BibTex RIS Kaynak Göster

Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği

Yıl 2010, Cilt: 7 Sayı: 1, 31 - 48, 26.03.2012

Kaynakça

  • Açıkgöz, K.Ü. (2005). Etkili Öğrenme ve Öğretme (6. baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Açıkgöz, K.Ü. (2006). Aktif Öğrenme (8. baskı). İzmir: Biliş Yayınları.
  • Ataizi, M. (2002). Durumlu Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 146-170). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Aydın, H. (2006). Eğitimde Modern ve Post-Modern Modeller. Bilim ve Gelecek Dergisi, (33), 60-69.
  • Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık (1. baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
  • Bednar, A.K., Cunningham, D., Duffy, T.M., Perry, J.P. (1995). Theory into practice: How do we link? In G.J. Anglin (Ed.). Instructional technology: Past, present and future (s. 100-111). Englewood, CO: Libraries Unlimited, Inc.
  • Beothel, M. ve Dimock, K.V. (2000). Constructing Knowledge with Technology. Austin, TX: Southwest Educational Development Laboratory.
  • Cooper, P.A. (1993). Paradigm shifts in designed instruction: from behaviorism to cognitivism to constructivism. Educational Technology, 33(5), 12-19.
  • Çalışkan, H. ve Şimşek, A. (1998). Bilgisayar Destekli Öğretimin Tasarımlanmasında Öğrenme Bağlamı. PAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, (8), 1-7.
  • Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 53-77). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (2004). İletişim Odaklı Türkçe Derslerinde Çocuk Kitapları (1. baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Driscoll, M.P. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston, MA: Allyn and Bacon.
  • Duffy, T.M. ve Cunningham, D.J. (1996). Constructivism: Implications for the Design and Delivery of Instruction. In D. H. Jonassen (Ed). Hand Book of Research For Educational Communications and Technology (170-197). New York: Simon & Schuster Macmillan.
  • Ertmer, P. A. ve Newby, T. J. (1993). Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features From an Instructional Design Perspective. Performance Improvement Quarterly, 6 (4), 50-72.
  • Göktürk, A. (2007). Okuma Uğraşı (1. baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Gür, S.B. (2006). Öğrenci Merkezli Eğitimin Çıkmazları. EskiYeni Dergisi, (3), 34-45.
  • Johansen, D.H. (1991). Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm? Educational Technology Research and Development, 39 (3), 5-14.
  • Karadeniz, Şirin. (2004). "Bilişsel Esneklik Hiper Metinleri ve Hiper Ortamları", The Turkish Online Journal of Educational Technology. C. 3, s. 2, Makale: 16.
  • Kıran, Z. ve (Eziler) Kıran, A. (2002). Dilbilime Giriş (1. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Eğitim Dergisi, (27), 174-180.
  • McLeod, G. (2003). Learnin Theory and Instructional Design. Learning Matters, (2), 35-43.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.
  • Moran, B. (2000). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri (9. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özdemir, E. (2005). Eleştirel Okuma (6. baskı). Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Perkins, D.N. (1991). Technology Meets Constructivism: Do They Make Marriage? Educational Technology, 31 (5), 18-23.
  • Schuman, L. (1996). Perspectives on instruction. http://edweb.sdsu.edu/courses/edtec540/Perspectives.html 'den 12 Ağustos 2007'de alınmıştır.
  • Senemoğlu, N. (2005). Gelişim Öğrenme ve Öğretim (12. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Sever, S. (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme (3. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sever, S. (2005). 2004 Öğretim Programında Türkçe Öğretim Anlayışı. Eğitimde Yansımalar VIII (Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu). Ankara: Sim Matbaası.
  • Spiro, R.J., Feltovich, P.J., Jacobson, M.J. ve Coulson, R.L. (1992). Cognitive flexibility, constructivism, and hypertext: random access instruction for advanced knowledge acquisition in ill-structured domains. T. M. Duffy ve D. Jonassen (Ed.). Constructivism and the technology of instruction: A conversation (57-75). Hillsdale, NJ: Erlbaum
  • Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (2), 115-139.
  • Ünver, G. (2003). Yansıtıcı Düşüme (2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Vrasidas, C. (2000). Constructivism versus objectivism: implications for interaction, course design, and evaluation in distance education. International Journal of Educational Telecommunications, 6 (4), 39-62.
  • Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık. Ö. Demirel (Ed.). Eğitimde Yeni Yönelimler (39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Yıl 2010, Cilt: 7 Sayı: 1, 31 - 48, 26.03.2012

