Türkiye’de Orman İşletme Müdürlerinin Odun Üretimine Yönelik Görüşleri ve Politika Önerileri

Yıl 2011, Cilt: 61 Sayı: 2, 67 - 84, 01.07.2011

Hasan Yıldırım

Öz

Türkiye’de odun üretiminde en önemli arz kaynağı Orman Genel Müdürlüğü (OGM)dür. OGM
örgütünde odun üretiminde karar verici konumunda orman işletme müdürleri bulunmaktadır. Orman
işletme müdürlerinin odun üretim etkinliklerini değerlendirmeleri ve bu konudaki görüşleri, özelikle
üretim politikalarının belirlenmesinde önem taşımaktadır. Bu makalede orman işletme müdürlerinin
odun üretimine yönelik anlayışları ile odun üretim politikalarına bakış açıları değerlendirilmiştir. Burada
odun üretiminde özellikle üretim işlerinin profesyonel ekiplere yaptırılması görüşü ön plana çıkmıştır.
Türkiye’nin gelecekte odun talebini karşılamada mevcut odun üretim politikalarının yeterli olmadığı ve
yeni düzenlemelere gereksinim duyulduğu da belirlenmiştir. Buna yönelik olarak, özelikle yakacak odun
olarak kullanılan ince çaplı odunların, orman ürünleri endüstrisinde kullanımının artırılması, ısınma
(enerji) amaçlı kullanımın ise azaltılması öne çıkmaktadır. Ayrıca odun sınıflandırılmasının yeniden ele
alınmasının özellikle endüstrinin yurtiçi talebini artıracağı anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Odun üretimi, ormancılık politikası, odun üretim politikası, orman iĢletme müdürü

