"Kur’ânın güzel yüzü" tabiri, Konevî tarafından sebebsiz kullanılmış değildir. Çünki Îlâhî Kitab, herhangi bir mü’minin nazarında sâdece dünyevî ve uhrevî emir ve yasaklar mecmûası şeklinde görünmüş olabilir. Halbuki gerçek bir mü’min, aynı zamanda Kur’ândaki «izâfî güzelliği» de fark edebilmelidir. İşte Mutlak Güzel olan Allah’a nisbetle, «Îzâfî Güzel» sayılan Kur’ânın «güzel yüzü» de bu mânâya gelmektedir. İşte Kur’ândaki bu «güzellik» farkedildiği zaman, Kur’ân sevilmiş olur ve bu sûretle de meydana gelen «Kur’ân sevgisi», Allaha giden bir yolda, ebedileşir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2021 |
Gönderilme Tarihi | 15 Aralık 1967 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 1967 Cilt: 1 Sayı: 5 |
İslam Medeniyeti Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Dergimiz EBSCO tarafından (Uluslararası Alan Endeksi) taranmaktadır.