GAININGS OF BAUHAUS TO PRESENT VISUAL DESIGN EDUCATION AS AN EDUCATIONAL INSTITUTION

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 4, 117 - 136, 01.12.2015

Elvan Kanmaz

Öz

Concept of academic art education being advocated until 20th century began to change with Bauhaus, under political and economic conditions of the period, founded in the city of Weimar in Germany. Bauhaus beginning its education life with an innovative approach in contrast to traditional schools advocating academism deeply influenced the century in which it was founded and following periods. The solution that Bauhaus offered to problematic of how to educate the modern human of 20th century beginning after Industrial Revolution and the belief that this school would solve the today’s design problems with a multidisciplinary approach are among the reasons that this ephemeral school influenced the world this much. Bauhaus bringing together the people engaged in craft and art within master-apprentice relationship under same roof, also laid the foundation of today’s school system. The school was examined in situ by educators sent from our country and positioned as basis model for today’s educational institutions as well as inspiring school structures all around the world with its different education system undertaken as a duty. The innovations brought by the school to visual design philosophy are quite important in terms of interpreting today. Main axis of the declaration is comprised by examining the design philosophy of Bauhaus through examples. Furthermore, the innovations will be included in the section of conclusion under articles. The method of the research was determined as; literature review and graphic design study.

Anahtar Kelimeler

Bauhaus, art education, craft, multidisciplinary, education

BİR EĞİTİM KURUMU OLARAK BAUHAUS’UN GÜNÜMÜZ GÖRSEL TASARIM EĞİTİMİNE GETİRİLERİ

Öz

20. yüzyıla gelene dek savunulan akademik sanat eğitimi anlayışı, dönemin siyasi ve ekonomik şartları altında, Almanya’nın Weimar kentinde kurulan Bauhaus ile değişmeye başlamıştır. Akademizmi savunan gelenekselci okulların aksine, yenilikçi bir anlayışla eğitim hayatına başlayan Bauhaus, içinde bulunulan yüzyılı ve sonrasını derinden etkilemiştir. Bu kısa ömürlü okulun dünyayı bu kadar etkilemesinin nedenleri arasında; Endüstri Devrimi sonrası başlayan 20. yüzyıl çağdaş insanının nasıl eğitilmesi sorunsalına verdiği cevap ve multidisipliner bir anlayış ile günün tasarım sorunlarını çözeceğine olan inancı vardır. Zanaatla ve sanatla uğraşan kişileri aynı yapıda usta-çırak ilişkisi içerisinde buluşturan Bauhaus, günümüz okul sisteminin de temellerini atmıştır. Kendine görev edindiği farklı eğitim sistemi, tüm dünyadaki okul yapılarına ilham kaynağı olduğu gibi ülkemizden gönderilen eğitimciler tarafından yerinde gidip incelenmiş ve model olarak günümüz eğitim kurumlarına temel olarak konumlandırılmıştır. Okulun görsel tasarım anlayışına getirdiği yenilikler, günümüzün anlamlandırılması açısından oldukça önemlidir. Bildirinin ana eksenini Bauhaus’un tasarım anlayışının örnekler yoluyla incelenmesi oluşturmaktadır. Ayrıca sonuç kısmında tespit edilen yeniliklere maddeler halinde yer verilecektir. Araştırmanın yöntemi; literatür taraması, grafik tasarım incelemesi olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Bauhaus, sanat eğitimi, zanaat, multidisipliner eğitim

