EXPRESSION OF LEFT POPULISM IN POLITICAL CAMPAIGN TEXTS: ANALYSIS OF TURKISH WORKERS’ PARTY’S PUBLIC DISCOURSES INVOLVING CONTINGENCY TOWARDS THE PUBLIC IN THE 2024 LOCAL ELECTION DECLARATION

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 10, 38 - 50, 31.07.2024

İsmail Uğur Aksoy

Öz

Populism generally appears in the literature as the political performance of authoritarian parties. Contrary to right-wing populism, which distinguishes between the people and elites, develops discriminatory discourse and seizes institutions, left populism, which claims the potential of establishing a chain of democratic equivalence by articulating publics containing contingencies, constitutes a progressive form of political thought in terms of announcing the democratic demands of contingent publics. Although populism is defined as a malignant form of political communication through the political performances of authoritarian parties at the intersection between populism and political communication, the claim that left populism, based on the Mouffean approach, assumes a democratic role in terms of political communication constitutes the reason for conducting the study. The subject of the study is the representation of contingent publics at the discourse level in the 2024 local election declaration published by the Turkish Workers’ Party (TİP) before the 31 March 2024 Turkish local elections. The aim of the study is to analyze the potential of TİP to develop a left populist political campaign discourse through the representation of women, LGBTIQ+ and immigrants, whose demands are expected to be articulated in the left populist strategy in this declaration. TİP’s campaign text was examined through critical discourse analysis, and TİP’s potential to present a left-populist understanding of the representation of these publics was made sense by relying on interpretive epistemology. By including contingent publics in the declaration, they are grasped as a new subject position; however, it has been observed that the articulation potential of their democratic demands has been neglected and a limited left-populist political campaign discourse has been developed since the election promises to these publics are mostly shaped through the field of economy.

Anahtar Kelimeler

Left Populism, Political Communication, Political Campaign, TİP, Contingent Publics

Proje Numarası

Proje kapsamında yapılmamıştır.

SİYASAL KAMPANYA METİNLERİNDE SOL POPÜLİZMİN DIŞAVURUMU: TÜRKİYE İŞÇİ PARTİSİ’NİN 2024 YEREL SEÇİM BİLDİRGESİNDE KAMULARA YÖNELİK OLUMSALLIK İÇEREN SÖYLEMLERİNİN ANALİZİ

Öz

Popülizm yazında genellikle otoriter partilerin siyasal performansı olarak belirmektedir. Halk ve seçkinler arasında ayrıma giden, ayrımcı söylem geliştiren ve kurumları ele geçiren sağ popülizmin aksine olumsallık içeren kamuların eklemlenerek demokratik eşdeğerlik zinciri kurma gizilgücünü savlayan sol popülizm, olumsal kamuların demokratik istemlerini duyurması bakımından ilerici bir siyasal düşünce biçimini oluşturmaktadır. Popülizmle siyasal iletişim arasındaki kesişimde otoriter partilerin siyasal performansları üzerinden popülizm, siyasal iletişimin kötücül bir biçimi olarak tanımlansa da, Mouffeyan yaklaşıma yaslanan sol popülizmin siyasal iletişim açısından demokratik bir rol üstlendiği iddiası, çalışmanın yapılma gerekçesini oluşturmaktadır. Çalışmanın konusunu Türkiye İşçi Partisi’nin (TİP) 31 Mart 2024 Türkiye yerel seçimleri öncesi yayımladığı 2024 yerel seçim bildirgesindeki olumsal kamuların söylem düzeyindeki temsili oluşturmaktadır. Bu bildirgede sol popülist stratejide talepleri eklemlenmesi öngörülen kadınlar, LGBTIQ+ ve göçmenlerin temsili üzerinden TİP’in sol popülist bir siyasal kampanya söylemi geliştirme potansiyelini çözümlemek çalışmanın amacını oluşturmaktadır. TİP’in kampanya metni eleştirel söylem analiziyle incelenmiş ve bu kamuların temsiline ilişkin sol popülist bir kavrayış sunma potansiyeli yorumlayıcı epistemolojiye yaslanarak anlamlandırılmıştır. Olumsal kamulara bildirgede yer verilmesi hasebiyle onların yeni bir özne pozisyonu olarak kavrandığı; fakat demokratik taleplerinin eklemlenme potansiyelinin ihmal edildiği ve bu kamulara yönelik seçim vaatlerini ekseriyetle ekonomi alanının biçimlendirmesi nedeniyle sınırlı bir sol popülist siyasal kampanya söylemi geliştirildiği gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sol Popülizm, Siyasal İletişim, Siyasal Kampanya, TİP, Olumsal Kamular

