Digital transformation in education and students' readiness to learn online: A research on Pamukkale University students in the period of pandemic

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 1, 5 - 22, 01.06.2020

Emel Sarıtaş , Süleyman Barutçu

https://doi.org/10.34231/iuyd.706397

Cited By: 36

Öz

National and/or International Pandemic periods (outbreaks) have important effects on education/training life as well as general living conditions. Digital transformation in education and online education started to be brought to the fore more, especially due to the effects of Corona Virus (COVID-19), which appeared in Wuhan, China in 2019, on education/training areas. Within this framework, since 15 March 2020, because of the epidemic of Corona virus, distance education (Online education, E-learning) has become a very popular subject due to the interruption of face-to-face education and training at universities with schools affiliated to the Ministry of Education. In this period, rather than whether students are ready for online learning, investments have been made in distance education technologies on the assumption that students/teachers have positive attitudes and technical capacity to distance education. The main purpose of this study is; before distance education begins at Pamukkale University, it is to analyze the readiness of students for distance education with the Hung (2010) Online Learning Readiness scale. Results show that students had readiness for online learning but found themselves insufficient in terms of online learning control, and readiness for online learning differs according to undergraduate students' classes and whether they already have experience in online learning or not.

Anahtar Kelimeler

Distance Education, Online Education, Readiness for Online Learning, Pandemic, Corona Virus, COVID19

Öğretimde dijital dönüşüm ve öğrencilerin çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşluğu: Pandemi döneminde Pamukkale Üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma

Öz

Ulusal ve/veya Uluslararası Pandemi dönemlerinin (salgınların) genel yaşam koşulları yanında eğitim/öğretim hayatına önemli etkileri vardır. Özellikle 2019 yılında Çin’in Wuhan şehrinde ortaya çıkan Corona virüsünün (COVID-19) eğitim/öğretim alanlarına etkilerinden dolayı öğretimde dijital dönüşüm ve çevrimiçi eğitim konuları daha fazla gündeme gelmeye başlamıştır. Bu çerçevede, Corona virüsü salgını nedeniyle 15 Mart 2020’den itibaren Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı okullarla birlikte üniversitelerde yüzyüze eğitim ve öğretime ara verilmesi, uzaktan öğretim (Çevrimiçi öğretim, E-öğrenme) faaliyetlerinin oldukça popüler bir konu haline gelmesine neden olmuştur. Bu dönemde öğrencilerin çevrimiçi öğretime hazır bulunup bulunmamasından ziyade, öğrencilerin/hocaların çevrimiçi öğretime olumlu tutum içinde ve yeterli teknik kapasiteye sahip olduğu varsayımıyla çevrimiçi öğretim teknolojilerine yatırım yapılmaya başlanmıştır. Bu çalışmanın temel amacı; Pamukkale Üniversitesinde çevrimiçi öğretim başlamadan önce, öğrencilerin çevrimiçi öğretime hazır olma durumunu Hung (2010) Çevrimiçi Öğrenmeye Hazır Bulunuşluğu ölçeği ile analiz etmektir. Araştırma sonuçlarına göre; öğrencilerin çevrimiçi öğrenim için hazır bulunuşlulukların olduğu, ancak çevrimiçi öğrenme kontrolü açısından kendilerini yetersiz buldukları, çevrimiçi öğrenime hazır bulunuşluluğun lisans öğrencilerinin sınıfları ve daha önceden çevrimiçi öğrenim deneyimlerinin olup olmamasına göre farklılaştığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Uzaktan Eğitim, Çevrimiçi Eğitim, Çevrimiçi Hazır Bulunuşluluk, Pandemi, Corona Virüs, COVID19

