Mimarlıkta Sayısal Tasarım Pedagojisi Bağlamında Enformel Öğrenme

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: 1, 1 - 16, 31.03.2023

Asena Kumsal Şen Bayram Orkan Zeynel Güzelci Sema Alaçam

https://doi.org/10.53710/jcode.1227228

Cited By: 1

Öz

Mimarlığın bilgi çağına adaptasyon süreci, araçlar, yöntemler ve bilişsel süreçler bağlamında hızlı bir değişim ile gerçekleşmektedir. Sayısal tasarım olarak adlandırılan bu sürecin etkileri, mimari tasarım pedagojisinin de bu yeni tasarım yaklaşımları bağlamında değerlendirilmesini zorunlu kılmaktadır. Bu çalışmada, güncel koşul ve ihtiyaçlara uyum sağlaması hedeflenen enformel öğrenme yaklaşımlarıyla temellenen bir sayısal mimari tasarım pedagojisi modeli önerilmektedir. Çalışma tasarımcı ve tasarım arasındaki süreçlerin eylem ve kavram döngüsündeki etkileşiminin mimarlıktaki sayısal dönüşümlerle nasıl değiştiğinin irdelendiği bir literatür araştırmasıyla başlamaktadır. Bu bölümden elde edilen verilerin, sayısal tasarımın pedagojik modellerinin tasarımcı-tasarım ilişkisinde farklı döngüler içinde olması gerekliliğini vurgulaması sebebi ile, çalışmanın ikinci bölümü, bilinen pedagojik modellerden esnek ve adapte olabilir yapısı ile ayrışarak, yürütücü-öğrenci ilişkisinde alternatif yaklaşımlar sunmasıyla bu araştırmaya katkı koyacağı düşünülen enformel öğrenme üzerine tartışmaların incelenmesi ile devam etmektedir. Bu bölümde aynı zamanda, enformel öğrenmenin ele alınan yönlerinin çalışmanın metodolojisiyle ilişkisi ortaya konularak, çalışma kapsamında geliştirilen modele ilişkin yöntem de açıklanmıştır. Geliştirilen model (i) uzaklaşma - yeniden buluşma; (ii) Fiziksel ve dijital ortamlar arasında gidiş gelişlerin çoğaltılması; (iii) katı modellemeden parametrik ve üretken modellemeye kadar farklı stratejiler olmak üzere üç ana eksenden oluşmaktadır. Modelin COVID-19 pandemisi döneminde, çevrimiçi ve enformel yöntemlere göre birbirini tamamlayan üçlü bir çalıştay dizisi ile test edilme sürecinin anlatıldığı üçüncü bölümü, modelin uygulanabilirliği ve tekrarlanabilirliği bağlamında tartışıldığı sonuç bölümü takip etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Enformel Öğrenme, Sayısal Tasarım, Mimarlık Eğitimi, Mimari Tasarım Pedagojisi, Çalıştay

