The Effect of Resource Dependency Management Tendency on Innovation Performance and Strategic Human Resources Management: A Theoretical and Quantitative Evaluation

Yıl 2022, Cilt: 3 Sayı: 2, 1 - 14, 15.09.2022

Ethem Merdan

Öz

The more externally dependent organizations are on elements such as raw materials, people, and energy, this negatively affects their business processes. As resource dependency of an organization increases, it becomes more foreign-dependent and its competitive power decreases. This situation prevents the organization from developing new products and services. On the other hand, if there is a high resource dependency in terms of workforce, this may cause the organization to experience difficult situations and disrupt the work. Therefore, it can be said that resource dependence will have a significant impact on the strategic management of innovation activities, performance and human resources in organizations. Therefore, it is of great importance for organizations to reduce resource dependency and manage resource dependency well. The aim of the study is to determine the role of resource dependency management tendency on innovation performance and strategic human resources management. The sample of the study consists of the owners and managers of the enterprises in the textile sector in Ankara (n=117). The data were collected with the prepared printed form. According to the findings, it was determined that the tendency to manage resource dependence positively affects innovation performance and strategic human resources management.

Anahtar Kelimeler

Resource Dependency, Innovation, Innovation Performance, Strategic Human Resources Management

Kaynak Bağımlılığını Yönetme Eğiliminin İnovasyon Performansı ve Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimine Etkisi: Kuramsal ve Nicel Bir Değerlendirme

Öz

Örgütler hammadde, insan, enerji gibi unsurlar konusunda ne kadar çok dışa bağımlı iseler bu onların iş süreçlerini olumsuz yönde etkilemektedir. Bir örgütün kaynak bağımlılığı arttıkça daha fazla dışa bağımlı hale gelmekte ve rekabet etme gücü azalmaktadır. Bu durum beraberinde örgütün yeni ürün ve hizmetleri geliştirmesinin önüne geçmektedir. Diğer taraftan iş gücü bakımından da kaynak bağımlığı fazla ise bu örgütün zor durumlar yaşamasına, işlerin aksamasına neden olabilir. Dolayısıyla kaynak bağımlılığının, örgütlerde yenilik faaliyetlerinin, performansın, insan kaynaklarının stratejik yönetimi üzerinde önemli bir etkiye sahip olacağı söylenebilir. Bu yüzden kaynak bağımlılığını azaltmak ve kaynak bağımlılığını iyi şekilde yönetmek örgütler için büyük öneme sahiptir. Çalışmada amaç, kaynak bağımlılığını yönetme eğiliminin inovasyon performansı ve stratejik insan kaynakları yönetimi üzerindeki rolünün belirlenmesidir. Çalışmanın örneklemini Ankara’daki tekstil sektöründeki işletmelerin sahipleri ve yöneticileri oluşturmaktadır (n=117). Veriler hazırlanan basılı form ile toplanmıştır. Elde edilen bulgulara göre kaynak bağımlılığını yönetme eğiliminin, inovasyon performansını ve stratejik insan kaynakları yönetimini pozitif yönde etkilediği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kaynak Bağımlılığı, İnovasyon, İnovasyon Performansı, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi

Kaynakça

• Aboelmaged, M. G. (2014). Linking operations performance to knowledge management capability: the mediating role of innovation performance. Production Planning & Control, 25(1), 44-58.
• Akdede, S. H. ve Turan, A. H. (2008). Bilişim sistemlerinin kobi’lerin performansına etkileri: Kaynak temelli yaklaşım ile Denizli ilinde ampirik bir uygulama. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 63(4), 1-28.
• Akdemir, B. (2005). Küresel rekabet ortamında insan kaynakları yönetiminin değişen rolü: Stratejik insan kaynakları yönetimi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49, 428-455.
• Akdoğan, A. A. ve Cingöz, A. (2015). Stratejik insan kaynakları yönetiminin iç girişimcilik (girişimsel performans) üzerindeki etkileri: Kayseri imalat sanayinde bir araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 11(43), 1-25.
• Alayoğlu, N. (2010). Rekabet üstünlüğü sağlamada insan kaynakları ve rekabet stratejileri uyumunun önemi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(17), 27-49.
• Arpacı, Ö. Y. (2019). İşletmelerde dış kaynak kullanımı ve inovasyon ilişkisi. Doktora Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Atar, A. ve Konaklıoğlu, E. (2016). Stratejik insan kaynakları yönetimi uygulamalarının örgüt inovasyonu ve iç girişimcilik üzerindeki etkisinin belirlenmesi: Oteller üzerinde bir araştırma. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(2), 104-123.
• Balaban, Ö. ve Palaz, P. (2018). İnsan kaynakları yöneticileri perspektifinden stratejik insan kaynakları yönetimi. Sakarya İktisat Dergisi, 7(4), 77-96.
• Barney, J. B. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of Management, 17(1), 99-120.
• Bartram, T., Stanton, P., Leggat, S., Casimir, G. and Fraser, B. (2007). Lost in translation: exploring the link between HRM and performance in healthcare. Human Resource Management Journal, 17 (1), 21-41.
• Baş. T. (2013). Anket. (7. Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Başar, D. (2016). Stratejik insan kaynakları yönetimi uygulamaları, rekabetçi örgüt kültürü oryantasyonları ile firma ve çalışan performansı arasındaki ilişki: Türkiye’de faaliyet gösteren katılım bankaları üzerinde bir araştırma. Doktora Tezi, Gebze Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bode, C., Wagner, S. M., Petersen, K. J. and Ellram, L. M. (2011). Understanding responses to supply chain disruptions: Insights from ınformation processing and resource dependence perspectives. Academy of Management Journal, 54(4), 833-856.
• Boon, C., Eckardt, R., Lepak, D. P. and Boselie, P. (2018). Integrating strategic human capital and strategic human resource management, The International Journal of Human Resource Management, 29(1), 34-67.
• Chen, J. C. and Roberts, R. W. (2010). Toward a more coherent understanding of the organization–society relationship: A theoretical consideration for social and environmental accounting research. Journal of Business Ethics, (2010) 97, 651-665.
• Çağatay, A. ve Kızılkaya, S. (2021). Stratejik insan kaynakları yönetimi aracının liyakate esas görüşlerle olan ilişkisi: Sağlık çalışanları örneği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(1), 249-267.
• Çalışkan, E. N. (2010). The impact of strategic human resource management on organizational performance. Journal of Naval Science and Engineering, 6(2), 100-116.
• Demirtaş, Ö. (2013). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve örgütsel inovasyon. Marmara Üniversitesi İ. İ.İ.B. Dergisi, XXXV(II), 261-290.
• Dengiz, B. ve Belgin, Ö. (2007). Kobi’lerin iş süreçlerinde inovasyon: Benzetimin rolü. 4. KOBİ’ler ve Verimlilik Kongresi, İstanbul Kültür Üniversitesi, 7-8 Aralık 2007, 267-272.
• Dincer, H. ve Orhan, N. (2012). Relationship between emotional intelligence and innovative work behaviors in Turkish banking sector. International Journal of Finance & Banking Studies, 1(1), 21-28.
• Erdil, O., Kalkan, A. ve Alparslan, A. M. (2010). Örgütsel Ekoloji Kuramından Stratejik Yönetim Anlayışına, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12 (1) 2010, 17-31.
• Erdil, T. S., Aydoğan, S., Ayar, B., Güvendik, Ö., Diler, S. ve Gusinac, K. (2018). İnovasyon Performansının Rekabet Gücü, Firma Performansı ve İhracat Performansı Üzerindeki Etkisi: Birleşme ve Satın Alma İşlemleri Üzerine Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 40(2), 137-166.
• Güloğlu, U., Hazır, K. ve Miman, M. (2015). Tedarik zinciri yönetimi, örgüt yapıları, yaklaşımlar ve organizasyon kuramları ilişkisi. Gümüşhane Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, IV. Ulusal Lojistik Ve Tedarik Zinciri Kongresi, 21-23 Mayıs 2015, Gümüşhane, 193-199.
• Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E. and Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis. Vol. 6, Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
• Helmig, B., Jegers, M. and Lapsley, I. (2004). Challenges in managing nonprofit organizations: A research overview. International Journal of Voluntary and Nonprofit Organizations, 15(2), 101-116.
• Hjalager, A. M. (2010). A review of innovation research in tourism. Tourism Management. 31(1),1-12.
• Hung, R.Y.Y., Lien, B.Y.H., Yang, B., Wu, C. M. and Kuo, Y. M. (2011). Impact of TQM and organizational learning on innovation performance in the high-tech industry. International Business Review, 20 (2011), 213-225.
