Tefsir çalışmaları, tarihî süreci boyunca kelâm tartışmalarından büyük ölçüde
etkilenmiştir. Bu etkiyi özellikle müteahhirîn dönemi tefsir metinlerinde bâriz
şekilde görmek mümkündür. Bu durum belli ölçüde tabii kabul edilebilir olsa da,
Kur’an metninin kendi ortamı, metinsel bütünlüğü ve metin dışı (nüzûl) bağlamı
içerisinde anlaşılabilmesi için, başkaca değerlendirmelerden mümkün mertebe
bağımsız bir perspektiften ele alınması önem taşımaktadır. Bu makalede kelâmın
tefsir kitapları üzerindeki etkisi, ilâhî fiillerin nedenliliği konusuyla ilişkilendirilen
Enbiyâ sûresinin 23. âyeti özelinde takip edilmiş ve söz konusu âyetin metin içi
ve metin dışı bağlam çerçevesinde ifade ettiği anlamın tespiti yapılmış; ardından
bu anlamın ilgili kelâm tartışmalarıyla ilişkilendirilmesinin imkânı tartışılmıştır.
Throughout its long history, the works of tafsīr (Qur’anic exegesis) have been
substantially influenced by discussions carried out within the discipline of kalām
(theology). Particularly, this influence might be observed in post-classical tafsīr
texts. To a certain extent, this is understandable. However, to understand the
Qur’anic text in its own context, in its integrity as a text and in an extra-textual
context (nuzūl), it seems necessary to consider it through a perspective that is free
of other considerations. In this paper we evaluate the influence of kalām on the
tafsīr works within the context of the commentaries made on Surah Anbiyā 21/23
in particular; this verse is associated with the cause of the divine acts. We also
designate alternative meanings given to this particular verse within the textual
and extra-textual contexts, and finally discuss the possibility of associating these
interpretations with contemporary discussions of kalām.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |