Kocavşar Deresi (Balıkesir) Fitoplankton Ekolojisi

Yıl 2022, Cilt: 8 Sayı: 4, 777 - 784, 15.12.2022

Kemal Çelik

https://doi.org/10.28979/jarnas.1086901

Öz

Kocaavşar Deresinden Mayıs 2020 ve Ekim 2020 tarihlerinde iki istasyondan su örnekleri alınıp suyun bazı fiziksel ve kimyasal parametreleri ile fitoplanktonik alg florası incelenmiştir. Yapılan analizlerde, su sıcaklığı (T) 10-27°C, pH 8.77-14.70, elektriksel kondüktivite (EK) 322-712 μScm-1, nitrat azotu (NO3-N) 1.8-2.5 mgl-1, toplam azot (TN) 2.8-4 mgl-1, fosfat (PO4-P) 0.2-0.34 mgl-1 ve toplam fosfor (TP) 0.26-0.4 mgl-1 aralıklarında ölçülmüştür. Fitoplankton örneklerinin analizi sonucu, Bacillariophytadan 9, Chlorophytadan 17, Cyanobacteriadan 5 ve Euglenozoadan 1 olmak üzere toplam 32 tür tespit edilmiştir. Bacillariophytadan Fragilaria capucina, Cyclotella glabriuscula, Cymbella affinis , Diatoma vulgaris, Pinnularia major, Ulnaria ulna var. Oxyrhynchus, Navicula minuta, Nitzschia amphibia, Chlorophytadan Pandorina morum ve Euglenozoadan Phacus pleuronectes baskın türler olarak belirlenmiştir. Korelasyon analizleri, Bacillariophyta grubundan baskınlık gösteren F. capucina ‘nın elektriksel kondüktivite (EK) ve toplam azot (TN) ile, P. majör pH ile, N. amphibia TP ile, C. affinis NO3-N ve TN ile, D. vulgaris ve U.ulna fosfat (PO4-P) ve TP ile yüksek korelasyon göstermişlerdir. Chlorophyta grubunda baskın olan P. morum pH ve EK ile, Euglenozoa grubundan P. pleuronectes sadece EK ile yüksek korelasyon göstermiştir. Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, kıtaiçi su kütleleri kalite kriterleri ışığında değerlendirildiğinde toplam fosfora göre Kocaavşar Deresinin III. sınıf, nitrat azotuna göre ise I. sınıf su kalitesinde olduğunu göstermiştir. Baskın fitoplankton türlerine göre ise ötrofik karakterli bir su kütlesidir.

Anahtar Kelimeler

Ekoloji, Fitoplankton, Kocaavşar Deresi, ötrofikasyon, su kalitesi

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Teşekkür

Yok

Phytoplankton Ecology of Kocavşar Stream (Balıkesir)

Öz

Some physical and chemical parameters and planktonic algal flora of the water were examined by taking water samples from two stations from Kocaavşar Stream in May 2020 and October 2020. In the analysis, water temperature (T) ranged from 10 to 27°C, pH from 8.77 to14.70, electrical conductivity (EC) from 322 to 712 μScm-1, nitrate nitrogen (NO3-N) from 1.8 to 2.5 mgl-1, total nitrogen (TN) from 2.8 to 4 mgl-1, phosphate (PO4-P) from 0.2 to 0.34 mgl-1 and total phosphorus (TP) from 0.26 to 0.4 mgl-1. Analysis of phytoplankton samples showed that a total of 32 species were identified, 9 from Bacillariophyta, 17 from Chlorophyta, 5 from Cyanobacteria and 1 from Euglenozoa. Fragilaria capucina, Cyclotella glabriuscula, Cymbella affinis , Diatoma vulgaris, Pinnularia major, Ulnaria ulna var. Oxyrhynchus, Navicula minuta, Nitzschia amphibia from Bacillariophyta, Pandorina morum from Chlorophyta and Phacus pleuronectes from Euglenozoa were determined as dominant species. Correlation analysis showed that F. capucina was correlated with electrical conductivity (EC) and total nitrogen (TN), P. major with pH, N. amphibia with TP, C. affinis with NO3-N and TN, D. vulgaris and U. ulna with phosphate (PO4-P) and TP, P. morum with pH and EC, and P. pleuronectes with EC. According to the Water Pollution Control Regulation, inland water resources quality criteria, based on nitrate- nitrogen values, Kocaavşar Stream is classified as first class, but based on total phosphorus values it is classified as 3rd class water quality. According to the dominant phytoplankton species, it is a eutrophic water body.