Etik Beyan

Bu makale etik kural ve ilkeler gözetilerek oluşturulmuştur.

Destekleyen Kurum

Herhangi bir kurum tarafından desteklenmemiştir.

Proje Numarası

Proje kapsamında yapılmamıştır.

Kaynakça

• Akçay, Ü. (2019). Türkiye’de neoliberal popülizm, otoriterleşme ve kriz. Toplum ve Bilim, (147), 46-70.
• Akduran, Ö. (2021). Yerel siyaset, belediye hizmetleri ve LGBTİ+’ların kent hakkı. KAOS GL Dergisi, (180), 30-34.
• Akkaya, A. (2021). “Türkiye’de sol popülizm örneği olarak halkların demokratik partisi”. Ulusaldan Küresele, Popülizm, Demokrasi, Güvenlik Konferansı, 7-14, Işık Üniversitesi.
• AK Parti, (2023). Türkiye yüzyılı seçim beyannamesi.
• Aksoy, İ. U. (2024). Alternatif bir siyasa projesi olarak radikal demokratik yurttaşlık, 2023 seçimlerindeki siyasal kampanya metinlerinin agonistik demokrasi bağlamında çözümlenmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı Halkla İlişkiler Bilim Dalı.
• Aslan, E. (2022). Türkiye’de LGBTİ+ haklarının serencamı, solda ne var ne yok. KAOS GL Dergisi, (185), 23-25.
• Ateş, K. (2023). “Popülizm ve demokrasi, bir kavramsal gerilimin kısa öyküsü”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 393-411. İletişim Yayınları.
• Balibar, E. (2019). Demokrasiyi demokratikleştirmek özgür konuşma (B. Yılmaz, Çev.). İletişim Yayınları.
• Balkılıç, Ö. ve Teke Lloyd, F. A. (2020). AKP’nin Suriyeli göçmen söylemini Türkiye’nin jeopolitik senaryosuyla birlikte okumak. Alternatif Politika, 12(3), 542-564.
• Baykan, T. S. (2019). Türkiye’de ideolojik ve programatik olmayan parti-seçmen bağları üzerine kavramsal bir tartışma, popülizm, personalizm, patronaj. Toplum ve Bilim, (147), 10-45.
• Bedirhanoğlu, P. ve Saraçoğlu, C. (2023). “Demokrasi nereye, neoliberalizm döneminde demokrasi-cumhuriyet bağının kopuşu”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 375-392, İletişim Yayınları.
• Blommaert, J. ve Bulcaen, C. (2000). Critical discourse analysis. Annual Review of Anthropology, 29, 447-466.
• Ceyhan, Ç. (2021). “Popülizm zamanın ruhu mu? Faşizmin ayak sesleri mi?”. Siyasal iletişim politik olanı düşünmek ve araştırmak (Ç. Y. Ünlü ve İ. Özdemir, Ed.). 195-205, Siyasal Kitabevi.
• Çayır, K. (2016). “Toplumsal sahnenin yeni aktörleri, yeni sosyal hareketler”. Yeni sosyal hareketler (K. Çayır, Ed.). 11-30, Kaktüs Yayınları.
• Çelik, N. B. (1997). Radikal demokrasi, çoğulcu demokrasi ve sol. Mürekkep Dergisi, (7), 49-58.
• Çetinkaya, Y. D. (2021). ”2008 isyanları üzerine”, Toplumsal hareketler tarih, teori ve deneyim (Y. D. Çetinkaya, Der.). 9-18, İletişim Yayınları.
• Çörekçioğlu İshakoğlu, G. (2024). “Türkiye’de kadın ikilemi, muhafazakâr siyaset altında kadınların dönüşümü”. Piyasa, sandık ve başkan arasında Türkiye’de ekonomik dönüşüm ve tıkanma (H. Tekgüç ve A. H. Yağcı, Der.). 129-160, İletişim Yayınları.
• Damar, E. (2023). “Agonistik demokrasi, popülizm çağında demokrasiyi yeniden düşünmek”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 101-119, İletişim Yayınları.
