. ve 3. sınıflardan 87 öğrenci katılmıştır. Veriler dört farklı yaratıcı drama yöntemiyle; öğrencilerin (a) mektupları, (b) çizimleri, (c), doğaçlamaları ve (d) donuk imgeleri ile toplanmıştır. Drama oturumlarında elde edilen nitel veriler içerik analizi yoluyla çözümlenmiştir. Araştırmanın bulguları hayat bilgisi dersinde öğretmenlerin bilgi aktaran, öğrencilerin de bilgiyi pasif olarak alan rolleri yansıttığını göstermektedir. Ayrıca öğrenciler, en çok kullanılan öğretim yöntemlerinin anlatım, soru-cevap ve gösteri, en çok kullanılan öğretim materyallerinin de ders kitapları, çalışma kitapları ve tahta olduğunu belirtmişlerdir. Yazılı ve sözlü sınavlar, sınıf gözlemi ve öz-değerlendirmenin en sık kullanılan değerlendirme teknikleri olduğu görülmüştür. Öğrenciler hayat bilgisi derslerinde en sevmedikleri etkinliğin yazı yazmak, en çok sevdikleri etkinliklerin ise canlandırma ve grup çalışmaları olduğunu belirtmişlerdir. Bu çalışmada elde edilen verilerin zenginliği ve çeşitliliği, yaratıcı dramanın, sanat-temelli nitel bir araştırma yöntemi olarak çocukların samimi düşüncelerini ortaya çıkarmada oldukça etkili bir yöntem olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Yaratıcı drama, nitel araştırma, program değerlendirme, hayat bilgisi programı

Kaynakça

• Acat, M. B. & Can, B. (2008). “Velilerin okula karşı tutumları ve eğitim programına katılım düzeyine ilişkin ölçek geliştirme çalışması.” Eğitim Yönetimi Kongresinde sunulmuş bildiri, Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Adıgüzel, Ö. (2006). Yaratıcı Drama Kavramı, Bileşenleri ve Aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi,1 (1), 17-30.
• Akınoğlu, O. (2008). The curricular reform initiatives of Turkey in the fields of life science and social studies in the process of accession to the European Union. World Applied Sciences Journal, 3(2), 168-183.
• Akpınar, B. (2010). Yapılandırmacı Yaklaşımda Öğretmenin, Öğrencinin ve Velinin Rolü. Eğitime Bakış, Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırması Dergisi, 6 (16), 16-20.
• Akşit, N. (2007). Educational reform in Turkey. International Journal of Educational Development, 27(2), 129–137.
• Alderson, P. (2000). Children as researchers: The effects of participatory rights on research methodology', in P. Christensen & A. James (Eds) Research with with Children: Perspectives and Practices. (pp.241-257).Falmer Press, London, Baxter, P. & Jack, S. (2008). Qualitative case study methodology: Study design and implementation for novice researchers. The Qualitative Report. [Online] http://www.nova.edu/ssss/QR/QR-4/baxter.pdf adresinden 22 Mayıs 2010 tarihinde indirilmiştir.
• Belliveau, G. (2006). Engaging in drama: Using arts-based research to explore a social justice project in teacher education. International Journal of Education & the Arts. [Online] http://www.ijea.org/v7n5/v7n5.pdf. adresinden 3 Nisan 2010 tarihinde indirilmiştir.
• Boud, D., Cohen, R. & Sampson, J. (1999). Peer learning and assessment. Assessment and Evaluation in Higher Education, 24(4), 413-426.
• Brooks, J. G. & Brooks, M. G. (1999). In search of understanding: the case for constructivist classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development. Cahnmann-Taylor, M. & Siegesmund, R. (2008). Arts-based research in education: Foundations for practice. New York, NY: Routledge.
• Christensen, P. M. & James, A. (2008). Research with children: Perspectives and practices. (2nd Ed.). Falmer Press, London: New York: Routledge.
• Cooper, H. (2001). Homework for all in moderation. Educational Leadership, 58(7), 34–39.
• Creswell, J. W. (2008). Educational research. (3 rd Ed.). Upper Saddle Creek, NJ: Pearson Education.
• Denzin, K. & Lincoln, Y. (1998). Collecting and interpreting qualitative materials. London: Sage.
• Duffy, T. M. & Cunningham, D. J. (1996). Constructivism: Implications for the design and delivery of instruction. In D.H. Jonassen (Eds.), Handbook of research for educational communications and technology (pp.170-198), Mahwah, N.J. Lawrence Erlbaum.
• Ekiz, D. (2004). Teacher professionalism and curriculum change: Primary school teachers’ views of the new science curriculum. Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(2), 339-350.
• Feagin, J., Orum, A., & Sjoberg, G. (1991). A case for case study. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press.
• Flewitt, R. (2005) Conducting research with young children: Some ethical considerations. Early Child Development and Care, 175 (6), 553-56.
• Gallagher, K. (2007). The theatre of urban: Youth and schooling in dangerous times. Toronto: University of Toronto Press.