Anahtar Kelimeler

Ecology, Eutrophication, Kocaavşar Stream, phytoplankton, water quality

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• Altuner, Z. (1988). Study of the diatom flora of the Aras River Turkey. Nowa Hedwigia, 46, 255-263.
• Altuner, Z. ve Gürbüz, H. (1990). Karasu (Fırat) Nehri’nin epilitik ve epifitik algleri üzerine bir araştırma. X. Ulusal Biyoloji Kongresi Botanik Bildirileri, 193- 203. Erzurum, Türkiye.
• APHA (American Public Health Association) (2017). Standard Methods for the Examination of Water and Wastewater (23rd ed.). In: Baird R, Eaton A. D., Rice E. W. (Eds.). Standard Methods. American Public Health Association, Washington, D.C.,USA.
• Atıcı, T. ve Yıldız, K. (1996). Sakarya Nehri diyatomları. Turkish Journal of Botany, 20, 119-134.
• Atıcı, T. ve Obalı, O. (1999). A study on diatoms in upperpart of Çoruh River, Turkey. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 12, 473-496.
• Atıcı, T. ve Ahıska, S. (2005). Pollution and algae of Ankara Stream. Gazi University Journal of Science, 18, 51-59.
• Aysel, V. (2005). Check-list of the freshwater algae of Turkey. Journal of Black Sea/Mediterranean Environment, 11(1), 1-124.
• Barlas, M. (1995). Akarsu kirlenmesinin biyolojik ve kimyasal yönden değerlendirilmesi ve kriterleri. Doğu Anadolu Bölgesi II. Su Ürünleri Sempozyumu, Erzurum, Türkiye.
• Dere, Ş., Karacaoğlu, D. ve Dalkıran, N. (2002). A study on the epiphytic algae of the Nilufer Stream (Bursa). Turkish Journal of Botany, 26, 219–234.
• Çiçek, N. L. ve Ertan, Ö. O. (2015). Köprüçay Nehri (Antalya) su kalitesinin epilitik diyatomelerle belirlen mesi. Ege Journal of Fisheries and Aquatic Sciences, 32(2), 65-78. doi.org/10.12714/egejfas.2015.32.2.03
• Eloranta, P. ve Kwandrans, J. (2004). Indicator value of freshwater red algae in running waters for water quality assessment. International Journal of oceanography and Hydrobiology, 32, 47- 54.
• Fakıoğlu, Ö., Atamanalp, M., Şenel, M., Şensurat, T. ve Arslan, H. (2012). Pulur Çayı (Erzurum) epilitik ve epifitik diyatomeleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Eğirdir Su Ürünleri Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-8.
• Fore, L. S. ve Grafe, C. (2002). Using diatoms to assess the biological condition of large rivers in Idaho (USA). Freshwater Biolology, 47, 2015-2037. doi.org/10.1046/j.1365-2427.2002.00948.x
• Gönülol, A. ve Arslan, N. (1992). Samsun-İncesu Deresi’nin alg florası üzerinde araştırmalar. Turkish Journal of Botany, 16, 311-334.
• Huber – Pestalozzi, G. (1969). Das phytoplankton des süsswassers systematik und biologie, 4.Teil, Euglenophycean. E. Schweizerbarth’sche Verlagsbuchhandlung (Nagele u. Obermiller), Stuttgart, Germany.
• Huber–Pestalozzi, G. (1982). Das phytoplankton des süsswassers systematik und biologie, 8.Teil, 1. Halffe Conjugatophyceae Zygnematalesund Desmidiales (excl. Zygnemataceae). E. Schweizerbarth’sche Verlagsbuchhandlung (Nagele u. Obermiller), Stuttgart, Germany.
