HALK OYUNLARI ÇALIŞMALARININ ÇOCUKLARIN FİZİKSEL UYGUNLUKLARINA ETKİSİ

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 1, 16 - 27, 01.06.2017

Murat Tohumat RAMİZ Arabacı

Öz

Bu araştırmanın amacı, 7-9 yaş arası ilkokul çocuklarına uygulanan 12 haftalık halk oyunları çalışmalarının fiziksel uygunluklarına etkisinin araştırılmasıdır. Araştırmanın örneklem grubunu Bursa, Rahmiye Malcıoğlu İlkokulunda öğrenim gören 74 gönüllü öğrenci oluşturmaktadır. Gönüllüler, Zeybek Grubu(ZG, n=24), Trakya Grubu (TG, n=24) ve Kontrol Grubu (KG, n=26) olarak üçe ayrıldı. ZG (ağır tempo) ve TG (hızlı tempo) 12 hafta, haftada ikişer saat olmak üzere halk oyunları eğitimi aldı. KG’na ise herhangi bir fiziksel aktivite yaptırılmadı. Gönüllülerinin fiziksel uygunluklarını belirlemek için çalışma öncesi (ön test) ve sonrası (son test) otur eriş, 30 metre koşusu, dikey sıçrama (anaerobik güç), illinois ve el pençe kuvveti testleri uygulandı. Araştırmamızdaki değişkenlerin gelişimini belirlemek için parametrik testlerden Paired Samples T test kullanıldı. Trakya ve Zeybek Gruplarının halk oyunları çalışması esnasında attıkları adım sayısı, kat edilen mesafe ve harcanan enerji miktarlarını karşılaştırmak için ise Independent Samples T test kullanıldı.

Sonuç olarak 12
haftalık halk oyunları çalışmalarının 7-9 yaş çocuklarının anaerobik güç,
esneklik, beceri ve sürat özellikleri ile vücut kompozisyonu üzerinde pozitif
etkisi olduğu, el pençe kuvvetine ise etkisi olmadığı söylenebilir. İki farklı
oyun grubunun motorsal özelliklerinin gelişimi, çalışma esnasında attıkları
adım sayıları, kat edilen mesafe ve harcadıkları enerji miktarı
karşılaştırıldığında ise hızlı oynayan grupta bulunan değerlerin daha fazla
olduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Halk Oyunları, Fiziksel Uygunluk, Egzersiz, Çocuk

Kaynakça

• 1. Alpkaya, U. & Erkut, O. (2001). Orta Yaş Grubu Bayanlarda 10 Haftalık Egzersiz Programının Beden Kompozisyonu Uzerine Etkisi. Spor Araştırmaları Dergisi, 5(2,3), 31-39.
• 2. Baltacı, G. & Ergün, N. (1996). Devlet Halk Dansları Oyuncularının Fiziksel Uygunluk Parametrelerinin Değerlendirilmesi.” Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1(3),11-17.
• 3. Bockous, D.D., Farrow, J.A. & Friedl, K.E. (1990). Assesment Of Maturity In Boys And Grip Strength. J Adolesc Healty Care. 11 (6), 497-500.
• 4. Bunc, V. & Psotta, R. (2001). Physiological Profile Of Very Young Soccer Plaeyers. J Sport Med. Phys Fitness, 41 (3), 337-41.
• 5. Caspersen, C.J., Powell, K.E. & Christenson, G.M. (1985). Physical Activity, Exercise and Fitness. Definitions and Distinctions For Health Related Research. Public Health Report. 100, 126-131.
• 6. Diallo, O., Dore, E., Duche, P. & Van, Praagh, E. (2001). Effects Of Plyometric Training Followed By A Reduced Training Programme On Physical Performance In Prebubescent Soccer Players.” J Sports Med Phys Fitness, 41 (3), 342-348.
• 7. Erdem, Ş. & Pulur, A. (1994). Doğu Karadeniz Bölgesinde Oynanan Horon Türü Oyunlar Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 10(1), 224.
• 8. Erol, E., Cicioğlu, İ. & Pulur, A. (1999). 13-14 Yaş Grubu Erkek Basketbolculara Yönelik Dayanıklılık Antrenmanının Vücut Kompozisyonu İle Bazı Fiziksel, Fizyolojik Ve Kan Parametreleri Üzerine Etkisi. Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(4), 12-20.
• 9. Gerek, Z. (2007). Halk Oyunları ve Spor Eğitimi Alan Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Uygunluklarının Eurofit ile Karşılaştırılması. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1), 11-12.
• 10. Heyward, V. (1991). Advance Fitness Assessment And Exercise Prescription. Champaign. Human Kinetics. Illinois.
• 11. Hofman, J.R., Stavsky, H. & Falk, B. (1995). The Effect Of Water Restriction Anaerobik Pover And Vertical Jumping Height In Basketball Players. Int J Sport Med. 16 (4), 214-218.
• 12. Katie, M. M., Brad, S.M., Joanne, K., Linda, D.V. & Terence, J. W. (2003). Contribution Of Timetabled Physical Education To Total Physical Activity In Primary School Children. Cross Sectional Study, BMJ, 13, 327(7415), 592-593.
• 13. Kien, C.L. & Chiodo, A.R. (2003). Physical Activity İn Middle School-Aged Children Participating In A School-Based Recreation Program. Arch Pediatr Adolesc Med. 157(8), 811-815.
• 14. Loko, J., Aule, R., Sikkut, T., Ereline, J. & Vıru, A. (2000). Motor Performance Status In 10 to 17-year-old Estonian girls and boys. Scand J Med Sci Sports, 10(2), 109-113.
• 15. Mertoğlu, E. (2002). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden 5-6 Yaş Grubundaki Çocukların Ritim Algılamalarının İncelenmesi.” Türk Halk Müziği Programı. Sanatta Yeterlilik Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Entitüsü, Temel Bilimler Ana Bilim Dalı.
• 16. Pekkarine, H., Litmanen, H. & Mahlaki, S. (1998). Physiological Profiles of Youngs Boys Training in Balet. Br. J. Sports Med., 23(4), 245-249.
• 17. Sönmez, Tiryaki, G. (2002). Egzersiz ve Spor Fizyolojisi. Bolu: Ata Ofset Matbaacılık.
• 18. Taşgın, E., Dönmez, N. (2009). 10–16 Yaş Grubu Çocuklara Uygulanan Egzer¬siz Programının Solunum Parametreleri Üzerine Etkisi. Selçuk Üniversitesi Be¬den Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi. 11(2), 13–16.
• 19. Turgut, A., Ünal, N., Köse, N., Özden, H., Göktürk, E., Seber & S.,Demirüstü, C. Spor Yapan ve Yapmayan Genç Bayanlarda Vücut Yağ Oranları ve Yağ Dağılımları. Spor Hekimliği Dergisi, 33, 67-75.
• 20. Ünveren, A. (2005). Türk Halk Oyuncularının Fiziksel Aktivite Düzeyinin Belirlenmesi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi. Ankara.
• 21. Watts, P.B., Joubert, L.M., Lish, A.K., Mats, J.D. & Wilkins, B. (2003). Anthropometry Of Young Competitive Sport Rock Climbers. Br J Sport Med. 37 (5), 420-424.
• 22. Zorba, E., Babayiğit, G., Saygın, Ö., İrez, G. & Karacabey, K. (2004). 65-68 Yaş Arasındaki Yaşlılarda 10 Haftalık Antrenman Programının Bazı Fiziksel Uygunluk Parametrelerine Etkisinin Araştırılması. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi.18(2), 229-234.