Informal Learning in the Context of Digital Design Pedagogy in Architecture

Öz

Kaynakça

• Bellman, G., M., & Kelly, L. A. (1997). Create Effective Workshops. American Society for Training and Development (ASTD).
• Beycan, A. D. O., Kuyrukçu, E. Y., & Kuyrukçu, Z. (2014). Informal Activities in Architecture Training: A Summer School Sample Historical Elmalı Town. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 143, 92 – 98.
• Blevis, E., Lim, Y. K., Stolterman, E., & Makice, K. (2008). The iterative design of a virtual design studio. Techtrends: A Journal of the Association for Educational Communications and Technology, 52(1), 74–83.
• Broadfoot, O., & Bennett, R. (2003). Design Studios: Online? Comparing traditional face-to-face Design Studio education with modern internet-based design studios. Proceedings of The Apple University Consortium Academic and Developers Conference (pp. 1–13). Apple Computer Australia. https://doi.org/10.26190/unsworks/740
• Cantürk Akyıldız, E., Özgüven Y., & Şen Bayram A. K. (2020). Atölye 3 Dönüşüm: Tasarım Aracının Tasarım Süreci ile İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Yapı, 459, 54–60.
• Ciravoğlu, A. (2003). Mimari tasarım eğitiminde formel ve enformel çalışmalar üzerine. Yapı Dergisi, 257, 43–47. http://www.yapi.com.tr/haberler/mimari-tasarim-egitiminde-formel-ve-enformel-calismalar-uzerine_61061.html
• Duarte, J. P., Celani, G., & Pupo, R. (2012). Inserting Computational Technologies in Architectural Curricula. In N. Gu & X. Wang (Eds.), Computational Design Methods and Technologies: Applications in CAD, CAM and CAE Education (pp. 390-411). IGI Global.
• Erktin, E., & Soygeniş, S. (2014). Learning by Experiencing the Space : Informal Learning Environments in Architecture Education. Boğaziçi University Journal of Education, 31(1), 81–92.
• Halverson, E. R., & Sheridan, K. (2014). The maker movement in education. Harvard educational review, 84(4), 495-504.
• Herrera, P. C., Dreifuss-Serrano, C., & Arroyo, M. C. (2019). Latin American universities and digital craft: reaching out to regional development. Proceedings of 2019 IEEE Sciences and Humanities International Research Conference (SHIRCON) (pp. 1–4). IEEE. https://doi.org/10.1109/SHIRCON48091.2019.9024888
• İnce, M. & Işır Yarkataş, Ö. (2017). Design Workshops and Their Importance In Contemporary Design Education. Journal of Art and Design, 7(2), 101–122.
• Ketizmen Önal, G. (2017). Searching Creativity:(N) On Place Design Workshop. Design and Technology Education: An International Journal, 22(2), 58–82.
• Kolarevic, B. (2009). Towards Integrative Design. International Journal of Architectural Computing, 7(3), 335–344. https://doi.org/10.1260/147807709789621248
• Kvan, T. (2001). The pedagogy of virtual design studios. Automation in construction, 10(3), 345-353.
• McCullough, M., Mitchell, W. J., & Purcell, P. (1990). The electronic design studio: architectural knowledge and media in the computer era. MIT Press.
• Mitchell, W. J. (1990). The logic of architecture: Design, computation, and cognition. MIT Press.
• Oosterhuis, K. (2004). File to Factory and Real Time Behavior in Architecture. Proceedings of the 23rd Annual Conference of the Association for Computer Aided Design in Architecture and the 2004 Conference of the AIA Technology in Architectural Practice Knowledge Community, (pp. 294-305). https://doi.org/10.52842/conf.acadia.2004.294
• Orhan, M. (2020). The place and importance of informal education in the freshman year experience of architectural education. Cypriot Journal of Educational Sciences, 15(6), 1707-1719. https://doi.org/10.18844/cjes.v15i6.5328
• Oxman, R. (2008).Digital architecture as a challenge for design pedagogy: theory, knowledge, models and medium. Design Studies, 2(2), 99-120. https://doi.org/10.1016/j.destud.2007.12.003
• Özgüven, Y., Şen Bayram, A. K., & Cantürk Akyıldız, E. (2020). Mimari Tasarım Stüdyosunda Bir Tamir Deneyimi: COVID-19 ve Uzaktan Eğitim Süreci. Ege Mimarlık, 108, 64-69.
• Özgüven, Y., & Şen Bayram, A. K. (2022). Mimarlık Eğitiminde ve Mimari Tasarım Stüdyolarında Dijitalleşme: COVID-19 Pandemisi Sürecinde Uzaktan Eğitim Deneyimi. 'DİJİTAL KAMPÜS' Pandemi Sürecinde Yükseköğretimde Dijitalleşme: Maltepe Üniversitesi, Maltepe Üniversitesi Yayınları.
• Piaget, J. (1976). Piaget’s Theory. In B. Inhelder, H. H. Chipman & C. Zwingmann (Eds.), Piaget and His School (pp. 11-23). Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-642-46323-5_2
• Picon, A. (2010). Digital Culture in Architecture. Birkhäuser.
• Poincare, H. (2001). Bilim ve Varsayım. İstanbul: MEB Yayınları
• Polatoglu, C., & Vural, S. M. (2012). As an educational tool the importance of informal studies/studios in architectural design education; case of Walking Istanbul 1&2. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 480-484.
• Rogers, A. (2014). Interactions between Informal Learning and Formal/Non-Formal Learning. In A. Rogers (Ed.),The Base of the Iceberg: Informal Learning and Its Impact on Formal and Non-formal Learning (pp. 59-76). Verlag Barbara Budrich. http://www.jstor.org/stable/j.ctvbkk3bb.8
• Sakarya, K. (2019). İç Mimarlik Eğitimine Yönelik Uzaktan Eğitim Modeli Önerileri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(2), 388-401.
• Shelden, D., Bharwani, S., Mitchell, W., & Williams, J. (1995). Requirements for virtual design review. arq: Architectural Research Quarterly, 1(2), 80-89.
• Scheurer, F., Schindler, C., & Braach, M. (2005). From design to production: Three complex structures materialised in wood. Proocedings of the 6th International Conference Generative Art 2005 (pp. 237-250).
• Scheurer, F. (2010). Materialising complexity. Architectural Design, 80(4), 86-93.
• Schmitt, G. (1997). Design Medium—Design Object. In CAAD futures 1997: Proceedings of the 7th International Conference on Computer Aided Architectural Design Futures held in Munich, Germany, 4–6 August 1997 (pp. 3-13). Springer Netherlands.
• Schön, D. A. (1984). The architectural studio as an exemplar of education for reflection-in-action. Journal of Architectural Education, 38(1), 2-9. https://doi.org/10.1080/10464883.1984.10758345
• Schön, D. A., & Wiggins, G. (1992). Kinds of seeing and their functions in designing. Design Studies, 13(2), 135-156. https://doi.org/10.1016/0142-694X(92)90268-F
• Sipahioğlu, I. R., Abbas, G. M., & Yılmaz, B. (2021). Outside the school: A review of the non-formal short-term architectural workshops. Journal of Design for Resilience in Architecture and Planning, 2(1), 44-63.
• Tong, H., & Çağdaş, G. (2004). Global bir tasarım stüdyosuna doğru. Stüdyo: Tasarım, Kuram, Eleştiri Dergisi, 3, 1-10.
• Varinlioglu, G., Halici, S. M., & Alacam, S. (2016). Computational Thinking and the Architectural Curriculum-Simple to Complex or Complex to Simple?. Proceedings of the 34th eCAADe Conference - Vol 1, pp. 253-259. https://doi.org/10.52842/conf.ecaade.2016.1.253
• Yürekli, İpek, ve Yürekli, H. (2004). Mimari tasarım eğitiminde enformellik. itüdergisi/a mimarlık, planlama, tasarım 3(1), 53-62. https://core.ac.uk/download/pdf/230193935.pdf