İstanbul büyük bir dönüşüme sahne olmaktadır. Buna rağmen dönüşüme karşı kolektif eylem ve politik
mobilizasyonlar 1980 öncesi döneme nispetle daha sınırlı gelişmektedir. Kolektif eylemi ve mobilizasyonu
tartışan çalışmalar sınırlı ve çoklukla gecekondu alanlarındaki tecrübeleri irdelemektedir. Bu çalışma
Tozkoparan mahallesine odaklanmakta ve kentsel dönüşüm uygulamalarının kolektif eylem ve mobilizasyon
dinamiklerini araştırmaktadır. Mahallenin gecekondu alanlarından ayrışan niteliklerinden biri, tapu
güvencesi yüksek bir sosyal konut alanı olmasıdır. Ayrıca yüksek mahalle aidiyeti, geniş kamu alanları ve
düşük yapı yoğunluğu ile de ayrışmaktadır. Mahallede dönüşümün yıkım aşamasında olmaması belirleyici
olmakla birlikte sakinlerde hem küçük ve eski konutların yenilenmesi ihtiyacının hem de oluşan spekülatif
konut piyasası ile konutun değişim değerini talep eden bir tavrın etkili olduğu ve mahalle derneğinin tazmin
siyaseti gütmesi hâlinde mobilize edici olabileceği değerlendirilmektedir. Yerel yönetimin kolektif eylemi
önleyici tepkileri güçlü ve politik fırsatları daraltıcı mahiyette olmakla birlikte süreci adaletli yönetememesi
ve hak kaybı, yerinden edilme gibi sonuçlar doğurması yeni politik fırsatlar üretebilecektir.
kentsel dönüşüm kolektif eylem ve mobilizasyon politik fırsatlar ve tehditler yerel yönetimin baskılayıcı stratejileri tozkoparan sosyal konut alanı