Bu çalışmanın amacı beyaz yakalıların tahakküme gösterdiği rızanın sosyolojik bir analizini sunmaktır. İşyerindeki tahakkümün çalışanlarda yarattığı öfke, isyan ve direnişler hayli zengin bir eleştirel yazına kaynaklık etmiştir. Ancak çalışan kesimlerin gündelik davranışları konusunda en az bunun kadar çarpıcı olan ve çoğunlukla gözardı edilen konu onların isyanı değil, aksine niçin çoğu zaman isyan etmeyip, yöneticilerle kolayca uzlaşma, hatta itaat yolunu seçtiğidir. Bu çalışmada rıza, ideal beyaz yakalı modeli olarak seçilen bankacılar üzerinden ele alınmaktadır. Çalışmanın verileri 2013 yılında İstanbul ve Ankara’da banka çalışanlarıyla yürütülen derinlemesine mülakatlardan elde edilmiştir.Bankacıların çalışma yaşamının zorluklarına gösterdiği rızanın ardına yatan beş güncel boyut teşhis edilmiştir: Bunların ilki, rızanın yapısal boyutuna işaret etmektedir ve emek piyasalarındaki güvencesizleşmeyle alakalıdır. İkinci boyut, fırsatlar boyutu olarak görülebilir. Banka hiyerarşisinde yükselme olanağı ve teşvik amaçlı ödüller çalışanlara ele geçirilmeyi bekleyen fırsatlar olarak sunulmakta ve rızayı beslemektedir. Üçüncü boyut, etkileşimsel boyut olarak adlandırılabilir. Çalışanlar arasındaki ilişkileri dönüştüren takım çalışması uygulamaları bu kısmın konusudur. Dördüncü boyut, simgesel boyuttur. Bu boyutta bankaların çalışanlarda bir aidiyet hissi yaratmak için gösterdiği çabalar ve bu çabaların çalışanlar üzerindeki etkisi değerlendirilecektir. Son sırada stratejik boyut yer almaktadır. Bu boyutta çalışanların yönetimden gizli bir biçimde hayata geçirdiği, kendilerine daha fazla maddi gelir ve boş zaman kazandıran bireysel stratejiler ele alınmıştır.
The aim of this study is displaying a sociological analysis of the white collars’ consent to being dominated in the workplaces. Rage, revolt and resistance, caused by the domination in the work places, formed the rich sources of critical literature. However, despite the workers’ compromise and obedience to the managers, their striking revolt and resistance is widely neglected in these studies. In this study, consent is analyzed through the tellers, who are chosen as the ideal white collar workers’ model. Data of this study is obtained from the in depth interviews conducted with the bank workers from Istanbul and Ankara in 2013. Five dimensions, lying beneath the consent of the tellers to the troubles of the working life, are established: The first dimension signifies the structural dimension, and it is about the precarity in the labor market. The second dimension can be regarded as the dimension of opportunities. The possibility of being promoted in the hierarchy of a bank, and awards given for the purpose of inciting the workers, are displayed as the opportunities that are waiting to be obtained, thus encouraging the consent of the workers. The third dimension can be regarded as an interactive dimension. Team work applications that transformed the relationships between the workers are the subject of this part. The fourth dimension is a symbolic dimension. In this part the efforts of the bank managers to furnish the tellers with loyalty and impressions of these efforts on the tellers will be analyzed. At last, a strategic dimension is placed. This dimension deals with the strategies of the individuals, secretly conducted, that provide monetary profits and leisure time for the workers.
Diğer ID | JA22UJ89EA |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 17 Sayı: 1 |