Comparative Analysis of South Korea, Brazil and Turkey's National Innovation Systems and Development Experiences

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 3, 402 - 426, 24.10.2020

Mustafa Zuhal

https://doi.org/10.23834/isrjournal.796291

Öz

National innovation systems play an important role in achieving the growth and development goals of countries. The efficiency differences that will arise in the operation of these systems are the determinants of technological competition and development differences between countries. In this respect, it is of great importance to examine the national innovation systems of technologically successful countries. In this study, it is aimed to comparatively analyze South Korea, Brazil and Turkey’s national innovation systems and development experiences by using main innovation indicators. In the comparison of country performances, the share of R&D expenditures of countries in GDP is considered as the basic input of national innovation systems. Innovation systems, the number of domestic patents, trademarks, industrial design applications, the number of scientific and technical articles, and the ratio of high technology product exports to the export of products are used as the outputs of national innovation systems. As a result, it is seen that S.Korea have a higher performance in the main innovation indicators and use the innovation system more efficiently than Brazil and Turkey.

Anahtar Kelimeler

Innovation, National Innovation System, Economic Growth and Development

Güney Kore, Brezilya ve Türkiye'nin Ulusal İnovasyon Sistemlerinin ve Kalkınma Deneyimlerinin Karşılaştırmalı Analizi

Öz

Ulusal inovasyon sistemlerinin, ülkelerin büyüme ve kalkınma hedeflerinin gerçekleştirilmesinde önemli rolleri bulunmaktadır. Bu sistemlerin işletilmesinde ortaya çıkacak etkinlik farkları, ülkeler arasındaki teknolojik rekabetin ve gelişmişlik farklarının belirleyicisi olmaktadır. Bu açıdan teknolojik olarak başarılı ülkelerin ulusal inovasyon sistemlerinin incelenmesi büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada, G. Kore, Brezilya ve Türkiye’nin ulusal inovasyon sistemlerinin ve kalkınma deneyimlerinin temel inovasyon göstergeleri üzerinden karşılaştırmalı olarak analiz edilmesi amaçlanmaktadır. Ülke performanslarının karşılaştırılmasında ulusal inovasyon sistemlerinin temel girdisi olarak ülkelerin Ar-Ge harcamalarının GSYİH içerisindeki payı ele alınmaktadır. Ulusal inovasyon sistemlerinin çıktısı olarak, yerli patent, ticari marka, endüstriyel tasarım başvuruları, bilimsel ve teknik makale sayısı ve yüksek teknolojili ürün ihracatının mamul ihracatı içerisindeki oranı kullanılmaktadır. Sonuç olarak, G. Kore’nin temel inovasyon göstergelerinde Brezilya ve Türkiye’den daha yüksek performansa sahip olduğu ve ulusal inovasyon sistemini daha etkin kullandığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

