Osmanlı Devleti 19. yüzyılın ikinci yarısında büyük bir göç hareketiyle karşı karşıya kalmıştır. Tatar göçleriyle başlayan göç hareketi Kafkasya’ya sıçramış ve Rusya’nın 21 Mayıs 1864’te Kafkas halkları için sürgün kararı almasından sonra doruk noktasına ulaşmıştır. Kafkas göçmenleri Osmanlı toprakları içerisinde birçok eyalet ve sancakta iskân edilmiştir. Bu çalışmada 1864-1867 yılları arasında Kafkasya’dan Lazistan Sancağı’na yapılan göçler ele alınmaktadır. Çalışmanın amacı muhacirlerin Lazistan Sancağı’nda iskân sürecinin nasıl gerçekleştiği, devletin muhacirlere ne gibi yardımlarda bulunduğu, muhacirlerin yerel halkla iletişiminin nasıl olduğu ve devletin bu süreç içerisinde ne gibi problemlerle karşılaştığı sorularına cevap aramaktır. Çalışmanın temel kaynaklarını Osmanlı arşivinde yer alan belgeler oluşturmaktadır.
The Ottoman Empire faced a great migration movement in the second half of the 19th century. The migration, which started with Tatar migrations, spread to the Caucasus and reached its peak after Russia took the decision of exile for the Caucasian peoples on May 21, 1864. Caucasian immigrants were settled in many provinces and sanjaks within the Ottoman lands. In this study, the migrations from the Caucasus to the Lazistan Sanjak between 1864-1867 are scrutinized. The aim of the study is to seek answers to the questions of how the resettlement process of the immigrants took place in the Lazistan Sanjak, what kind of aid the state provided to the immigrants, how was the relations between immigrants and the local people and what problems the state faced during this process. The main sources of the study are the documents in the Ottoman archives.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Haziran 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 6 Sayı: 10 |