BibTex RIS Kaynak Göster

BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENLERİNİN ZAMAN YÖNETİMİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 3, 1 - 11, 10.01.2017

Öz

Bu çalışma beden eğitimi öğretmenlerinin zamanı nasıl yönettiklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Beden eğitimi öğretmenlerinin çeşitli demografik özellikleri açısından zaman yönetimleri karşılaştırması incelenmiştir. Araştırmanın örneklem grubunun beden eğitimi öğretmeni 185 (75 kadın, 110 erkek) birey oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin elde edilmesinde Türkçe’ ye uyarlama çalışması Alay ve Koçak (2002) tarafından yapılan “Zaman Yönetimi Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzde, frekans dağılımları ve Mann Whitney U Testi ve Kruskall Wallis Testi ile karşılaştırılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, kadınların uzun süreli ve geleceğe yönelik planlar ile daha fazla zaman kaybettikleri görülmektedir. Lisans mezunları kısa süreli zaman planlamasını çok daha iyi yapmaktadır. Medeni duruma göre kısa süreli planları bekarlar daha çok yapmakta, uzun süreli ve geleceğe yönelik planları ise evliler fazla yapmaktadır. 21-25 yaşındaki beden eğitimi öğretmenleri kısa süreli planları daha fazla yapmaktadır. Bireysel farklılıkların zaman yönetiminde etkili olduğu düşünmektedir. Beden eğitimi öğretmenlerinin daha çok uzun ve kısa süreli planlar ile zaman harcadıkları görülmektedir. Zamanın daha iyi yönetimi için kişisel gelişim ve serbest zaman faaliyetlerinin daha iyi idare edilmesi önerilmektedir.

Kaynakça

  • Açıkalın, A. (1998). Toplumsal, Kurumsal ve Teknik Yönleriyle Okul Yöneticiliği. (4. Basım), Ankara: Pegem yayıncılık.
  • Alay S. ve Koçak S. (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 9–13.
  • Andıç H. (2009). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Afyon Kocatepe Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi.
  • Cüceloğlu, D. ( 1999). İyi Düşün Doğru Karar Ver. İstanbul, Sistem Yayıncılık.
  • Çelik V. (2002). Sınıf yönetimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Darling Hammond, L. (2000). Teacher quality and student achievement: A review of state policy evidence. Educational Policy Analysis Archives, 8(1):1-44.
  • Demirtaş H., Özer N. (2005). Öğretmen Adaylarının Zaman Yönetimi Becerileri ile Akademik Başarıları Arasındaki İlişki (İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği). Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 2(1).
  • Güçlü N. (2001). Zaman Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Sayı. 25. s. 87-106.
  • Gümüşgül O. (2013). “Avrupa Birliği’ ne Üye Ülkelerde ve Türkiye’de Öğrenim Gören Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Anlayışlarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
  • İlerleyen E. (2014). Öğretmenlerin Zaman Yönetimi Becerileri İle İş Doyumları Arasındaki İlişki, Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı Eğitim Yönetimi Ve Denetimi Bilim Dalı Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Koch C.J., Kleinmann M. (2002). A stitch in time saves nine: Behavioural decision-making explanations for time management problems. European Journal of Work and Organizational Psychology, 11 (2): 199–217.
  • Öktem K.M. (1993). Zaman yönetimi: Örgütsel etkililiği arttırmada zaman faktöründen yararlanılması. Amme İdaresi Dergisi, 26(1): 217–237.
  • Peeters M.A.G., Rutte C.G. (2005). Time Management Behavior as a Moderator for the Job Demand-Control Interaction. Journal of Occupational Health Psychology, 10(1): 64-75.
  • Scott, M. (2001). Zaman yönetimi. (Çev. A. Ç. Çelik), İstanbul: Rota Yayınları.
  • Smith, J. (1998). Daha İyi Nasıl Zaman Yönetimi. (Çev. A. Çimen). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Bos Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara: A. Ü.
  • Türkel, A. ( 1999). Globalleşen Dünyanın Süper Yöneticilerine. İstanbul; Türkmen Kitabevi
  • Uğur, A. (2000). Çalışma hayatında zaman yönetimi. MPM Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi. 12(143), 18–22.
  • İnternet Kaynakları
  • Türk Dil Kurumu Kurumsal Web Sitesi, Güncel Türkçe Sözlük: http://www.tdk.gov.tr/ erişim tarihi. 04.04.2016
Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 3, 1 - 11, 10.01.2017

Öz

Kaynakça

  • Açıkalın, A. (1998). Toplumsal, Kurumsal ve Teknik Yönleriyle Okul Yöneticiliği. (4. Basım), Ankara: Pegem yayıncılık.
  • Alay S. ve Koçak S. (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 9–13.
  • Andıç H. (2009). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Afyon Kocatepe Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi.
  • Cüceloğlu, D. ( 1999). İyi Düşün Doğru Karar Ver. İstanbul, Sistem Yayıncılık.
  • Çelik V. (2002). Sınıf yönetimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Darling Hammond, L. (2000). Teacher quality and student achievement: A review of state policy evidence. Educational Policy Analysis Archives, 8(1):1-44.
  • Demirtaş H., Özer N. (2005). Öğretmen Adaylarının Zaman Yönetimi Becerileri ile Akademik Başarıları Arasındaki İlişki (İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği). Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 2(1).
  • Güçlü N. (2001). Zaman Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Sayı. 25. s. 87-106.
  • Gümüşgül O. (2013). “Avrupa Birliği’ ne Üye Ülkelerde ve Türkiye’de Öğrenim Gören Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Anlayışlarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
  • İlerleyen E. (2014). Öğretmenlerin Zaman Yönetimi Becerileri İle İş Doyumları Arasındaki İlişki, Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı Eğitim Yönetimi Ve Denetimi Bilim Dalı Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Koch C.J., Kleinmann M. (2002). A stitch in time saves nine: Behavioural decision-making explanations for time management problems. European Journal of Work and Organizational Psychology, 11 (2): 199–217.
  • Öktem K.M. (1993). Zaman yönetimi: Örgütsel etkililiği arttırmada zaman faktöründen yararlanılması. Amme İdaresi Dergisi, 26(1): 217–237.
  • Peeters M.A.G., Rutte C.G. (2005). Time Management Behavior as a Moderator for the Job Demand-Control Interaction. Journal of Occupational Health Psychology, 10(1): 64-75.
  • Scott, M. (2001). Zaman yönetimi. (Çev. A. Ç. Çelik), İstanbul: Rota Yayınları.
  • Smith, J. (1998). Daha İyi Nasıl Zaman Yönetimi. (Çev. A. Çimen). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Bos Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara: A. Ü.
  • Türkel, A. ( 1999). Globalleşen Dünyanın Süper Yöneticilerine. İstanbul; Türkmen Kitabevi
  • Uğur, A. (2000). Çalışma hayatında zaman yönetimi. MPM Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi. 12(143), 18–22.
  • İnternet Kaynakları
  • Türk Dil Kurumu Kurumsal Web Sitesi, Güncel Türkçe Sözlük: http://www.tdk.gov.tr/ erişim tarihi. 04.04.2016
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Sporda Psiko-sosyal Alanlar
Yazarlar

Burak Gürer

Uğur Erhan Dedeşah Bu kişi benim

Nurgül Öz Bu kişi benim

Ayten Acun

Yayımlanma Tarihi 10 Ocak 2017
Gönderilme Tarihi 24 Haziran 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 3 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Gürer, B., Dedeşah, U. E., Öz, N., Acun, A. (2017). BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENLERİNİN ZAMAN YÖNETİMİNİN İNCELENMESİ. İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 1-11.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------