The Importance of Individual Pension System in Term of Social Security

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 2, 10 - 29, 01.07.2019

Sevgi Işık Erol

Öz

In recent years,
the prolongation of life span of individuals has increased health and
retirement expenditures of the social security system. The social security
system, which has increased its burden on the public budget, has entered into a
financial crisis over time. This situation has brought up some structural
reforms that can solve the problems of the social security system. With the
structural reforms in question, it was aimed to strengthen the existing public
pension system then to develop a complementary individual pension system in
addition to the public pension system. Thus, the sharing of social risks by the
individual pension system mitigated the financial burden of the public pension
system. Participation in individual pension system based on savings is
voluntary. The individual pension system enables participants to make long-term
savings and helps to increase their incomes during retirement periods. The
contributions made by the participants to the system are converted into
investment by the pension companies and this status provides the national
economy with national resource. In the study, in the light of the data obtained
from the Pension Monitoring Center, the importance of the individual pension
system is tried to be explained in terms of the social security.

Anahtar Kelimeler

Social Security System, Social Insurances, Oldage Insurance

Sosyal Güvenlik Açısından Bireysel Emeklilik Sisteminin Önemi

Öz

Son
yıllarda bireylerin yaşam sürelerinin uzaması, sosyal güvenlik sisteminin sağlık
ve emeklilik harcamalarını arttırmıştır. Kamu bütçesi üzerindeki yükü artan
sosyal
güvenlik sistemi zamanla finansal krize girmiştir. Bu durum, sosyal güvenlik
sisteminin sorunlarını çözebilecek bazı yapısal reformları gündeme getirmiştir.
Söz
konusu yapısal reformlarla, mevcut kamu emeklilik sisteminin güçlendirilmesi,
ardından kamu emeklilik sistemine ek olarak tamamlayıcı bir bireysel emeklilik
sisteminin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Böylece sosyal risklerin bireysel
emeklilik sistemi tarafından paylaşılması, kamu emeklilik sisteminin finansal
yükünü hafifletmiştir. Tasarruf esasına dayalı olan bireysel emeklilik
sistemine katılım isteğe bağlıdır. Bireysel emeklilik sistemi, katılımcıların
uzun vadeli tasarruf yapmalarını sağlar ve emeklilik dönemlerindeki
gelirlerinin artırmasına yardımcı olur. Katılımcıların sisteme sağladığı
katkılar, emeklilik şirketleri tarafından yatırıma dönüştürülür ve bu durum ülke
ekonomisine ulusal kaynak sağlar. Çalışmada, Emeklilik Gözetim Merkezi’nden
elde edilen veriler ışığında, bireysel emeklilik sisteminin önemi, sosyal
güvenlik açısından açıklanmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Güvenlik Sistemi, Sosyal Sigortalar, Yaşlılık Sigortası

