EFFECT OF ROLE PLAYING TECHNIQUE WITH FORMING DIFFERENT DISABILITY LEVELS FOR PHYSICAL EDUCATION CLASSES ON THE EMPATHY LEVELS OF STUDENTS

Yıl 2016, Sayı: 9, 22 - 37, 01.08.2016

Gülsen Özcan A. Dilşad Mirzeoğlu, Gökhan Mengin, Hamit Özdamar

Öz

The aim of the study is to investigate the effect of physical education classes with role playing technique, delivered through forming disability on the level of students’empathy. This study was carried out in a secondary school in Bolu of 2015-2016 education year. This study was a quasi-experimental design with pre-post test control groups. Totally 35 students were participated in this study, 18 students in experiment group and 17 students in control group. In data collection, “Basic Empahty Scale” by Jolliffe and Farrington (2006) was used. Adaptation of this scale to Turkish was done by Topçu, Erdur-baker and Çapa-Aydın (2010). In statistical analysis two-way Anova for repeated measures was applied. In conclusion, although there was no significant differences between control and experiment groups in their post-test of cognitive and affective empathy scores, the total empathy scores of experiment group was reported significanly higher. However there was no significant difference between the pre and post-test scores of both groups in cognitive, affective and total empathy scores. In addition, there was no significant difference in gender x process main effect of students’ cognitive, affective and total empathy scores.

Anahtar Kelimeler

Physical education, handicap levels, empathy, role playing

ROL OYNAMA TEKNİĞİ İLE FARKLI ENGEL DURUMLARI OLUŞTURULARAK İŞLENEN BEDEN EĞİTİMİ DERSİNİN ÖĞRENCİLERİN EMPATİ DÜZEYLERİNE ETKİSİ

Öz

Bu araştırmanın amacı rol oynama tekniği ile farklı engel durumları oluşturularak işlenen ortaokul beden eğitimi derslerinin, öğrencilerin empati düzeylerine etkisini tespit etmektir. Araştırma 2015- 2016 öğretim yılında Bolu Merkez İlçede bulunan bir ortaokulda yürütülmüştür. Araştırma ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırmaya deney grubunda 18, kontrol grubunda 17, toplam 35 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Jolliffe ve Farrington (2006) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ ye uyarlaması Topcu, Erdur-Baker ve Çapa-Aydın (2010) tarafından yapılan “Temel Empati Ölçeği” kullanılmıştır. Verilen çözümlenmesinde tekrarlı ölçümler için iki faktörlü Anova istatistiği kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda deney ve kontrol grubundaki öğrencilerin bilişsel ve duygusal empati puanları arasında anlamı bir fark bulunmazken, toplam empati puanlarında deney grubu lehine anlamlı farka ulaşılmıştır. Ancak öğrencilerin ön test ve son test bilişsel, duygusal ve toplam empati puanları arasında anlamlı bir fark görülmemiştir. Ayrıca, öğrencilerin bilişsel, duygusal ve toplam empati puanlarında cinsiyet x işlemin ortak etkisinde anlamı farka rastlanmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Beden eğitimi, engel durumları, empati, rol oynama