Kaynakça

  • Açıkgöz, K.Ü. (2005). Etkili Öğrenme ve Öğretme (6. baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Açıkgöz, K.Ü. (2006). Aktif Öğrenme (8. baskı). İzmir: Biliş Yayınları.
  • Ataizi, M. (2002). Durumlu Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 146-170). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Aydın, H. (2006). Eğitimde Modern ve Post-Modern Modeller. Bilim ve Gelecek Dergisi, (33), 60-69.
  • Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık (1. baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
  • Bednar, A.K., Cunningham, D., Duffy, T.M., Perry, J.P. (1995). Theory into practice: How do we link? In G.J. Anglin (Ed.). Instructional technology: Past, present and future (s. 100-111). Englewood, CO: Libraries Unlimited, Inc.
  • Beothel, M. ve Dimock, K.V. (2000). Constructing Knowledge with Technology. Austin, TX: Southwest Educational Development Laboratory.
  • Cooper, P.A. (1993). Paradigm shifts in designed instruction: from behaviorism to cognitivism to constructivism. Educational Technology, 33(5), 12-19.
  • Çalışkan, H. ve Şimşek, A. (1998). Bilgisayar Destekli Öğretimin Tasarımlanmasında Öğrenme Bağlamı. PAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, (8), 1-7.
  • Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 53-77). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (2004). İletişim Odaklı Türkçe Derslerinde Çocuk Kitapları (1. baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Driscoll, M.P. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston, MA: Allyn and Bacon.
  • Duffy, T.M. ve Cunningham, D.J. (1996). Constructivism: Implications for the Design and Delivery of Instruction. In D. H. Jonassen (Ed). Hand Book of Research For Educational Communications and Technology (170-197). New York: Simon & Schuster Macmillan.
  • Ertmer, P. A. ve Newby, T. J. (1993). Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features From an Instructional Design Perspective. Performance Improvement Quarterly, 6 (4), 50-72.
  • Göktürk, A. (2007). Okuma Uğraşı (1. baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Gür, S.B. (2006). Öğrenci Merkezli Eğitimin Çıkmazları. EskiYeni Dergisi, (3), 34-45.
  • Johansen, D.H. (1991). Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm? Educational Technology Research and Development, 39 (3), 5-14.
  • Karadeniz, Şirin. (2004). "Bilişsel Esneklik Hiper Metinleri ve Hiper Ortamları", The Turkish Online Journal of Educational Technology. C. 3, s. 2, Makale: 16.
  • Kıran, Z. ve (Eziler) Kıran, A. (2002). Dilbilime Giriş (1. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Eğitim Dergisi, (27), 174-180.
  • McLeod, G. (2003). Learnin Theory and Instructional Design. Learning Matters, (2), 35-43.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.
  • Moran, B. (2000). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri (9. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özdemir, E. (2005). Eleştirel Okuma (6. baskı). Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Perkins, D.N. (1991). Technology Meets Constructivism: Do They Make Marriage? Educational Technology, 31 (5), 18-23.
  • Schuman, L. (1996). Perspectives on instruction. http://edweb.sdsu.edu/courses/edtec540/Perspectives.html 'den 12 Ağustos 2007'de alınmıştır.
  • Senemoğlu, N. (2005). Gelişim Öğrenme ve Öğretim (12. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Sever, S. (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme (3. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sever, S. (2005). 2004 Öğretim Programında Türkçe Öğretim Anlayışı. Eğitimde Yansımalar VIII (Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu). Ankara: Sim Matbaası.
  • Spiro, R.J., Feltovich, P.J., Jacobson, M.J. ve Coulson, R.L. (1992). Cognitive flexibility, constructivism, and hypertext: random access instruction for advanced knowledge acquisition in ill-structured domains. T. M. Duffy ve D. Jonassen (Ed.). Constructivism and the technology of instruction: A conversation (57-75). Hillsdale, NJ: Erlbaum
  • Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (2), 115-139.
  • Ünver, G. (2003). Yansıtıcı Düşüme (2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Vrasidas, C. (2000). Constructivism versus objectivism: implications for interaction, course design, and evaluation in distance education. International Journal of Educational Telecommunications, 6 (4), 39-62.
  • Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık. Ö. Demirel (Ed.). Eğitimde Yeni Yönelimler (39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Yıl 2010, Cilt: 7 Sayı: 1, 31 - 48, 26.03.2012

