Meiji dönemi, Japon tarihinin en önemli dönemlerinden biridir. 1600’lü yıllardan 1800’lü yılların ikinci yarısında Japonya, uzun yıllar kendini dış dünyaya
kapatarak tecrit politikası uygulamış, dolayısıyla teknolojik ve ekonomik her türlü gelişmelere uzak bir şekilde Batılı ülkelerin oldukça gerisinde kalmıştı.
Bu durumdan rahatsız olan bir grup reformist samuray, 1868 yılında Tokugawa Şogunluğu’na son vererek İmparator Meiji’nin otoritesi altında birleştiler. Meiji yönetimi, Japonya’nın içinde bulunduğu durumun farkındaydı ve son on yılda Batılı devletler ile yapılan eşitsiz antlaşmaları, Japonya’nın kolonileştirilmesine giden yolun başlangıcı olarak görüyordu. Bu sebeple, Iwakura’nın liderliğini yaptığı 100’den fazla kişiden müteşekkil olağanüstü yetkili bir heyet, ABD’den İngiltere’ye, Fransa’dan Almanya’ya, Hollanda’dan Fransa’ya dünyanın o zamanki en güçlü 12 Batı ülkesini kapsayan diplomatik misyon için görevlendirildi. Batılı ülkeler eşitsiz antlaşmaların revizyonuna yanaşmayınca heyet, ikincil görevlerine ağırlık verdi: gezdikleri ülkelerin siyasi, ticari, ekonomik ve eğitim sistemlerini gözlemlemek. Bu çalışmada, 632 gün süren misyon sonucunda ortaya çıkan ve Meiji dönemi Japon modernleşmesinin en önemli yol göstericilerinden birisi olan Iwakura Heyet Raporu’nun genel bir
analizi yapılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 3 Sayı: 5 |