ÜNİVERSİTE EĞİTİM MERKEZLERİNDEKİ SOSYAL İLİŞKİLERE YÖNETİMSEL BİR YAKLAŞIM: MÜSEM VE UZEM’DE YAPILAN ÖRNEK BİR ÇALIŞMA

Yıl 2013, Sayı: 3 - İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 18 - 40, 03.02.2016

Zeynep Gökkaya

Öz

Bu araştırmanın amacı üniversitelerde yer alan eğitim ve uygulama merkezlerindeki eğitim kalitesini ve bu merkezlerde eğitim gören öğrencilerin akademik başarısını arttırmak için merkez yöneticilerinin sosyal yeterliliklerini saptamaktır. Böylece yaşam boyu öğrenmeyi de destekleyen bu merkezlerde oluşabilecek sosyal sorunlara karşı çözüm önerileri getirilerek eğitim örgütlerinde verimliliğin arttırılması beklenmektir. Araştırmanın evrenini tüm üniversite eğitim ve uygulama merkezi personelleri oluştururken, örneklem grubu Marmara Üniversitesi bünyesinde yer alan eğitim ve uygulama merkezleridir. Bunlar Marmara Üniversitesi Sürekli Eğitim Merkezi (MÜSEM) ve Uzaktan Eğitim Merkezi(UZEM) personelleridir. Bu personellere yöneticiye, örgüt içi etkileşim, bağlılık, tutarlık ve çalışma koşullarına ilişkin memnuniyetlerini ölçen 5 ölçekli Likert tipi anket uygulanmıştır. Anketler SPSS programında değerlendirilmiş; elde edilen verilere, frekans ve yüzde tablolarına çalışmada yer verilmiştir. Araştırma sonucunda, yöneticilerin kurumun belirlenen eksiklerini, formal ve informal kuralları sosyal ilişkileri göz önünde bulundurarak düzenlemesi ile verimliliğin arttırılabileceği belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Üniversite, yönetim, yönetici yeterlilikler, sosyallik

AN APPROACH TO THE SOCIAL RELATIONS EXECUTIVE EDUCATION UNIVERSITY CENTERS: A CASE STUDY OF MÜSEM AND UZEM'DE

Öz

This research is aimed increasing educational quality and student’s academical success in universities educational centers thanks to establish social competence of managers. Thus, educational organizations’ fertility could be increased with solving social problems in educational centers which support life-long learning. Population of this study is employees of universities educational center and sample is become employees of Marmara University Continuing Educational Center (MUCEC) and Distance Educational Center(DEC). These employees made a survey -which measures satisfaction about manager competence, organizational comminication, loyality, coherence and working condition- is five scale and Likert type. All surveys evaluate with SPSS software and this study includes these findings, frequency and percent table. As a result, productivity can be increased with managers arrangement on formal and informal rules ,which are detected lacking, make allowance for social relationships.