Kaynakça

• Afzal H., Ali I., Aslam Khan M., Hamid K. (2010). ‘A study of university students’ motivation and its relationship with their academic performance’, International Journal of Business and Management, Vol 5, Issue 4, Page(s) 80-88.
• Akbaba S. (2006). ‘Eğitimde motivasyon’, Kazım Karabekir Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (13), 343-361.
• Banar K., Fırat M. (2015). ‘Bütüncül bir bakıştan açık ve uzaktan eğitim: Türkiye özeli’, Yeğitek Uzaktan Eğitim Özel Sayısı, 18-23. Ankara: MEB Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü.
• Borotis S., Poulymenako, A. (2004). ‘E-Learning readiness components: key issues to consider before adopting e-learning interventions’. Paper presented at the E-Learn: World Conference on E-Learning in Corporate, Government, Healthcare, and Higher Education 2004, Washington, DC, USA. https://www.learntechlib.org/p/11555
• Chen K., Jang S. (2010). ‘Motivation in online learning: testing a model of selfdetermination theory’, Computers in Human Behavior (26), 741-752.
• Choucri N., Maugis V., Madnick S., Siegel M., Gillet S., O’Donnel S., Haghseta, F. (2003). ‘Global e - readiness-for what’ Center for eBusiness at MIT.
• Çetin Ö., Bayılmış C., Çakıroğlu M. Ekiz H. (2002). ‘Teknolojik gelişme için eğitimin önemi ve İnternet destekli öğretimin eğitimdeki yeri’ The Turkish Online Journal of Educational Technology- Volume 3, Issue 3, Article 17.
• Demir Kaymak Z., Horzum M. B. (2013). ‘Çevrimiçi öğrenme öğrencilerinin çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeyleri, algıladıkları yapı ve etkileşim arasındaki ilişki’ Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 13(3), 1783-1797.
• Dhull I., Sakshi M. (2017). ‘Online learning’, International Education & Research Journal, Volume:3, Issue: 8.
• Dray B. J., Lowenthal P. R., Miszkiewicz M. J., Ruiz‐Primo, M. A., Marczynski K. (2011). ‘Developing an instrument to assess student readiness for online learning: a validation study’, Distance Education, 32(1), 29-47.
• Engin M. (2017). ‘Analysis of students! Online learning readiness based on their emotional intelligence level’, Universal Journal of Educational Research 5(12A): 32-40, 2017.
• Güçdemir Y. (2015). ‘Sanal Ortamda İletişim, Bir Halkla İlişkiler Perspektifi’ Derin Yayınları, İstanbul, 3. Basım.
• Gürcan A. (2005). ‘Bilgisayar öz yeterliği algısı ile bilişsel öğrenme stratejileri arasındaki ilişki’, Eğitim Araştırmaları, 19, 179-193.
• Hartley K., Bendixen L. D. (2001). Educational research in the internet age: examining the role of individual characteristics’, Educational Researcher, 30(9), 22-26.
• Horzum M. B., Çakır Ö. (2009). ‘Çevrim içi teknolojilere yönelik öz yeterlik algısı ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması’,Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri/Educational Sciences: Teory & Practice 9 (3), Yaz / Summer 2009, 1327-1356
• Hung M. L. (2016). ‘Teacher readiness for online learning: scale development and teacher perceptions’, Computers & Education, 94, 120-133.
• Kavrat B., Türel Y. K. (2013). ’Çevrimiçi uzaktan eğitimde öğretmen rollerini ve yeterliliklerini belirleme ölçeği geliştirme’, The Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, Vol. 1 No 3,23-33.
• Kaya Z. (2002). Uzaktan eğitim, Pegem Yayınları, 1. Baskı, Mayıs.
• Kim Y., Glassman M. (2013). ‘Beyond search and communication: Development and validation of the internet self-efficacy ccale (ISS)’. Computers in Human Behavior, 29(4), 1421-1429.
• Kraiger K., Jerden E. (2007). A Meta-analytic investigation of learner control: old findings and new Directions. In S. M. Fiore & E. Salas (Eds.), Toward a science of distributed learning. Washington, DC: American Psychological Association.
• Mattice N. J., Dixon P. S. (1999). ‘Student preparedness for distance education‘ Santa Clarita, (Reasearch report) CA: College of the Canyos (9).