Kaynakça

• Alper, Y., Değer, Ç. ve Sayan, S. (2012). 2050’ye Doğru Nüfusbilim ve Yönetim: Sosyal Güvenlik (Emeklilik) Sistemine Bakış. İstanbul: TÜSİAD, Yayın No: TÜSİAD-T/2012-11/535.Alper, Y. (2002). Sosyal Güvenlikte Yeni Bir Adım: Bireysel Emeklilik. Çimento İşveren Dergisi, 16(2), 12-32. Altay, M. (2013). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemi: Aydın İli Örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi S.B.E.Bacak, B. (2009). Sosyal Güvenlik Yönüyle Bireysel Emeklilik, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi.0(49), 59-171.Baylan, M. (2014). Sosyal Güvenlik Harcamalarının Gelir Dağılımı Üzerine Etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi S.B.E.Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu. (28.03.2001). Resmi Gazete (Sayı: 24366). Erişim adresi: https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4632.pdfÇolak, M. (2012). Ulusal ve Uluslararası Düzeyde Bireysel Emeklilik Sistemlerinde Vergileme Anlayışı ve Öneriler. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 3(1), 74-105.DPT. (2001). Gelir Dağılımının İyileştirilmesi ve Yoksullukla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu - Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.EMG. (2018a). Bireysel Emeklilik Nedir?, Erişim Tarihi: 05.02.2019, https://www.egm.org.tr/bireysel-emeklilik/bireysel-emeklilik-nedir/EMG. (2018b). İşleyiş. Erişim Tarihi: 05.02.2019, https://www.egm.org.tr/bireysel-emeklilik/isleyis/EGM. (2018c). YGS Nedir?. Erişim Tarihi: 06.02. 2019, http://emeklilik.egm.org.tr/?sid=44EGM. (2018d). Devlet Katkısı. Erişim Tarihi: 05.02.2019, http://emeklilik.egm.org.tr/?sid=81EGM. (2019e). Programlı Geri Ödeme ile Gelir Analizi. Erişim Tarihi: 07.02.2019, http://web2.egm.org.tr/webegm2/chart/emeklilik/rev/gelir_db_2_1_rev_tablolu.asp?yillik_reel=1&toplam_birikim=100000&aylik_tutar=760&basyas=56&artis_oran=0&figk=1,00&toplam_anapara=50000EGM. (2019f). Yıllık Gelir Sigortası Analizi. Erişim Tarihi: 07.02.2019, http://emeklilik.egm.org.tr/?sid=66EGM. (2019g). Şirket Bazında Bireysel Emeklilik Sistemi Temel Göstergeler (31.12.2003 - 01.02.2019). Erişim Tarihi: 11.02.2019, http://web2.egm.org.tr/webegm2/chart/besgosterge/wg_sirketview_tablolu.asp?raportar1=31.12.2003&raportar2=01.02.2019&sirketlist=100&raportip=10&yayin=WEGM. (2019h). PGÖ Nedir?. Erişim Tarihi: 11.02.2019, http://emeklilik.egm.org.tr/?sid=48Gülcan, N. (2017). Bireysel Emeklilik Sistemi Farkındalığı: Üniversite Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(21), 369-383. İşseveroğlu, G. ve Hatunoğlu, Z. (2012). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sisteminin Makro Ekonomik Dinamiklere Etkisi Kapsamında Swot Analizi. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (56), 155-173.İnneci, A. (2013). Bireysel Emeklilik Sisteminde Yapılan Yeni Düzenlemeler ve Değerlendirilmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 105-120.Kayhan, İ. (2007). Türk Hukukunda Bireysel Emeklilik Sistemi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi S.B.E.Kara, S. ve Yıldız, Y. (2016). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemi: 2012 Sonrası Yapılan Reformlar ve Beklentiler. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 4(1), 23-45.Korkmaz, E., Akgeyik, T., Yılmaz, B. E., Oktayer, N., Susam, N. ve Şeker M. (2007). Sosyal Güvenlikte Yeni Yaklaşım: Bireysel Emeklilik. İstanbul: İTO, Yayın No: 2006-21.Özsuca, Ş. (2003). Küreselleşme ve Sosyal Güvenlik Krizi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 58(2), 133-152.Rakıcı, C. ve Ela, M. (2016). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemine Yönelik Vergisel Teşvikler, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(3), 89-110.Sağlam, H. (2012). Sigortanın Sosyal ve Özel Sigortalar Şeklindeki Taksiminden Hareketle Ticari ve Yardımlaşma Sigortalarının İslâm Hukuku Açısından Değerlendirilmesi. Akademik Bakış Dergisi, (31), 1-19.Sezgin, S. ve Yıldırım, T. (2015). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sisteminin Etkinliği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 10(2), 123-140.Tuncay, C. ve Alper, Y. (1997). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Yeniden Yapılanma: Sorunlar, Reform İhtiyacı, Arayışlar ve Çözüm Öneriler. İstanbul: TÜSİAD, Yayın No: TÜSİAD-T/97 -10/217.Topçuoğlu, M. ve Öztürk, M. (2009). Özel Sigorta Girişiminin Sosyal Güvenlik Sistemi Açısından Önemi, Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 1(1), 1-16.Uğur, S. (2004a). Sosyal Güvenlik Sistemlerinde Özel Emeklilik Programlarının Yeri ve Gelişimi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, S.B.E.Uğur, S. (2004b). Özel Emeklilik Türleri ve Bireysel Emeklilik. Çimento İşveren Dergisi, 18(4),14-25.Uğur, S. (2002). Sosyal Güvenliğimizdeki Son Gelişmelerin Değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 131-146.