• John, D. M., Whitton, B. A. ve Brook, A. J. (2003). The freshwater algal flora of the British isles: An identification guide to freshwater and terrestrial algae. The Natural History Museum and The British Phycological Society. Cambridge University Press, Cambridge, UK.
• Kalyoncu, H., Barlas, M. ve Ertan, Ö. O. (2009). Aksu Çayı' nın su kalitesinin biotik indekslere (diyatomlara ve omurgasızlara göre) ve fizikokimyasal parametrelere göre incelenmesi, organizmaların su kalitesi ile ilişkileri. TÜBAV Bilim Dergisi, 2(1), 46-57.
• Memiş, Y. (2019). Boğacık Deresi (Giresun) algleri üzerine floristik bir çalışma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Giresun Üniversitesi, Giresun. Türkiye.
• Passy, S. I. (2007). Diatom ecological guilds display distinct and predictable behaviour along nutrient and disturbance gradients in running waters. Aquatic Botany, 86, 171-178. doi.org/10.1016/j.aquabot.2006.09.018
• Piirsoo, K., Pall, P., Tuvikene, A., Viik, M. ve Vilbaste, S. (2010). Assessment of water quality in a large lowland river (Narva, Estonia/Russia) using a new Hungarian potamoplanktic method. EstonianJournal of Ecology, 59, 243-258. doi.org/10.3176/eco.2010.4.01
• Round, F. E., Crawford, R. M. ve Mann, D. G. (1990). The diatoms: Morphology and biology of the genera. Cambridge University Press, Cambridge, UK. doi:10.1017/S0025315400059245
• Sims, P. A. (1996). An Atlas of British Diatoms. Biopress Ltd., Bristol, UK.
• Solak, C. N., Feher, G., Barlas, M. ve Pabuçcu, K. (2007). Use of epilithic diatoms to evaluate water quality of Akçay Stream (Büyük Menderes River) in Muğla/Turkey. Large Rivers, 17(3-4), 327-338. doi: 10.1127/lr/17/2007/327
• Solak, C. N., Barinova, S., Acs, E. ve Dayıoğlu, H. (2012). Diversity and ecology of diatoms from Felent creek (Sakarya River Basin) Turkey. Turkish Journal of Botany, 36(2), 191-203. doi:10.3906/bot-1102-16
• Søndergaard, M., Jeppesen, E., Jensen, J. ve Amsinck, S. (2005). Water Framework Directive: ecological classification of Danish lakes. Journal of Applied Ecology, 42, 616-629. doi.org/10.1111/j.1365-2664.2005.01040.x
• Smucker, N. J. ve Vis, M. L. (2010). Using diatoms to assess human impacts on streams benefits from multiple-habitat sampling. Hydrobiology, 654, 93-109. doi.org/10.1007/s10750-010-0373-x
• SPSS Inc. (2001). Statistical package for the social sciences (version 11). SPSS Inc, Chicago, USA.
• Sungur, D. (2005). Melen Çayı (Düzce- Adapazarı) bentik algleri ve yoğunluğundaki mevsimsel değişimi. Doktor Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Temel, M. (2001). Algal flora of Goksu Stream (Istanbul), Turkey. Proceedings of the 2nd Balkan Botanical Congress. Plants of the Balkan Peninsula: into the next Millenium, 1, 343–352. Istanbul University, Istanbul, Turkey.
• Tokatlı, C. ve Dayıoğlu, H. (2011). Use of epilithic diatoms to evaluate water quality of Murat Stream (Sakarya River basin, Kütahya): Different saprobity levels and pH status. Journal of Applied Biological Sciences, 5(2), 55-60.
• Varol, M. ve Şen, B. (2014). Dicle Nehri’nin planktonik alg florası. Journal of Fisheries Sciences.com, 8(4), 252-264.
• Yıldız, K. (1987). Diatoms of the Porsuk River, Turkey. Turkish Journal of Biology, 11, 162-182.