Camera Lucida, written by the acclaimed essayist Roland Barthes in homage to Jean-Paul Sartre is one of the most frequently cited books in visual studies. The melancholia and literary flavour of the book, which pursues for a history of ‘Looking’, is influenced strongly by Barthes’ mourning and grief of his mother, which he was unable to pass for many years, until his death in 1980. It is stated that the scope and definition of ‘punctum’ for Barthes, which relates photography strongly to temporality, death and loss, is rooted in Sartre’s view of the negative phenomenology of looking, in which the activity of looking and being looked at carries the burden of loss and lacking. This article, asserting that Barthes’ insights on photography correlates at many points with M. Merleau-Ponty rather than J. P. Sartre, departs from the experimental idea to reread Camera Lucida in guidance of the optimistic viewpoint on looking of M. Merleau-Ponty rather than J. P. Sartre. Besides enriching the discussions on photography, searching for a possible relation between Barthes and Merleau-Ponty could be considered also as an endeavour to mitigate Barthes’s grief, and in this way enable a transition between family photographs and social memory
Deneme yazarı ve eleştirmen Roland Barthes tarafından fotoğraf üzerine yazılmış olan Camera Lucida, görsel çalışmalar alanında en fazla gönderme yapılan eserlerden biridir. Yazarın deyişiyle bir ‘Bakma’ tarihinin peşine düşen kitabın dilindeki edebi lezzet ve melankoli, önemli ölçüde Barthes’ın annesine duyduğu sevgisinden ve ölümüne kadar onu hiç terk etmeyen yas ve keder hissinden kaynaklanır. Camera Lucida Jean-Paul Sartre’ın Le’Imaginarie kitabına ithafen yazılmıştır. Nitekim Barthes’in ‘punctum’ kavramının tanımsal ve duygusal kökleri büyük ölçüde Sartre’ın negatif bakış fenomenolojisine dayanır. Sartre, bakmak ve bakılmak ilişkisini, öznenin kayıp ve eksilmenin yüküyle kurulduğu negatif bir deneyim anı olarak kavramlaştırır. Barthes’daki ‘punctum’ da benzer doğrultuda geri döndürülemez zamansallık, ölüm ve kayıp ile bağ kurar. Bu makalede, Barthes’ın fotoğrafa dönük fenomenolojik sorgusunun birçok noktada J. P. Sartre’dan ziyade M. Merleau-Ponty’nin imgelere dönük yaklaşımı ile bağ kurduğu düşüncesinden yola çıkılmış, metin Camera Lucida’yı Sartre’ın karamsar bakışı yerine, Merleau Ponty’nin optimist bakış fenomenolojisinin kılavuzluğunda yeniden okumak deneysel fikrinden hareket etmiştir. Merleau-Ponty ile Barthes arasındaki irtibatın olanaklılığını araştırmak fotoğrafa dönük tartışmaları genişletebileceği gibi, ayrıca bir yanıyla Camera Lucida’daki keder ve yas duygusunu yatıştırmayı/iyileştirmeyi denemek ve fotoğraf ile sosyal bellek arasındaki geçişi açmak çabası olarak da değerlendirilmelidir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Eylül 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 48 |