Tahkimde tarafların sahip olduğu en önemli avantajlardan biri hakemleri seçebilme özgürlüğüdür.
Fakat bu durum hakem kurulunun oluşmasının belli bir zaman alması gibi
bazı zorlukları da beraberinde getirmektedir. Bu nedenle kişiler uzun bir dönem hakem
kurulu oluşana kadar geçici hukuki koruma talepleri için sadece mahkemeye başvurma
imkânına sahipti. Esas iradeleri tahkime gitmek yönünde olan tarafların daha başlangıçta
mahkemeye başvurmasının ortak amaçlarına aykırı olacağını düşünen tahkim kurumları
ise, bu soruna bir çözüm getirmek amacıyla acil durum hakemliğini içeren kurallar çıkarmaya
başladılar. Bu kurallarda esasa ilişkin uyuşmazlığa bakacak hakem kurulunun
oluşmasından önce genellikle tek bir acil durum hakemi tarafından geçici hukuki koruma
tedbiri taleplerine bakılması öngörülmektedir. Yetkileri ise hakemlerin geçici hukuki koruma
yetkisi konusunda sahip olduğu yetkilerle genellikle paralellik göstermektedir. Acil
durum hakemlerine ilişkin en büyük tartışma ise verdikleri kararların icra edilebilir nitelikte
olup olmadığıdır. Bu sorunun yanıtı özellikle acil durum hakemlerinin hakem sayılıp
sayılmamasına göre değişecektir. Yanıtın olumlu olması halinde, verdikleri kararın niteliği
veya ulusal hukuklardaki düzenlemelere göre verilen kararın tenfiz edilebilir nitelikte olup
olmadığı sorusu yanıtlanabilir. Bununla birlikte uygulamada tarafların zaten sözleşmesel
bağlayıcılığı olan bu kararlara genelde uydukları da bilinmektedir.
One of the biggest advantages of arbitration is the freedom to choose the arbitrators.
However, it also has several downsides such as the lengthy period of time required for the
constitution of the arbitral tribunal. Before, parties could only seek interim measures from
local courts until the constitution of the arbitral tribunal. Arbitral institutions opined that
the option to apply to a court for interim measures at the commencement of arbitration
would be contrary to the parties’ common intention for arbitration. Therefore, they created
new rules to address this issue, including emergency arbitrators. According to these rules, an emergency arbitrator has the competence to decide on interim measures prior to the
constitution of the arbitral tribunal. Their powers are generally similar to the arbitrators’
powers to grant interim measures. The main debate regarding emergency arbitrators
is whether or not their decisions are enforceable. The answer to this question depends,
especially, on another question: is it possible to conclude that emergency arbitrators are
arbitrators? If the answer to that question is positive, then the question of enforceability
can be answered according to the legal nature of the decisions of emergency arbitrators
and the local regulations. After all, in practice, it is known that parties generally tend to
comply with these decisions, which are contractually binding.
Emergency arbitrator institutional arbitration enforcement finality
Konular | Hukuk |
---|---|
Bölüm | İncelemeler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 36 Sayı: 1 |