Öz
Profetik gelenekte dini bilginin kaynağı vahiydir. Vahiy,
Allah’ın peygamberler vasıtasıyla insanlara aktardığı özel bir bilgi
türüdür. Her bilgi türünde olduğu gibi burada da iki taraf vardır:
Bilgilenmenin bir ucunda bilgiyi gönderen, diğer ucunda ise bilgiyi
alan bulunmaktadır. Ancak konu Allah ile insan ilişkisi olunca, bu
bilgilenme işleminin nasıl gerçekleştiği bir merak ve araştırma
konusudur. Allah ile insan ilişkisi, eşit olmayan varlıklar arasında
hiyerarşik ve dolaylı bir ilişkidir. Bu dolaylı ilişkiye aracılık eden iki
fail bulunmaktadır. Vahyi Allah’tan alan Vahiy Meleği (Cebrail), Allah
ile insan arasında aracılık yapmaktadır. İnsanlar arasında ise seçilen bir
kişi (elçi) ondan vahyi alıp insanlara aktarmaktadır. Bu aktarım nasıl
gerçekleşmektedir? Bu soru, nübüvvet konusuna ilgi duyan birçok
âlim, filozof ve entellektüeli ilgilendirmiştir ve ilgilendirmeye de
devam etmektedir.
Kaynakça
- Abdulkerim Sürûş, Nebevi Rüyaların Ravisi Hz. Muhammed, Mana Yayınları, İstanbul 2019.
- Gazali, el-Munkiz Mine’d-Dalal, Beyan Yayınları, İstanbul 2016.
- Spinoza, Tractatus Theologico-Politicus, Teolojik-Politik İnceleme, Dost Kitabevi, Ankara 2006.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 14 |