• de Vreese, C. H.; Esser, F.; Aalberg, T.; Reinemann, C. ve Stanyer, J. (2018). Populism as an expression of political communication content and style, a new perspective. The International Journal of Press/Politics, 23(4), 1-16.
• Demir, G. (2014). PostMarksizm ve radikal demokrasi. Patika Kitap.
• Demir, A. A. (2023). Gerçeği görüyoruz! Anayasa değişikliğine hayır diyoruz!. KAOS GL Dergisi, (193), 55-56.
• Şimşek, D. ve İçduygu, A. (2017). Giriş, uluslararası göç, politika ve güvenlik. Toplum ve Bilim Dergisi, (140), 6-10.
• Durna, T. ve Kubilay, Ç. (2010). “Söylem kuramları ve eleştirel söylem çözümlemeleri”. Medyadan söylemler (T. Durna, der.). Libra Yayınları.
• Esen, B. ve Yavuzyılmaz, H. (2023). “Demokratikleşme, demokraside gerileme ve melez rejimler”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 337-359. İletişim Yayınları.
• Fairclough, N. (2001). “Critical discourse analysis”. How to analyse talk in institutional settings, a casebook of methods (A. McHoul ve M. Rapley, Ed.). 25-40. Continuum.
• Fairclough, Norman, (2013). “Critical discourse analysis and critical policy studies”, Critical Policy Studies, 7(2), 177-197.
• Gençoğlu, F. (2023). “Sivil toplum anlayışları ve demokrasi modelleri”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 135-153. İletişim Yayınları.
• Greven, T. (2016). The rise of right-wing populism in europe and the united states. Friedrich-Ebert-Stiftung. Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi, (2024). Yerel demokrasi ile özgür kentlere seçim bildirgesi.
• Handayani, D.; Heriyanto, H. ve Soemantri, Y. S. (2018).“Fairclough’s three dimension framework used on trump’s political speech, a critical discourse analysis (A Case Study of historic speech related to jerussalem as israel’s capital)”, Annual International Conference on Language and Literature, 1(1), 336-343.
• Horvath, J. (2009). “Critical discourse analysis of obama’s political discourse”. International Conference of Language, Literature and Culture in a Changing Transatlantic, 45–56.
• Işık, U. ve Rüşen, S. (2020). Radikal demokrasi bağlamında sol popülizmin imkânı, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(1), 344-360.
• Jagers, J. ve Walgrave, S. (2007). Populism as political communication style, an empirical study of political parties discourse in belgium. European Journal of Political Research, 46(3), 319-345.
• Janks, H. (1997). Critical discourse analysis as a research tool. Discourse, Studies in the Cultural Politics of Education, 18(3), 329-342.
• Kalaycıoğlu, E. (2023). “Demokrasinin rejim olarak işlemesinde normların rolü”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 177-188. İletişim Yayınları.
• Kaya, M. (2019). The potentials and challenges of left populism in turkey, the case of the peoples’ democratic party (HDP). British Journal of Middle Eastern Studies, 46(5), 797-812.
• Koca, B. (2022). “Kendi şehrimizde yabancı hale geldik, Kilis’te Suriyeliler karşısında yerliler”. Suriyeliler her yerde! (B. Koca ve D. Altınoluk, Der.). 9-17. İletişim Yayınları.
• Kır, H. (2023). Bir mücadele ve kazanım alanı olarak yerel yönetimler. KAOS GL Dergisi, (193), 38-43.
