Avrupa Birliği üyelik sürecindeki Türkiye, çevre konusunda pek çok uluslar
arası sözleşmeye taraf olmuş ve bu sözleşmeleri iç hukukuna yansıtma çabası içine
girmiştir. Çevre konusunda taahhüt altına girilen önemli sözleşmelerden birisi de
Avrupa Peyzaj Sözleşmesidir. Doğal ve kültürel peyzajın, bir bütün olarak
korunması, yönetilmesi ve planlanması konusunda bir çerçeve sözleşme olan
"Avrupa Peyzaj Sözleşmesi", 4881 sayılı Kanunla iç hukukun bir parçası haline
gelmiştir. Yürürlük tarihi üzerinden geçen yaklaşık 6 yıllık sürede Sözleşmenin
uygulanması konusunda ciddi endişeler yaşanmakta ve sözleşmenin iç hukuka
uyumluluğu noktasında somut göstergelere rastlanılmamaktadır.
Bu çalışma ile amaçlanan, Avrupa Peyzaj Sözleşmesi ile getirilen peyzaj
planlama kavramının Türk planlama mevzuatındaki yeri sorgulanmaktadır.
Çalışmanın ilk bölümü, Avrupa Peyzaj Sözleşmesinin tanıtılmasına ayrılmıştır.
İkinci bölümde, Türk hukukunda planlama konusu ele alınmıştır. Çalışmanın
ilerleyen bölümlerinde ekolojik planlama ve Avrupa Peyzaj Sözleşmesi
kapsamında yer alan tanımlamalar ve özellikle peyzaj planlama anlayışı
açıklanmış; amaçları ve hedefleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışmanın son
bölümünde ise, sözleşmeden doğan peyzaj planlama olgusunun Türk Planlama
sistemindeki yeri ve konusu açıklanmış, sorunlar ve çözüm önerileri ortaya
konulmuştur.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi (Research Article) |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 59 Sayı: 2 |