• Hussain, K., Konar, R. and Ali, F. (2016). Measuring service ınnovation performance through team culture and knowledge sharing behaviour in hotel services: A PLS approach. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 224, 35-43.
• Ibarra, H. (1993). Network centrality, power, and innovation involvement: determinants of technical and administrative roles. Academy of Management Journal, 36(3), 471-501.
• Karaman, D. (2019). Çevresel belirsizliğin kaynak bağımlılığına etkisi: Konaklama işletmelerinde bir araştırma. International Journal of Academic Value Studies, 5(1) (5th Year Special Issue), 25-45.
• Kılıçaslan, Ö. ve Marşap, A. (2018). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve örgütsel bağlılığa etkisi. International Journal of Labour Life and Social Policy, 1(2), 5-23.
• Kline, R. (2015). Principles and practice of structural equation modeling, 2nd ed., New York, NY: The Guilford Press.
• Koçel, T. (2015). İşletme yöneticiliği. (16. Baskı), İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Kotter, P. (1979). Managing External Dependence. Academy of Management Review, 4(1), 87–92.
• Kramar, R. (2014). Beyond strategic human resource management: is sustainable human resource management the next approach?, The International Journal of Human Resource Management, 25(8), 1069-1089.
• Laosirihongthong, T., Prajogo, D. I. and Adebanjo, D. (2014). The relationships between firm’s strategy, resources and innovation performance: resources-based view perspective, Production Planning & Control, 25(15), 1231-1246.
• Lengnick-Hall, M. L., Lengnick-Hall, C. A., Andrade, L. S. and Drake, B. (2009). Strategic human resource management: The evolution of the field. Human Resource Management Review, 19(2009), 64-85.
• Mert, G., Alan, T., Bingöl, A., Tümkaya, T. ve Koyunlu, F. (2020). Stratejik insan kaynakları yönetimi uygulamalarının kurumsallaşma sürecine etkisi: Kamu hastanelerinde bir araştırma. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 15(1), 5197-5230.
• Meydan, C. H. (2015). Kaynak bağımlılığı kuramı. (3. Baskı), Editör: H. Cenk Sözen ve H. Nejat Basım, Örgüt Kuramları, İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Oke, A., Walumbwa, F. O. and Myers, A. (2012). Innovation strategy, human resource policy, and firms’ revenue growth: The roles of environmental uncertainty and innovation performance. Decision Sciences 43(2), 273-302.
• Özkoç, A.G. ve Batman, O. (2012). Otel işletmelerinde uygulanan kaynak bağımlılığını yönetme stratejilerinin etkinliğinin ölçülmesi. New World Sciences Academy, 7(1), 19-31.
• Öztaş, N. (2015). Örgüt ve yönetim kuramları. (2. Baskı), İstanbul: Otorite Yayınları.
• Pfeffer, J. and Salancik, G. R. (1978). The external control of organizations: A resource dependence perspective. New York: Harper & Row Publishers.
• Pfeffer, J. (2005). Developing resource dependence theory: How theory is affected by its environment. (Editör: Ken G. Smith ve Michael A. Hitt). Great Minds in Management: The Process of Theory Development, Oxford: Oxford University Press, 436-459.
• Sarvan, F., Arıcı, E. D., Özen, J., Özdemir, B. ve İçigen, E. T. (2003). On stratejik yönetim okulu: Biçimleşme okulunun bütünleştirici çerçevesi. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, (6) 2003, 73-122.
• Sriviboon, C. (2020). The impact of strategic human resource on the innovation performance of Pharmacy companies in Thailand: Mediating role of innovation capabilities. Sys Rev Pharm, 11(1), 434-442.
• Thambar, P. J., Brown, D. A. and Sivabalan, P. (2019). Managing systemic uncertainty: The role of industry-level management controls and hybrids. Accounting, Organizations and Society, 77 (2019), 1-20.
• Thompson, J. D. (1967). Organizations in action. New York: McGraw-Hill.
• Tutar, H., ve Erdem, A. T. (2020). Örnekleriyle bilimsel araştırma yöntemleri ve SPSS uygulamaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Uysal, Ş. (2015). Performans yönetimi sisteminin tanımı, tarihçesi, amaç ve temel unsurlarına genel bir bakış. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 5(2), 32-39.
• Üzüm, B. ve Uçkun, S. (2018). Performans değerlendirme yöntemleri üzerine nitel bir araştırma: Kocaeli ili örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(2), 254-275.
• Waheed, A., Miao, X., Waheed, S., Ahmad, N. and Majeed, A. (2019). How new hrm practices, organizational ınnovation, and ınnovative climate affect the ınnovation performance in the IT ındustry: A moderated-mediation analysis. Sustainability, 11(3), 621-642.
• Wright, P. M. and McMahan, G. C. (1992). Theoretical perspectives for strategic human resource management. Journal of Management, 18, 295–320.
• Wright, P.M., Dunford, B.B. and Snell, S.A. (2001). Human resources and the resource based view of the firm. Journal of Management, 27(6): 701-721. Yavan, Ö. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı. Akademik Bakış Dergisi, 32, 1-20.
• Yavuz, A. ve İraz, R. (2019). Stratejik insan kaynakları yönetiminin işletmelerin yenilikçilik yeteneğine etkisi: Bir bankanın Konya şubelerinde örnek uygulama. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 6(41), 2222-2231.
• Yıldız, D. ve Uzunsakal, E. (2018). Alan araştırmalarında güvenilirlik testlerinin karşılaştırılması ve tarımsal veriler üzerine bir uygulama. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 14-28.
• Zheng, S., Li, H. and Wu, X. (2013). Network resources and the innovation performance Evidence from Chinese manufacturing firms. Management Decision, 51(6), 1207-1224.