Kaynakça

  • Açıkgöz, K.Ü. (2005). Etkili Öğrenme ve Öğretme (6. baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Açıkgöz, K.Ü. (2006). Aktif Öğrenme (8. baskı). İzmir: Biliş Yayınları.
  • Ataizi, M. (2002). Durumlu Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 146-170). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Aydın, H. (2006). Eğitimde Modern ve Post-Modern Modeller. Bilim ve Gelecek Dergisi, (33), 60-69.
  • Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık (1. baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
  • Bednar, A.K., Cunningham, D., Duffy, T.M., Perry, J.P. (1995). Theory into practice: How do we link? In G.J. Anglin (Ed.). Instructional technology: Past, present and future (s. 100-111). Englewood, CO: Libraries Unlimited, Inc.
  • Beothel, M. ve Dimock, K.V. (2000). Constructing Knowledge with Technology. Austin, TX: Southwest Educational Development Laboratory.
  • Cooper, P.A. (1993). Paradigm shifts in designed instruction: from behaviorism to cognitivism to constructivism. Educational Technology, 33(5), 12-19.
  • Çalışkan, H. ve Şimşek, A. (1998). Bilgisayar Destekli Öğretimin Tasarımlanmasında Öğrenme Bağlamı. PAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, (8), 1-7.
  • Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme. A. Şimşek (Ed.). Sınıfta Demokrasi (s. 53-77). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (2004). İletişim Odaklı Türkçe Derslerinde Çocuk Kitapları (1. baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Driscoll, M.P. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston, MA: Allyn and Bacon.
  • Duffy, T.M. ve Cunningham, D.J. (1996). Constructivism: Implications for the Design and Delivery of Instruction. In D. H. Jonassen (Ed). Hand Book of Research For Educational Communications and Technology (170-197). New York: Simon & Schuster Macmillan.
  • Ertmer, P. A. ve Newby, T. J. (1993). Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features From an Instructional Design Perspective. Performance Improvement Quarterly, 6 (4), 50-72.
  • Göktürk, A. (2007). Okuma Uğraşı (1. baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Gür, S.B. (2006). Öğrenci Merkezli Eğitimin Çıkmazları. EskiYeni Dergisi, (3), 34-45.
  • Johansen, D.H. (1991). Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm? Educational Technology Research and Development, 39 (3), 5-14.
  • Karadeniz, Şirin. (2004). "Bilişsel Esneklik Hiper Metinleri ve Hiper Ortamları", The Turkish Online Journal of Educational Technology. C. 3, s. 2, Makale: 16.
  • Kıran, Z. ve (Eziler) Kıran, A. (2002). Dilbilime Giriş (1. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Eğitim Dergisi, (27), 174-180.
  • McLeod, G. (2003). Learnin Theory and Instructional Design. Learning Matters, (2), 35-43.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.
  • Moran, B. (2000). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri (9. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özdemir, E. (2005). Eleştirel Okuma (6. baskı). Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Perkins, D.N. (1991). Technology Meets Constructivism: Do They Make Marriage? Educational Technology, 31 (5), 18-23.
  • Schuman, L. (1996). Perspectives on instruction. http://edweb.sdsu.edu/courses/edtec540/Perspectives.html 'den 12 Ağustos 2007'de alınmıştır.
  • Senemoğlu, N. (2005). Gelişim Öğrenme ve Öğretim (12. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Sever, S. (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme (3. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sever, S. (2005). 2004 Öğretim Programında Türkçe Öğretim Anlayışı. Eğitimde Yansımalar VIII (Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu). Ankara: Sim Matbaası.
  • Spiro, R.J., Feltovich, P.J., Jacobson, M.J. ve Coulson, R.L. (1992). Cognitive flexibility, constructivism, and hypertext: random access instruction for advanced knowledge acquisition in ill-structured domains. T. M. Duffy ve D. Jonassen (Ed.). Constructivism and the technology of instruction: A conversation (57-75). Hillsdale, NJ: Erlbaum
  • Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (2), 115-139.
  • Ünver, G. (2003). Yansıtıcı Düşüme (2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Vrasidas, C. (2000). Constructivism versus objectivism: implications for interaction, course design, and evaluation in distance education. International Journal of Educational Telecommunications, 6 (4), 39-62.
  • Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık. Ö. Demirel (Ed.). Eğitimde Yeni Yönelimler (39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Toplam 34 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ergün Hamzadayı Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 26 Mart 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 7 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Hamzadayı, E. (2012). Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği. HAYEF Journal of Education, 7(1), 31-48.
AMA Hamzadayı E. Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği. HAYEF Journal of Education. Mart 2012;7(1):31-48.
Chicago Hamzadayı, Ergün. “Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği”. HAYEF Journal of Education 7, sy. 1 (Mart 2012): 31-48.
EndNote Hamzadayı E (01 Mart 2012) Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği. HAYEF Journal of Education 7 1 31–48.
IEEE E. Hamzadayı, “Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği”, HAYEF Journal of Education, c. 7, sy. 1, ss. 31–48, 2012.
ISNAD Hamzadayı, Ergün. “Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği”. HAYEF Journal of Education 7/1 (Mart 2012), 31-48.
JAMA Hamzadayı E. Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği. HAYEF Journal of Education. 2012;7:31–48.
MLA Hamzadayı, Ergün. “Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği”. HAYEF Journal of Education, c. 7, sy. 1, 2012, ss. 31-48.
Vancouver Hamzadayı E. Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Anadili Öğretimi Açısından İşlevselliği. HAYEF Journal of Education. 2012;7(1):31-48.