• Golafshani, N. (2003). Understanding reliability and validity in qualitative research. The Qualitative Report, [Online]: http://www.nova.edu/ssss/QR/QR8-4/golafshani.pdf. adresinden 4 Eylül 2010 tarihinde indirilmiştir.
• Gömleksiz, M. N. & Bulut, İ. (2007). Yeni Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Millî Eğitim, 173, 67-88.
• Güneş, T. & Demir, S. (2007). İlköğretim Müfredatındaki Hayat Bilgisi Derslerinin Fen Derslerine Hazırlamadaki Etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33 (174), 169-180.
• Harris, C. & Valentine, J. C. (2001). Using research to answer practical questions about homework. Educational Psychologist, 36(3), 143-153.
• Haser, Ç. & Star, J. R. (2009). Change in beliefs after first-year of teaching: the case of Turkish national curriculum context. International Journal of Educational Development, 29(3), 293–302.
• Hickman, R. (2007) Visual art as a vehicle for educational research. The International Journal of Art & Design Education, 26(3), 135-145.
• Hotaman, D. (2009). Bazı Kişisel Değişkenlerin Öğrencilerin Bağımsız, Bir Partnerle ve Bir Grupla Çalışma Alışkanlıkları Üzerindeki Etkisinin Araştırılması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6 (1) 528-546.
• Krueger, R. A. (1994). Focus groups: A practical guide for applied research. (2 nd Ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Küçükahmet, L. (2005). “2004 Hayat bilgisi programının değerlendirilmesi.” Yeni İlköğretim Müfredatını Değerlendirme Sempozyumunda sunulmuş bildiri, Kayseri.
• Mages, W. K. (2008). Does creative drama promote language development in early childhood? A review of the methods and measures employed in the empirical literature. Review of Educational Research, 78(1), 124-152.
• Mason, J. (2002). Qualitative interviewing: Asking, listening and interpreting. In T. May (Eds.), Qualitative research in action (pp. 225-242). London: Sage.
• McCaslin, N. (2006). Creative drama in the classroom and beyond. (8th Ed.). Pearson Education, Inc.
• MEB. (2005). İlköğretim 1, 2 ve 3. Sınıflar Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Basım Müdürlüğü.
• Merter, F. (2005). “Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler dersi programının eğitim sosyolojisi bakış açısından olumlu ve olumsuz eleştirisi.” Yeni İlköğretim Müfredatını Değerlendirme Sempozyumunda sunulmuş bildiri, Kayseri.
• Merton, K. R. (2001). The focused interview and focus groups. Continuities and discontinuities. Public Opinion Quarterly, 51, 550-566.
• Morgan, M., Gibbs, S., Maxwell, K., & Britten, N., (2002). Hearing children's voices: Methodological issues in contributing focus groups with children aged 7-11 years. Qualitative Research, 2(1), 5-20.
• Norris, J. (2000). Drama as research: Realizing the potential of drama in education as a research methodology. Youth Theatre Journal, 14, 40-51.
• Nutku, Ö. (2002). Sahne Bilgisi. Kabalcı Yayınevi. İstanbul.
• Ocak, G. & Gündüz, M. (2006). 1998-2005 Hayat Bilgisi Ders Programlarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Milli Eğitim, 172, 40-55.
• Önalan- Akfırat, F. (2004). Yaratıcı Dramanın İşitme Engellilerin Sosyal Becerilerinin Gelişimine Etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (1), 9-22.
• Punch, S. (2002). Research with children: The same or different from research with adults? Childhood, 9: 321-341.
• Punch, K.F. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (Çev: D. Bayrak, H.B. Arslan & Z. Akyüz). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Reason, P. (1994). Participation in human inquiry. London: Sage.
• Silverman, D. & Marvasti, A. (2008). Doing qualitative research: A comprehensive guide. Los Angeles, CA: Sage Publications.
• Smithbell, P. (2010). Arts-based research in education: A review. The Qualitative Report, [Online]:: http://www.nova.edu/ssss/QR/QR15-6/cahnmann.pdf adresinden 12 Eylül 2010 tarihinde indirilmiştir.
• Stake, R. E. (2006). Multiple case study analysis. New York: The Guilford Press.
• Şentürk, C. (2009). Eğitimde yeniden yapılanma ve yapılandırmacılık. [Online]: http://www.eab.ege.edu.tr/pdf/2_1/C2-S1-M3.pdf adresinden 09 Nisan 2010 tarihinde indirilmiştir.
• Tisdall, E. K. M., Davis, J. M. & Gallagher, M. (2009). Researching with children and young people: Research design, methods and analysis. Los Angeles; London: SAGE.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yin, R. K. (2009). Case study research. design and methods. (4 th Ed.). Thousand Oaks, California: Sage Publications.
• Yuen, F. C. (2004). It was fun…I liked drawing my thoughts: Using drawings as a part of the focus group process with children. Journal of Leisure Research, 36(4), 461-482.