XVI. yüzyılda Osmanlı yönetici elitlerinin Sünnî inancının ve pratiklerinin muhafazası amacıyla uyguladığı politikalar, XVII. yüzyılda Mâtürîdîliğin itikadî bir kimlik olarak yaygınlaşmasına etki etmiştir. Osmanlı âlimlerinden Mehmed Birgivî, (ö. 981/1573) sahih itikadın yerleşmesi ve dinî pratiklerin doğru şekilde uygulanması için kaleme aldığı et-Tarîkatü’l-Muhammediyye adlı eserinde, özgür irade problemini de ele almıştır. Birgivî burada Sadrüşşerîa’nın (ö. 747/1346) mukaddimât-ı erba‘ argümanını irâde-i cüz’iyye kavramını merkeze alarak itikadî bir zeminde yeniden ifade etmiştir. XVII. yüzyılda et-Tarîka’nın özgür irade ile ilgili bahisleri Osmanlı taşrasındaki âlimlerin gündeminde yer almış ve mezhebî kimliklerin temellendirilmesinde öne çıkmıştır. Birgivî’nin bu konudaki görüşleri Osmanlı Mâtürîdîlîğinin şekillenmesinde önemli bir rol oynarken, aynı zamanda Eş‘arî âlimlerinin Mâtürîdî geleneğine yönelttiği eleştirilerin de merkezinde yer almıştır. Bu makale, İzmir ve çevresinde yaşayan Abdurrahman b. Ramazan’ın istinsah edip derlediği bir mecmuadaki irâde-yi cüz’iyye risalelerinden hareketle Osmanlı taşrasındaki âlimlerin Mâtürîdî kimliğini nasıl temellendirdiğini ortaya koymaktadır. Bahsi geçen risalelerde Birgivî merkezinde Mâtürîdî geleneğine yöneltilen eleştirilere cevap verildiği ve Mâtürîdîliğin itikadî bir kimlik olarak inşa edildiği tespit edilmiştir. Bu bağlamda Kadızadeliler hareketiyle eş zamanlı ve fakat ondan bağımsız bir şekilde, Osmanlı taşrasında Mâtürîdî aidiyetinin güçlü bir şekilde dile getirildiği görülmüştür. Makalede, mezhebî aidiyetlerin şekillenmesinde Birgivî’nin oynadığı rol, dönemin entelektüel, siyasî ve tarihî bağlamıyla irtibatlı olarak ele alınmıştır.
XVII. Yüzyıl Osmanlı Entelektüel Düşüncesi İrade-i cüziyye Mehmed Birgivî et-Tarîkatü’l-muhammediyye Osmanlı Mâtürîdîlîği
The policies implemented by the Ottoman polity in the sixteenth century in order to protect Sunni orthodoxy had an impact on the spread of Māturīdism as a theological identity in the seventeenth century. Mehmed Birgivī (d. 981/1573), a prominent Ottoman scholar, addressed the problem of free will in al-Tarīqa al-muhammadiyya, which he wrote for the spread of correct beliefs and religious practices and wherein he rephrased Sadr al-Sharīʿa’s (d.747/1346) argument of al-muqaddimāt al-arba‘ (four premises) on a theological ground through the concept of al-irāda al-juziyya (particular will). In the seventeenth century the discussion of free will in al-Ṭarīqa was on the agenda of scholars in the Ottoman provinces, and madhhabī identities were grounded on discussions of free will. While Birgivī’s statements on this subject played an important role in shaping Ottoman Māturīdism, they were also at the center of Ashʿarite scholars’ criticisms of the Māturīdī tradition. This article reveals how scholars in the Ottoman provinces justified their Māturīdī identity based on the al-irāda al-juziyya treatises in a mecmūa compiled by Abdurrahmān b. Ramazān, who lived in and around Izmir. This article argues that in these treatises, Māturīdite identity is constructed as a theological identity while responding to the criticisms directed against the Māturīdī tradition centered on Birgivī. These treatises, written around Birgivī’s al-Tarīqa, are analyzed in the intellectual, political and historical context of the period in connection with the role they played in the course of Māturīdism in the Ottoman provinces.
Seventeenth century Ottoman intellectual thought Ottoman Māturīdism particular will Mehmed Birgivī al-Tarīqa al-Muhammadiyya
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | İslam Mezhepleri, Kelam |
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 13 Ocak 2025 |
| Kabul Tarihi | 28 Nisan 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 54 |