ANNE-BABALARIN BEDEN EĞİTİMİ DERSİNE KARŞI YAKLAŞIMLARININ FARKLI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 1, 23 - 33, 11.04.2016

Yıldırım Gökhan Gencer , H. Bayram Temur

Öz

Bu çalışmayla, çocuklarının devlet okulu veya özel okulda öğrenim görme, çocuklarının okuldaki sportif faaliyetlere katılıp katılmama ve deneklerin eğitim durumlarının beden eğitimi dersine karşı olan tavırlarını etkileyip etkilemediğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla Van ilinde bulunan iki özel ilköğretim okulu (125 kişi)  ile tesadüfi örneklem yoluyla seçilmiş iki devlet okulunda (125 kişi) öğrenim gören öğrencilerin velilerine, araştırmacılar tarafından oluşturulan demografik özelliklere yönelik bilgi formu ile birlikte Öncü ve Güven’in (2011) de geliştirdiği “Ana-Babaların Çocuklarının Beden Eğitimi Dersine Katılımına Yönelik Tutumları” ölçeği uygulanmıştır. Bunlardan değerlendirme sonucu hatalı doldurulan ölçekler çalışmaya dahil edilmemiştir. Toplam 220 ölçek değerlendirilmeye alındı. Bu ölçeklerden elde edilen veriler sayısal değerler olarak bilgisayar ortamına aktarılmıştır. Bu verilerin istatistik analizinde one-way Anova ve t-testi kullanılmıştır. Sonuçta" Beden eğitimi dersi, çocukları yormaktan başka bir işe yaramaz", "Bence, beden eğitimi dersleri olmasa da olur" ve "Beden eğitimi derslerinin çocuğuma hiçbir yararı yoktur" sorularına verilen cevaplar ile okul türü arasında özel okul lehinde anlamlı (p<0.05) farklılık olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte okulda çocuğu sportif faaliyetlere katılan ve katılmayanların verdikleri cevapların "Çocuğumun diğer çocuklarla kaynaşması için en uygun ortam, beden eğitimi dersidir."  ölçek maddesinde p<0.05, "Beden eğitimi dersi, çocuğumu okula daha çok bağlar." ölçek maddesinde p<0.01, ve "Beden Eğitimi Derslerinin Çocuğuma Hiçbir Yararı Yoktur"  ölçek maddesinde ise p<0.05 düzeyinde anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Ayrıca deneklerin eğitim durumlarına göre "Beden Eğitimi Dersi Çocuğumu Okula Daha Çok Bağlar"  ölçek maddesi ile "Çocuğumun Diğer Çocuklarla Kaynaşması İçin En Uygun Ortam Beden Eğitimi Dersidir" ölçek maddesine verilen cevapların anlamlı (p<0.05) farklılık içermedikleri görülmüştür.

Kaynakça

• Açıkada, C. ve Ergen E. (1990). Bilim ve Spor, Büro Tek Ofset Matbaacılık, 5, Ankara
• Avrupa Komisyonu/EACEA/Eurydice. (2013). Avrupa’daki Okullarda Beden Eğitimi ve Spor Eurydice Raporu, AB Yayın Ofisi, Lüksemburg
• Başer , E. (1986). Uygulamalı Spor Psikolojisi, MEGSB , Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğü , Yayın No:31, 28, Ankara
• Başoğlu, B. (1995). Ankara İli Devlet Liselerinde Görev Yapan Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Mesleki Sorunları Üzerine Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anakara
• Baykul, Y. (2000). Eğitimde ve psikolojide ölçme, klasik test teorisi ve uygulaması. ÖSYM Yayınları, Ankara
• Bucher, A. Charles., Wuest, A. Deborah. (1987). Foundations of Physical Education and Sport , Tenth Edition , Times Mirror College Published St Louise Toronto, Santo Carlo, 344-345.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Veri Analizi El Kitabı, Pegem Akademi Yayınevi, 12. Baskı
• Canakay, E.U. (2006). Müzik teorisi dersine ilişkin tutum ölçeği geliştirme, Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildirisi, 297-310, Denizli
• Çiçek, Ş., Koçak, S., Kirazcı, S. (2002). Beden Eğitimi Derslerinde Çeşitli Öğretmen ve Öğrenci Davranışlarının Öğrencilerin Derse Katılımındaki Önemi ve Sergileme Sıklığı, Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Vll,(4): 12-13.
• Erhan, S.E. ve Tamer, K. (2009). Doğu Anadolu bölgesi ilköğretim ve ortaöğretim okullarında beden eğitimi dersi için gereken tesis araç-gereç durumları ile öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasındaki ilişkiler, Atabesbd
• Gökmen, H. (1988). Gençlerin gelişmelerinde beden eğitiminin rolü (fiziksel, psikolojik ve sosyal gelişmede), orta öğretim kurumlarında beden eğitimi ve sorunları, Türk Eğitim Derneği Yayınları Öğretim Dizisi, Ankara
• Gültekin, M., Atalay, N. ve Ay Y. (2014). İlköğretimde serbest etkinliklere yönelik sınıf öğretmenleri ve öğrenci görüşleri, Kastamonu eğitim dergisi, cilt: 22, no:2, 419-437.
• Kut, S. ve Koşar, N. (1998). Aile ve çevre sorunlarının gencin kişiliğine etkisi, Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Gençlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayını, Ankara
• Küntay, E. (1991). Çocuk ve gençlerde davranış bozukluğunu düzeltici önlem olarak spor, Meya Matbaacılık, 198, İstanbul
• Özdemir, A. (2000). Orta Öğretimde Beden Eğitimi ve Spor Derslerinin Uygulanabilirliği, Çorum İli ve İlçelerindeki Farklılıkların Değerlendirilmesi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2, Samsun
• Öztürk, F. (1998). Toplumsal boyutlarıyla spor, Bağırgan Yayınevi, Ankara
• Petray, C.K. (1989). Organizing physical assessment (grades K-2): Strategies for the elementary physical education specialist JOPERD, 60(6), 57-60.
• Sevim, Y. (1997). Antrenman bilgisi, Tutibay Ltd. Şti., Ankara
• Sherif, M., Sherif, CW. (1996). Sosyal psikolojiye giriş II, Çeviren: Atakay M, Yılmaz A, Sosyal Yayınlar, İstanbul
• Tamer, K. (1987). Beden eğitimi ve oyun öğretimi, Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, Ankara
• Üzüm, H. ve Mirzeoğlu, N. (2003). İnanç ve tutumlarda sporun yeri ve önemi, Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi, 491-497, Ankara
• Yenal,T., Çamlıyer,H., Saracaloğlu,A. (1999). İlköğretim İkinci Devre Çocuklarında Beden Eğitimi ve Spor Etkinliklerinin Motor Beceri ve Yetenekler Üzerine Etkisi, Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,IV,(3): 15-16.