• McVay M. (2000). ‘Developing a web‐based distance student orientation to enhance Student Success in an Online Bachelor's Degree Completion Program ‘, Unpublished practicum report presented to the Ed.D. Program, Nova Southeastern University, Florida
• McVay M. (2001). How to Be a Successful Distance Learning Student: Learning on the Internet, New York: Prentice Hall
• Means B., Toyama Y., Murphy R., Bakia M., Jones K. (2009). ‘Evaluation of Evidencebased Practices in Online Learning: A Meta-analysis and Review of Online Learning Studies’ Washington, DC, U.S. Department of Education.
• O’Lawrance H. (2005). ‘A Review of Distance Learning Influence on Adult Learners: Advantages and Disadvantages’ Proceedings of the 2005 Informing Science and IT Education Joint Conference, https://www.researchgate.net/publication/228339127, Erişim tarihi: 25.03.2020
• Oliveira M. M. S., Penedo A. S. T., Pereira V. S. (2018). ‘Distance Education: Advantages and Disadvantages of the Point of View of Education and Society’ DOI: 10.5585/Dialogia.n29.7661
• Özkök A. (2009). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında disiplinlerarası yaklaşım’, XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri.
• Parlak B. (2017). ‘Dijital çağda eğitim: olanaklar ve uygulamalar üzerine bir analiz’ Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Kayfor 15 Özel Sayısı, 1741-1759.
• Sayımer İ. (2012). ‘Sanal Ortamda Halkla İlişkiler’ Beta Basım A.Ş., İstanbul, 2. Basım.
• Shyu H. Y., Brown S. W. (1992). ‘Learner control versus program control in interactive videodisc instruction: what are the effects in procedural learning?’ International Journal of Instructional Media, 19(2), 85–95.
• Smith P. J. (2005). ‘Learning Preferences and Readiness for Online Learning’ Educational Psychology: An International Journal of Experimental Educational Psychology 25(1), 3-12.
• Smith PJ, Murphy KL, Mahoney SE. (2003). ‘Identifying Factors Underlying Readiness for Online Learning: An Exploratory Study’, Distance Education, 24: 57–68.
• So T., Swatman, P. M. C., (2006). E-Learning Readiness of Hong Kong Teachers. http://www. insyl.unisa.edu.au/publications/workingpapers/2006-05.pdf adresinden 20 Mayıs 2019 tarihinde erişilmiştir.
• Sze-Yeng F., Hussian R. (2010). ‘Self-directed Learning in a Socioconstructivist Learning Environment’ Procedia Social and Behavioral Sciences, 9, 1913-1917.
• Taipjutorus W., Hansen S., Brown M. (2012). ‘Inversitgating a relationship between learner control and slf-efficacy in an online learning environment’, Journal of Open, Flexible and Distance Learning, 16(1), 56-69. Distance Education Association of New Zealand. Retrived April 11, 2020 from https://www.learntechlib.org/p/147977/
• Taşkıran A. (2017). Dijital çağda yükseköğretim’, AUAD, Cilt 3, Sayı 1, 96-109.
• Taylor J. C. (2001). Fifth Generation Distance Education. DETYA’s Higher Education Series, Report No. 40, June, ISBN 0642 77210X.
• Teke A. Özkılıç R. (2016). Eğitim Amaçlı Öz-yeterlik ve İnternet Öz-yeterliği. İçinde, E. Yılmaz, M. Çalışkan, S. A. Sulak (Ed.), Eğitim Bilimlerinden Yansımalar, (ss.173-188). Konya: Çizgi Kitabevi.
• Towle A., Cottrel D. (1996). Self directed learning’, Medical Education, Archives of Diseases in Childhood, 74: 357-359.
• Ünlü M. (2019). ‘Dijital çağda e-öğrenme ortamlarının kalitesini artırmaya yönelik gerçekleştirilen uluslararası çalışmalar’ Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 16.
• Warner D., Christie G., Choy S. (1998). Readiness of VET clients for flexible delivery including on-line learning. Brisbane: Australian National Training Authority
• Watkins R., Leigh D., Triner D. (2004). ‘Assessing readiness for e‐learning. Performance Improvement Quarterly, 17(4), 66-79.
• Yıldız (2004). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Konya: Atlas Kitapevi.
• Yurdugül H., Sırakaya D. (2013). ‘Çevrimiçi öğrenme hazırbulunuşluluk ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması’ Eğitim ve Bilim Dergisi 38(169), 391-406.
• www.dijilopedi.com, erişim tarihi 15.03.2020