Yüzyıllar boyunca
dışsal gerçekliği doğrudan temsil etmeyi amaç edinmiş olan tiyatro tarihinin,
tarihsel avangartlardan itibaren gerçekliğe ilişkin alternatif düşünce ve
temsil olanaklarına tanıklık ettiği görülür. Gerçeği olduğu gibi yansıtma
fikrinin yanı sıra, gerçeği dönüştürme, çarpıtma ya da tamamen yok sayma
eğilimleri ortaya çıkar. Baudrillard'ın simülasyon kuramı başta olmak üzere,
çağdaş düşünürlerin teknoloji çağında değişime uğrayan gerçeklik algısını
çözümlemek üzere ortaya attıkları fikirler ekseninde şekillenen yeni yazma
pratikleri, oyunların hem içerik hem de biçimsel yönelimler bakımından
konvansiyonelden giderek uzaklaşmasını sağlar. 20.yy ortasından itibaren
gözlenen değişimlerde kapitalistleşmeye bağlı olarak, sanat eserinin sıradan bir
ürün gibi meta değerine indirgenmesi, tiyatro pratiklerini de etkiler.
Nesneleşme olgusu ile ilişkilendirilen teatralleşme süreci, sadece sahneleme ve
oyunculukta değil, dram sanatı üzerinde de etkin olur. Bu süreçte, oyun
yazarlığında hem somut gerçeklikten uzaklaşmak hem de postmodernizmin dramın
ölümüne ilişkin söylemini tersinlemek adına, dramın teatral kodlarını açığa
vuran metadramatik oyunlar önem kazanır.
The history of theatre, which has aimed to represent the external
reality directly for centuries, witnessed the alternative thought and
possibilities of representation about reality beginning from the historical
avant-garde. In addition to the idea of reflecting the reality as it is, the
tendencies to transform, distort or completely ignore it arose. The new writing
practices, which are shaped by the ideas of contemporary thinkers to analyze
the perception of reality that has changed in the technology age, especially
the simulation theory of Baudrillard, enable the plays to distance themselves
from the conventional in terms of both content related and formal tendencies.
In the changes observed since the mid-20th century along with capitalist
transformation, the reduction of the artwork to its commodity value just as an
ordinary product also affects theatrical practices. The process of
theatricalization, which is associated with the phenomenon of objectification,
is effective not only on the staging and acting but also on the art of drama.
In this process, metadramatic plays revealing the theatrical codes of drama
gains importance in play writing – both to move away from concrete reality and
to reverse the postmodernism's discourse about death of drama.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 2 |