• Laclau, E. ve Mouffe, C. (2017). Hegemonya ve sosyalist strateji radikal demokratik bir politikaya doğru (A. Kardam, Çev.). İletişim Yayınları.
• Meydan, V. (2024). Sağ popülizm ve sol popülizm, Türk siyasal sisteminde ittifakların çatışması, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (60), 385-399.
• Molu, B. (2021). İHAM’ın türkiye’deki LGBTİ+’lara dönük ayrımcılık nedeniyle yapılan başvurularda verdiği kabul edilemezlik kararları üzerine bir değerlendirme. KAOS GL Dergisi, (180), 52-56.
• Mouffe, C. (2017). Dünyayı politik düşünmek agonistik siyaset (M. Bozluolcay, Çev.). İletişim Yayınları.
• Mouffe, C. (2019). Sol popülizm (A. Yanık, Çev.). İletişim Yayınları.
• Mudde, C. (2004). The populist zeitgeist. Government and Opposition, 39(4), 541-563.
• Muedini, F. (2020). “Justice and development (AKP) attitudes towards the LGBTI community in turkey”. Human rights in turkey assaults on human dignity içinde (H. Aydın ve W. Langley, Ed.). 131-140. Springer.
• Müller, J. W. (2018). Popülizm nedir? (O. Yıldız, Çev.). İletişim Yayınları.
• Offe, C. (2016). “Yeni sosyal hareketler, kurumsal politikanın sınırlarının zorlanması”. Yeni sosyal hareketler (K. Çayır, Ed.). 47-73. Kaktüs Yayınları.
• Özçetin, B. (2021). “Giriş, medyatikleşme ve gösteri çağında siyasal iletişim, yeni mecralar, yeni aktörler, yeni kurallar”. Siyasal iletişim politik olanı düşünmek ve araştırmak (Ç. Y. Ünlü ve İ. Özdemir, Ed.). 9-29. Siyasal Kitabevi.
• Özdemir, İ. (2021). “Aktörler ve seyirciler, temsili siyaset ya da siyasetin temsili”. Siyasal iletişim politik olanı düşünmek ve araştırmak (Ç. Y. Ünlü ve İ. Özdemir, Ed.). 33-58. Siyasal Kitabevi.
• Sancar, S. (2014). İdeolojinin serüveni yanlış bilinç ve hegemonyadan söyleme. İmge Kitabevi.
• Sancar, S. (2023). Kadın hakları siyaseti, siyasetin eril karakterini değiştirmek. Mülkiye Dergisi, 47(1), 447-466.
• Taşkın, Y. (2023). “Demokrasi, tamamlanmamış bir projenin tarihsel yolculuğu”. Demokrasi kavram, kurum, süreç (M. Çınar, Der.). 311-335. İletişim Yayınları.
• Tekdemir, Ö. (2016). Radikal plüralist demokratik parti olarak HDP’nin “Başka Türkiye” önerisi, hasım politikası, agonizm ve popülizm. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 71(4), 1211-1240.
• Tümtaş, M. S. (2020). Nöbetleşe dışlanma göç ve sosyal dışlanma döngüsü, İletişim Yayınları.
• Türk, H. B. (2024). AKP-101, İletişim Yayınları.
• Türkiye İşçi Partisi, (2023). Halkın kırmızı çizgileri seçim bildirgesi.
• Türkiye İşçi Partisi, (2024). Ranta, talana ve yoksulluğa karşı halkçı, kamucu, sosyalist belediyecilik seçim bildirgesi.
• Uslu, H. F. (2019). Riskleri ve vaatleriyle sol popülizm. İmgelem, 3(5), 255-271.
• Yeşiller ve Sol Gelecek Partisi, (2023). Buradayız birlikte değiştireceğiz seçim Bildirgesi.
• Yılmaz, V. (2014). “Yeni anayasa sürecinde LGBTİ Hakları Hareketi’nin eşit yurttaşlık mücadelesi, çoğunlukçu demokrasiye karşı anayasal demokrasi”. Farklılıkların Türkiye ve Avrupa’da bir arada yaşama tartışmaları (A. Kaya, Der.). 169-185. Hiperlink Yayınları.