Anahtar Kelimeler

University, management, manager competences, sociality

Kaynakça

• Argon, T. ve Özçelik, N. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin değişimi yönetme yeterlilikleri, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 70-89.
• Aytaç, Ö. (2004). Örgütler: Sosyolojik bir perspektif, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1), 189-217.
• Bakay, E. ve Kalem G. (2009). Ulusal araştırma raporu( türkiye) türk eğitim sistemi ve etkili okul göstergeleri, Educational and Culture DG Lifelong Learning Programme, http://www.proschool.eu/documents/Proschool%20Combined%20research%20report%20for%20Turkey%20 TR.pdf adresinden 12.10.2012 tarihinde alınmıştır.
• Can, N. (2006). Öğretmen liderliğinin geliştirilmesinde müdürün rol ve stratejileri, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 349-363 .
• Ceylan, T. (2011). Toplumsal sistem analizinde toplumsal statü ve rol, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 89-104.
• Cihangiroğlu, N. Ve Yılmaz, A. (2010). Çalışanların örgütsel adalet algılarının örgütler için önemi, Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(19), 195-213.
• Çalık C. (2006). Örgütsel sosyalleşme sürecinde eğitimin değişen rolü ve önemi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 1-10.
• Çelik, V. (1993). Eğitim yönetiminde örgütsel kültür ve önemi, Amme İdaresi Dergisi, 26(2), 135-145.
• Çelik, Vehbi. (1999). Eğitimsel Liderlik, Ankara: Pegem Yayınları.
• Çelik, V. (2004). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikasına yön veren temel eğilimler, 21. Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, Ankara Üniversitesi, 3-12.
• Çetin, N.G. (2007). Organizasyonlarda Etkileşim ve İletişim: Yönetişim, Yerel Siyaset Dergisi, 24, 29-32.
• Demirtaş, Z. (2010). Yapılandırmacı yaklaşıma göre sınıf yönetimi, Eğitime Bakış: Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi, 41-45.
• Eğinli, A.T. (2009). Çalışanlarda iş doyumu: Kamu ve özel sektör çalışanlarının iş doyumuna yönelik bir araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3), 35-52.
• Ergün. M. (TY). Eğitim Sosyolojisi, http:// www.egitim.aku.edu.tr/egsos.pdf adresinden 03.10.2012 tarihinde alınmıştır.
• Erkılıç, T.A. (2008). Okul-Çevre İşbirliğini Geliştirme Etkinlikleri, E.A. Küçükyılmaz, (Ed.), Okul, Aile ve Çevre İş Birliği (1. Baskı) içinde (120-135), Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayını.
• Göl, E. Ve Bülbül, T. (2012). İlköğretim okulu yöneticilerinin yenilik yönetimi yeterliklerine ilişkin öğretmen algıları, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 97-109.
• Gürsel, M. (2003). Okul Yönetimi, Eğitim Kitabevi, Konya.
• Helvacı, M.A. ve Aydoğan, İ. (2011). Etkili Okul ve Etkili Okul Müdürüne İlişkin Öğretmen Görüşleri, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 41.
• İpek, C. (2011). Velilerin okul tutumu ve eğitime katılım düzeyleri ile aileye bağlı bazı faktörlerin ilköğretim öğrencilerinin seviye belirleme sınavları (sbs) üzerindeki etkisi , Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(2), 69-79.
• Keser, A. (2005). İşletmelerde Mesleki Oryantasyon Eğitimi ve Verimlilik İlişkisi www.insankaynaklari.com adresinden 14.10.2012 tarihinde alınmıştır.
• MEB, http://iys.inonu.edu.tr/webpanel/dosyalar/442/file/TES&OYbolum1.pdf adresinden 05.10.2012 tarihinde alınmıştır.
• Murat, G. Ve Açıkgöz, B. (2007). Yöneticilerin örgüt kültürü algılamalarınailişkin bir analiz: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Örneği, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 3(5), 1-20.
• Özcüre, G. ve Eryiğit, N. (2006). AB’de Çalışanların Yönetime Katılma Yönergesi’nin KOBİ’ler Düzeyinde Uygulanması ve Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 51(2), 146-176.
• Öngen, T. (1995). İleri teknoloji ve çalışma ilişkilerinin değişen paradigması, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 50 (1); 279-295.
• Özdevecioğlu, M. (2003). Algılanan örgütsel destek ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkilerin belirlenmesine yönelik bir araştırma, D.E.Ü.İ.İ.B.F.Dergisi, 18(2), 113-130.
• Özgan, H. Aydin, Z. (2011). Okul-aile işbirliğine ilişkin yönetici, öğretmen ve veli görüşleri, 8. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu, 802-811.
• Öztürk, M.K. (2009). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin okul, aile ve toplum ilişkileri yeterlik alanına ilişkin görüşleri ve öz değerlendirmeleri , BİLİG, 49, 113-126.
• Tüzün, İ.K. ve Çağlar, İ. (2008). Örgütsel özdeşleşme kavramı ve iletişim etkinliği ilişkisi, Journal of Yasar University, 3(9), 1011-1027.
• Sarpkaya, R. (2008). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Yalçınkaya, M. (2002). Açık sistem teorisi ve okula uygulanması, G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), s.103-116.