Kaynakça

• Anouk, P. N. and et.all.(2015). Low Empathy in Deaf and Hard of Hearing (Pre) Adolescents Compared DOI:10.1371/journal.pone.0124102. Normal Hearing Controls. PLOS ONE |
• Barnett, M.A. (1990) Empathy and related responses in children In N. Eisenberg & J. Strayer (Eds.). Empathy and its Development. Cambridge: Cambridge University Press,p.146- 163.
• Barraclough, D.J. (2000) Changes in Counselor Intentions After Empathy Training (Doctoral Dissertation, The University of North Dakota). Retrieved March, 2016. Web: http/:www.umi.com/dissertations.
• Bilbery, G.D. (1990) The Effects of Computer Client- Simulation Training on Two Measures of Empathy. Dissertation Abstracts International. 50/ 08.
• Bora, E., ve Baysan, L. (2009). Empati ölçeği-Türkçe formunun üniversite öğrencilerinde psikometrik özellikleri. Klinik Psikomarfoloji Bülteni, 19 (1), 39-47.
• Bozkurt, A. (1997). Cinsiyetleri fakülteleri ve uyum düzeyleri farklı Hacettepe üniversitesi öğrencilerinin empatik eğilim düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Can, G. ve Akdoğan, R. (2007). Öğretmen Adaylarının Empatik Eğilim ve Saldırganlık Düzeyleri ile Uyum Düzeyleri Arasındaki İlişkiler. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, XVI. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi,
• Cüceloğlu, D. (1994). Yeniden İnsan İnsana. 8. Baskı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Çetin, C. N. (2008). İlköğretim Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Empatik Beceri Düzeylerinin Anne Baba Tutumları ve Öz Saygı ile İlişkisi. Yüksek Lisans Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çetin, C. N. ve Aytar, G. A. (2012). İlköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin empatik beceri düzeyleri ile algıladıkları anne baba tutumlarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi,20 (2), 473-488.
• Derman, M., (2011). Farklı Sosyoekonomik Düzeylerdeki 10-11 Yaş Çocuklarına Uygulanan Empati Eğitim Programının Saldırganlık Düzeyleri Üzerindeki Etkisi, Doktora Tezi, Uludağ Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
• D’Ambrosio, F., Olivier, M., Didon, D. and Besche, C. (2009). The basic mpathey scale: A french validation af a measure of empathy in youth. Personality and Individual Differences,46 (2), 160–165.
• De Souza, M. (2014). The empathetic mind: the essence of human spirituality. International Journal http://dx.doi.org/10.1080/1364436X.2014.897221. Children’s Spirituality. 19(1), 45–54,
• Dökmen, Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanarak ölçülmesi ve psikodrama ile geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 21(1-2).155-190.
• Dökmen, Ü.(1995). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Dökmen, Ü. (2006). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Durakoğlu A. ve Gökçearslan, G. (2010). Lise öğrencilerinin empatik eğilim düzeyinin çeşitli değişkenlerle ilişkisi. E-Journal of New World Sciences Academy Humanities, 5 (3), 354-364.
• Eisenberg, N. and Fabes R. (1990) Empathy: conceptualization, measurement and relation to prosocial behavior, Motivation and Emotion, 14, 131-149.
• Feshbach, N. D. (1982) Sex differences in empathy. In N. Eisenberg (Ed.) The development of prosocial behavior. New York: Academic Press,
• Feshbach, N. D. and Roe, K. (1968). Empathy in six and seven year-olds. Child Development, 39, 133-145.
• Frera, P. (1997) Empathy training for helping professionals: model and evaluation, Journal of Social Work Education, 33 (2), 245- 261.
• Filiz, A. (2009). Farklı Lise Türlerindeki Öğrencilerin Empatik Eğilimleri ve Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Giannetti, V.J. (1986) The effect of empathy training upon pharmacy student response American Journal of Pharmaceutical Education, 50, 261- 265.
• Halpern J (2003). What is clinical empathy? J Gen Intern Med, 18: 670–674.
• Herbek, T.A., Yammarino, F.J. (1990) Empathy training for hospital staff nurses .Group and Organization Management, 15 (3), 279- 296.
• Jolliffe, D. ve Farrington, D. P. (2006). Development and validation of the basic empathy scale. Journal of Adolescence, 29, 589-611. doi:10.1016/j.adolescence.
• Kalliopuska, M. (1992). Self-esteem and narcissism among the most and least empathetic Finnish baseball players. Perceptual and Motor Skllls, 75(3), 945-946
• Kaya, A., ve Siyez, D. (2010). KA-Sİ çocuklar için empatik eğilim ölçeği geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 35 (156), 110-125.
• Keen, S. (2007). Empathy and the Novel. Oxford University Press
• Köksal, A. (2000). Müzik eğitimi alma, cinsiyet ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre ergenlerin empatik becerilerinin ve uyum düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 99 – 107.
• MEB. (2013). 5-8.Sınıflar Ortaokul Beden Eğitimi ve Spor Dersi Öğretim Programı, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. Ankara.
• Pecukonis, E. V. (1990). A Cognitive / affective empathy training program as a function of ego development in aggressive adolescent females. Adolescence, 25 (97), 59-74.
• Roberts, W. and Strayer, J. (1996) Empathy, emotional expressiveness and prosocial behavior Child Development. 67, 449- 470.
• Rogers, C. R. (1951). Client-Centered Therapy: Its Current Practices, Implications and Theory. Houghton Mifflin Co, Boston.
• Solak, N. (2011). Spor Yapan ve Yapmayan Ortaöğretim Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeyleri ile Empatik Eğilim Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Çorum İli Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Topcu Ç, Erdur-Baker Ö., Çapa-Aydın Y. (2010).Temel empati ölçeği Türkçe uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (34), 174-182.
• Topcu, Ç. (2008). The Relationship of Cyber Bullying to Empathy, Gender, Traditional Bullying, Internet Use and Adult Monitoring. Yayınlanmamış Yükseklisans Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Truax, C.B., Carkhuff, R., and Douds, J. (1964). Toward an integration of didactic and experimental approaches to training in counseling and psychotherapy, Journal of Counseling Psychology, 11; 240-247.
• Voltan- Acar, N. (1994) Terapötik İletişim: Kişilerarası ilişkiler. Ankara: Şafak
• Wied, M.D., Branje, S.J.T. and Meeus, W.H.J. (2007). Empathy and conflict resolution in friendship relations among adolescents. Aggressive Behavior, 33, 48–55.
• Yaydırgan, İ. (2008). Grup Rehberliği Yoluyla Empatik Beceri Geliştirmede Edebi Eserlerin Kullanımı. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Yılmaz, S. (2013). Spor Yapan ve Yapmayan Ortaöğretim Öğrencilerinin Empatik Eğilimleri İle Saldırganlık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Yüksel, A. (2004). Empati eğitim programının ilköğretim öğrencilerinin empatik becerilerine etkisi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17 (2), 341-354.