Kaynakça

• Alıç, M. (1990). Yönetim Açısından Köy Enstitüleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 21-27.
• Alkan, C. (1991). Çağdaş Eğitim Açısından Köy Enstitüleri Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1-2), 1-6.
• Armstrong, H. (2012). Grafik Tasarım Kuramı, Tasarım Alanından Okumalar. İstanbul: Espas Yayınları.
• Artun, A. ve Aliçavuşoğlu, E. (2009). Bauhaus: Modernleşmenin Tasarımı Türkiye’de Mimarlık, Sanat, Tasarım Eğitimi ve Bauhaus (1. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aslanoğlu, İ. (1988). Modernizmin Tanımı, Sınırları, Erken Yirminci Yüzyil Mimarlığında Farklı Tavırlar. ODTÜ MFD, 8(1), 59-66.
• Aydoğan, K. E. B. (2010). Sanat Eğitimi ve Sanat Eleştirisi: Türkiye’de Görsel Sanatlar Öğretmeni Yetiştiren Kurumlar Örneği. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Bektaş, D. (1992). Çağdaş Grafik Tasarımın Gelişimi, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• Boduroğlu, S. K. (2010). Türk Sanat Eğitiminin Tarihsel Gelişimi ve Bauhaus Ekolünün Türk Sanat Eğitimine Yansımaları. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Bora, M. (2000). Eğitim Fakültelerinde Uygulanan Plastik Sanatlar Eğitimi Programlarının Sorunlarını Belirleme ve Bir Program Önerisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Bozağaçlı, S. ve Soyşekerci, S. (2008). 20. Yüzyılın Sanat Dünyası Perspektifinden Sosyo-Ekonomik Çelişki ve Ekolleşmeler. Üniversite ve Toplum, 8(3).
• Bunulday, S. (2001). Bauhaus’un Türkiye’deki Sanat Eğitimine Etkileri ve Yansımaları. Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, İstanbul.
• Dilmaç, O. (2010). 1914-1940 Yılları Arasında Avrupa’da Eğitim Alan Sanatçılarımızın Ülkemizdeki Sanat Eğitimine Katkıları. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,13(23), 63-78.
• Ekren, S. E. (2006). Türkiye’de Bir Eğitim Modeli “Bauhaus”. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Erbay, M. (1997). Sanat Eğitimi Yöntemleri Üzerine Tartışmalar. Anadolu Sanat Dergisi, (6), 62-67.
• Ertosun, A. (2006). Türkiye’deki Grafik Sanat Eğitimi ile Amerika’daki Grafik Sanat Eğitiminin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Icograda. (2011). Icograda 2011 Tasarım Eğitimi Manifestosu. Grafik Sanatlar Üzerine Yazılar, 118,1-4.
• Kara, İ. M. (2009). Türkiye ve Uluslararası Bauhaus Sanat ve Tasarım Fakültelerinde Grafik Eğitimi Program Içerikleri ve Işleyişler. Yüksek Lisans Tezi, MarmaraÜniversitesi, İstanbul.
• Güzel Sanatlar Fakültesi (2014, Aralık 26). Güzel Sanatlar Fakültesi.
• <http://www.marmara.edu.tr/akademik/fakulteler/guzel-sanatlar-fakultesi> (2015, Mayıs 28)
• Meşhur, F. (2011). Bauhaus 1919-1932: Modernitenin Huzursuzluğu. Grafik Tasarım, Görsel İletişim Kültürü Dergisi, (41), 22-27.
• Oruç, F. (2009). 1945 Sonrası Öncü Sanat Akımlarının Lisans Düzeyinde Sanat Eğitimi Veren Kurumların Programlarıyla Paralelliği. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Sarı, R. M. (2005). Tarihi Çevre Içindeki Mimari Tasarımlarda “-Izm”Ler; Modernism, Postmodernizm, Dekonstruktivizm. Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Şahin, D. ve Alakuş, A. O. (2009). Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yöntemiyle Sanat Eserlerini İnceleme Dersini İşlemenin Öğrencilerin Sanata ve Sanat Eleştirisine Yönelik Yaklaşımları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(29), 282-302.Tanilli, S. (2002). Yüzyılların Gerçeği ve Mirası 20. Yüzyıl: Yeni Bir Dünyanın Aranışında (4.baskı). İstanbul: Adam Yayınları.
• Triggs, T. (2012). Tasarım Eğitiminin Geleceği – Grafik Tasarım ve Eleştirel Uygulamalar: Müfredatın Temelini Oluşturmak. Grafik Tasarım Üzerine Yazılar, 123, 1-4.
• Tunstall, E. D. (2012). Saygı Temelli Tasarım: Tasarım Eğitiminde Bir Yolculuk Önerisi. Grafik Tasarım Üzerine Yazılar, 122, 1-4.
• Türkoğlu, P. (1997). Tonguç ve Enstitüleri. Birinci basım. İstanbul: Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık [Elektronik versiyon].
• Ülkü, C. (2008). Sanat Eğitimi, Sanat ve Köy Enstitüleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 37- 45.
• Ünalan, H. T. (2005). Grafik Eğitimi Dersinde Bilgisayar Destekli Eğitimin Etkililiği. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Üstüner, Ö. (2007). Disiplinlerarası Sanat ve Sanat Eğitimine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Üstünipek, M. (2005). Cumhuriyetin İlk Yıllarında ‘Öteki’nin Ressamı Olmak ve Malik Aksel. Journal of Istanbul Kültür University, (1) 19-26.