AN EVALUATION ON THE POLYCHRONICITY OF COMMUNICATION HISTORY IN THE CONTEXT OF THE RELATIONSHIP OF MEDIA-DEMOCRACY-PRESS FREEDOM

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 10, 16 - 25, 31.07.2024

Dilek Terzioğlu

Öz

The concept of communication should be considered not only as instantaneous message exchanges limited to a certain time, but also as an understanding that includes messages transferred throughout the historical process. Because the production process of material life, which we call history today, is the result of the communication and socialization between people. Human is a being constructed historically and socially, and the role of communication tools in this construction process is undeniably great. Determining the elements of a media that will contribute to democracy requires an analysis of the flaws and deficiencies that have become have been embedded in the means of communication throughout history. Making this assessment requires a multitime, multi-layered analysis of the historical journey of human beings, the forms of communication that have emerged in this journey, and the relations between society-media-power. In this study, the literature review method was used to compile scientific approaches that will enable such an evaluation.

Anahtar Kelimeler

Communication History, Polychronicity, Media, Democracy, Freedom of the Press

MEDYA-DEMOKRASİ-BASIN ÖZGÜRLÜĞÜ İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA İLETİŞİM TARİHİNİN ÇOK ZAMANLILIĞI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

İletişim kavramı sadece anlık, belirli bir zamanla sınırlı ileti alışverişleri olarak değil, tarihsel süreç içinde aktarılan iletileri de kapsayacak bir anlayışla ele alınmalıdır. Çünkü bugün tarih olarak adlandırdığımız maddi hayatın üretim süreci, insanlar arasında kurulan iletişimin ve toplumsallaşmanın bir sonucudur. İnsan, tarihsel ve toplumsal olarak inşa edilen bir varlıktır ve bu inşa sürecinde iletişim araçlarının rolü yadsınamayacak kadar büyüktür. Demokrasiye katkı sağlayacak bir medyanın unsurlarının tespiti, iletişim araçlarının tarihsel süreçte bünyesine yerleşmiş kusurların ve eksikliklerin bir analizini gerekli kılmaktadır. Bu değerlendirmenin yapılabilmesi, insanın tarihsel serüveninin, bu serüvende ortaya çıkan iletişim biçimlerinin ve toplum-medya iktidar ilişkilerinin çok zamanlı, çok katmanlı bir analizini zorunlu kılmaktadır. Bu çalışmada, böyle bir değerlendirmeyi yapmayı sağlayacak bilimsel yaklaşımları derlemek amacıyla literatür taraması yönteminden faydalanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İletişim Tarihi, Çok Zamanlılık, Medya, Demokrasi, Basın Özgürlüğü

Kaynakça

• Alemdar, K. (2001). İletişim ve tarih. Ümit Yayıncılık.
• Baldini, M. (2000). İletişim tarihi (G. Baltuş, Çev.). Avcıol BasımYayım.
• Braudel, F. (1996). Uygarlıkların grameri (M. A. Kılıçbay, Çev.). İmge Kitabevi.
• Carr, E. H. (2002). Tarih nedir? (M. G. Gürtürk. Çev.). İletişim Yayınları. Chomsky, N. (2002). Medya gerçeği (A. Yılmaz, O. Akınhay, Çev.). Everest Yayınları.
• Curran, J. (2014). “Medya ve demokrasi: yeniden değer biçme”. Medya, Kültür, Siyaset (S. İrvan, Der.). 135-191. Pharmakon Yayınevi.
• Eisenstein, E. (2011). “Okuma kamusunun yükselişi”. İletişim Tarihi (D. Crowley, P. Hayer, Der.). 148-159. Siyasal Kitabevi.
• Encabo, M.N. (2014). “Gazetecilik etiği ve demokrasi”. Medya, Kültür, Siyaset (S. İrvan, Der.). 347-361. Pharmakon Yayınevi.
• Erdoğan, İ. (1997). İletişim, egemenlik, mücadeleye giriş. İmge Kitabevi.
• Ginzburg, C. (1996). Peynir ve kurtlar, bir 16.yüzyıl değirmencisinin evreni (A. Gür, Çev.). Metis Yayınları.
• Gurevitch, M. ve Blumler, J. G. (2014). “Siyasal iletişim sistemleri ve demokratik değerler”. Medya, Kültür, Siyaset (S. İrvan, Der.). 193-212. Pharmakon Yayınevi.
• Güngör, N. (2014). İletişim, kuramlar ve yaklaşımlar. Siyasal Kitabevi.
• Habermas, J. (2006). “Political communication in media society: does democracy still enjoy an epistemic dimension?”. Communication Theory 16. 411–426. International Communication Association.
• Habermas, J. (2014). Kamusallığın yapısal dönüşümü (T. Bora, M. Sancar, Çev.). İletişim Yayınları.
• Hall, S. (2014). “İdeoloji ve iletişim kuramı”. Medya, Kültür, Siyaset (S. İrvan, Der.). 79-96. Pharmakon Yayınevi.
• Innis, H.A. (2007). İmparatorluk ve iletişim araçları (N. Töreli, Çev.). Ütopya Yayınevi.
• Keane, J. (2010). Medya ve demokrasi (H. Şahin, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Manovich, L. (2019). Medya nasıl yeni medya oldu? İletişim Tarihi. (D. Crowley, P. Hayer, Der.). 37- 375. Siyasal Kitabevi.
• McLuhan, M. (2017). Gutenberg galaksisi (G. Ç. Güven, Çev.). Yapı Kredi Yayınları.
• Mcnair, B. (2011). An introduction to political communication. Routledge.
• Mumford, L. (2019). Matbaanın icadı. İletişim Tarihi (D. Crowley, P. Hayer, Der.). 115-134. Siyasal Kitabevi.
• Ong, W.J. (2020). Sözlü ve yazılı kültür (S. P. Banon, Çev.). Metis Yayınları.
• Parikka, J. (2017). Medya arkeolojisi nedir? (E. Kılıç, Çev.). Koç Üniversitesi Yayınları.
• Schiller, H. (1993). Zihin yönlendirenler. (C. Cerit, Çev.). Pınar Yayınları.
• Serres, M. ve Latour, B. (1995). Conversations of science, culture and time. (Translated by Roxanne Lapidus). Ann Arbor: University of Michigan Press.
• Thompson, J. B. (2008). Medya ve modernite (S. Öztürk, Çev.). Kırmızı Yayınları.
• Thompson, J. B. (2011). “Haber ticareti”. İletişim Tarihi (D. Crowley, P. Hayer, Der.). 174-179. Siyasal Kitabevi.
• Türkoğlu, N. (2010). Toplumsal iletişim. Urban Kitap.
• Williams, R. (2017). Kültür ve toplum, 1780-1950 (U. Kocabaşoğlu, Çev.). İletişim Yayınları.
• Yaylagül, L. (2013). Kitle iletişim kuramları. Dipnot Yayınları.
• Yılmaz, H. (1998). “Kamu, kamu otoritesi ve devlet: Habermas’ın ışığında Türkiye’yi düşünmek”. Cogito. No.15.