İnovasyon, Ulusal İnovasyon Sistemi, Ekonomik Büyüme ve Kalkınma

Kaynakça

• Açıkgöz, A. (2012). Bilgi-Teknoloji ve Yenilik Üretim Stratejisi (Ulusal Yenilik Sistemleri). İstanbul: Literatür Yayınları.
• Aydoğan, S., Erdil, E., & Pamukçu, M. (2016). Türkiye Bilim, Teknoloji ve Yenilik Politikasının 1980 Sonrası Tarihçesi ve Gelişimi. İ. Akçomak, E. Erdil, M. Pamukçu, & M. Tiryakioğlu içinde, Bilim, Teknoloji ve Yenilik Kavramlar Kuramlar ve Politika (s. 667-699). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Bakırtaş, T. (2014). Dünya'da ve Türkiye'de Ekonomik Kalkınma Küresel Kalkınma Odaklı Sorunlar Yeni Model Arayışları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Cassiolato, J., Lastres, H., & Soares, M. (2014). The Brazilian national system of innovation: challenges to sustainability and inclusive development. G. Dutrénit, & J. Sutz içinde, National Innovation Systems, Social Inclusion and Development (s. 68-101). Edward Elgar Publishing.
• Dalhman , C., & Frischtak, C. (1993). National Systems Supporting Technical Advance in Industry:. R. Nelson içinde, National Innovation Systems A Comparative Analysis (s. 414-450). New York Oxford: Oxford Unıversıty Press.
• Erdem, E., Şanlıoğlu, Ö., & İlgün, M. (2009). Türkiye'de Hükümetlerin Makro Ekonomik Performansı. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Freeman, C., & Soete, L. (2003). Yenilik İktisadı Çeviri: Ergun Türkcan. Ankara: TÜBİTAK Yayınları.
• Kepenek, Y. (2016). Türkiye'nin 1980 Öncesi Bilim ve Teknoloji Politikaları. İ. Akçomak, E. Erdil, M. Pamukçu, & M. Tiryakioğlu içinde, Bilim Teknoloji ve Yenilik Kavramlar, Kuramlar ve Politika (s. 641-666). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Kim, L. (1993). National System of Industrial Innovation: Dynamics of Capability Building in Korea. R. Nelson içinde, National Innovation Systems A Comparative Analysis (s. 357-384). New York Oxford: Oxford Unıversıty Press.
• Kim, L. (2001). The Dynamics of Technological Learning in Industrialisation. International Social Science Journal volume 53, issue 168, 297-308.
• Lee, K.-R. (2006). Performance and sources of industrial innovation in Korea’s innovation system. B.-Å. Lundvall, P. Intarakumnerd, & J. Vang içinde, Asia’s Innovation Systems in Transition (s. 178-200). UK: Edward Elgar Publishing Limited.
• Mazzucato, M., & Penna, C. (2016). The Brazilian Innovation System: A Mission-Oriented Policy Proposal. Brasília,DF: Centro de Gestão e Estudos Estratégicos.
• Ministry of Science, ICT and Future Planning (South Korea). (2020, 04 10). Science and Technology Policy. https://park.org/Korea/Pavilions/PublicPavilions/Government/most/policye1.html, adresinden alındı
• OECD. (2002). Frascati Kılavuzu Araştırma ve Deneysel Geliştirme Taramaları İçin Önerilen Standart Uygulama. Türkiye: TÜBİTAK.
• OECD. (2012). Industrial Policy and Territorial Development Lessons From Korea. Development Centre Studies, OECD Publishing.
• OECD. (2014). Industry and Technology Policies in Korea. OECD Publishing.
• Öz, S. (2008). Küresel Rekabette Son Aşamaya Ulaşmak: Güney Kore. İstanbul: TÜSİAD-Sabancı Üniversitesi Rekabet Forumu.
• Parasız, İ. (2003). Türkiye Ekonomisi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Shulin, G. (1999). Implications of National Innovation Systems for Developing Countries: Managing Change and Complexity in Economic Development. UNU/INTECH Discussion Papers, 1-77.
• Smıth, K. (2004). Measurıng Innovatıon. J. Fagerberg, D. Mowery, & R. Nelson içinde, The Oxford Handbook Of Innovation (s. 148-178). Oxford University Press.
• Soyak, A. (2011). Teknoekonomi. İstanbul: Der Yayınları.
• Soyak, A. (2013). Ulusaldan Uluslarüstüne İktisadi Planlama ve Türkiye Deneyimi. İstanbul: Der Yayınları.
• Szirmai, A. (2015). Socio-Economic Development. Cambridge: Cambridge University Press.
• Tezel, Y. S. (1994). Cumhuriyet Döneminin İktisadi Tarihi. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tiryakioğlu, M. (2015). Teknolojik Yetenek Transferi Türkiye İçin Alternatif Bir Politika Arayışı. Ankara: Orion Kitabevi.
• TÜBİTAK. (1995). Bilim Ve Teknolojide Atılım Projesi Çalışma Komitesi Raporu. Ankara: TÜBİTAK BTP 95/02.
• TÜBİTAK. (2004). Ulusal Bilim ve Teknoloji Politikaları 2003-2023 Strateji Belgesi. Ankara: TÜBİTAK.
• Uzkurt, C. (2008). Pazarlamada Değer Yaratma Aracı Olarak Yenilik Yönetimi ve Yenilikçi Örgüt Kültürü. İstanbul: Beta Yayınları.
• World Bank, https://databank.worldbank.org/source/wdi-database-archives-(beta), Erişim Tarihi: 02.06.2020.
• World Bank, World Development Indicators High-Technology Exports Metadata, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators, Erişim Tarihi: 29.09.2019.
• World Bank, World Development Indicators Industrial Design Metadata, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators, Erişim Tarihi: 29.09.2019.
• World Bank, World Development Indicators Scientific and Technical Journal Articles Metadata, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators, Erişim Tarihi: 29.09.2019.
• World Bank, World Development Indicators Trademark Applications Metadata, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators, Erişim Tarihi: 29.09.2019.
• World Bank, World Development Indicators, Patent Applications Metadata, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators, Erişim Tarihi: 29.09.2019.