Kaynakça

• Akesen, A. and A. Ekizoğlu, 2010. Orman. In A. Akesen ve A. Ekizoğlu (Ed.). Ormancılık Politikası. 2-18. Türkiye Ormancılar Derneği Yayını. TOD Eğitim Dizisi Yayın No: 6, Ankara.
• Akesen, A., A. Ekizoğlu, Y. Kuvan and E. Atmış, 2010. Ormancılık Politikası (In A. Akesen ve A. Ekizoğlu (Ed.). Ormancılık Politikası). 37- 52. Türkiye Ormancılar Derneği Yayını. TOD Eğitim Dizisi Yayın No: 6, Ankara.
• Altunışık, R., R. Coşkun, E. Yıldırım, and S. Bayraktaroğlu, 2002. Sosyal Bilimlerde AraĢtırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı. Sakarya Kitabevi. Ġkinci Baskı, Sakarya.
• APK. 1986. Türkiye’de Orman Köylüleri Tarafından Tüketilen Yakacak Odun Anketi ve Sonuçları. Orman Genel Müdürlüğü ve APK Daire BaĢkanlığı Yayın No: 1, Ankara.
• Asan, Ü., 2010. Ormancılık Sektörü Mevcut Durum Değerlendirmesi Raporu. Türkiye’nin Ġklim DeğiĢikliği Ulusal Eylem Planının GeliĢtirilmesi Projesi, Ankara.
• Baş, T., 2006. Anket. Seçkin Kitabevi, ISBN 975- 3473249. Dördüncü Baskı, Ankara.
• Baudin, A., L. Eliasson, A. Gustafsson, L. Hagström, K. Helstad, , A.Q. Nyrud, J.B. Sande, E.Y. Haartveit, and R. Ziethén, 2005. ICT and wood industry. Information technology and the forest sector. IUFRO World Series. 18: 129-149.
• Bozkurt, A.Y., and Y. Göker, 1996. Orman Ürünlerinden Faydalanma Ders Kitabı. Ġ.Ü. Yayın No: 3946, Orman Fakültesi Yayın No: 437, Ġstanbul.
• Bull, G.Q., M. Bazett, O. Schwab, S. Nilsson, A. White and S. Maginnis, 2006. Industrial forest plantation subsidies: Impacts and implications. Forest Policy and Economics. 9: 13-31.
• Clark, J., 2001. The global wood market, prices and plantation investment: An examination drawing on the Australian experience. Environmental Conservation. 28: 53-64.
• Cubbage, F.W., J. O’laughlin, and C.S. Bullock, 1993. Forest Resource Policy. John Wiley&Sons Inc, USA
• ÇOB. 2004. Türkiye Ulusal Ormancılık Programı 2004–2023. Çevre ve Orman Bakanlığı Yayını, Ankara.
• DPT, 2007. Dokuzuncu Kalkınma Planı. Ağaç Ürünleri ve Mobilya Sanayii Özel Ġhtisas Komisyon Raporu, Ankara
• Ekizoğlu, A., 2008. Orman Endüstri Politikası Ders Notları (BasılmamıĢ). Ġ.Ü. Orman Fakültesi Ormancılık Politikası ve Yönetimi Anabilim Dalı, Ġstanbul.
• Ekizoğlu, A., and Y. Kuvan, 2010. Türkiye Ormanları ve Ormancılığı (In A. Akesen ve A. Ekizoğlu (Ed.). Ormancılık Politikası). 67- 100. Türkiye Ormancılar Derneği Yayını. TOD Eğitim Dizisi Yayın No: 6, Ankara.
• FAO, 2008. Trade in forest products and services. http://www.fao.org/forestry/trade/en/ (Ziyaret tarihi: 08/06/2009)
• FAO. 2010a. State of the World’s Forests 2010. Rome, Italy.
• FAO. 2010b. FAO Forest Products Annual Market Review 2009-2010, New York and Geneva.
• FRA. 2010. Forest resources assessment programme, 2010. http://www.fao.org/ forestry/fra/fra2010/en/ (Ziyaret tarihi: 15/01/2010).
• Gümüş, C., 2004. Ormancılık Politikası. KTÜ Yayın No: 216, Orman Fakültesi Yayın No: 34, KTÜ Matbaası, Trabzon.
• Irland L.C., D. Adams, R. Alig, C.J. Betz, C. Chen, M. Hutchins, B.A. McCarl, K. Skog and B.L. Sohngen, 2001. Assessing socioeconomic impacts of climate change on US forests, wood-product markets, and forest recreation. BioScience. 51: 753-764.
• İlter, E. and K. Ok, 2007. Ormancılık ve orman endüstrisinde pazarlama ilkeleri ve yönetimi. GeliĢtirilmiĢ 2. Baskı. Form Ofset Matbaacılık. Ankara.
• İnaç, S. and U. Kara, 2006. KahramanmaraĢ ormanlarında kaçakçılık sorunları ve sosyoekonomik çözüm önerileri. Ormancılıkta Sosyo-Ekonomik Sorunlar Kongresi. 26–28 Mayıs 2006. Bildiri Kitabı, 18–24, Isparta.
• Janse, G. 2006. Information search behavior of european forest policy decision-makers. Forest Policy and Economics. 8: 579-592.
• Kalaycı, S., 2006. SPSS Uygulamalı Çok DeğiĢkenli Ġstatistik Teknikleri 2. Baskı, Asil Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kalıpsız, A. 1994. Ġstatistik Yöntemler. Ġ.Ü. Yayın No: 3835. Ġ.Ü. Orman Fakültesi Yayın No: 427, Ġstanbul.
• Kaplan, E., 2008. Türkiye’de orman ürünleri talebi ile arz kaynaklarının değerlendirilmesi ve endüstriyel plantasyonların yeri. 150th Anniversary of Forestry Education in Turkey. Bottlenecks, Solutions, and Priorities in the Context of Functions of Forest Resources / 17-19 October 2007, Ġstanbul.
• Karasar, N., 2005. Bilimsel AraĢtırma Yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Krot, M. 2005. Forest Policy Analysis. (e-book), Springer. www.springeronline.com (Ziyaret tarihi: 01/02/2007).
• Kuvan, Y., B. Akgün, S. Yurdakul Erol and H.T. Yıldırım, 2007. Türkiye’de ormancılık politikası süreci ve ormancılık örgütü (Orman Bölge Müdürlükleri Örneği). 150th Anniversary of Forestry Education in Turkey. Bottlenecks, Solutions, and Priorities in the Context of Functions of Forest Resources / 17-19 October 2007, 541-553, Ġstanbul.
• Laaksonen-Craig, S., 2004. Foreign direct ınvestments in the forest sector: ımplications for sustainable forest management in developed and developing countries. Forest Policy and Economics. 6: 359-370.
• OGM, 2006. Orman Bakanlığı yıllık istatistik veri bankası. www.ogm.gov.tr. (Ziyaret tarihi: 03/08/2007).
• OGM, 2008. Üretim pazarlama faaliyetleri 2008 yılı değerlendirmesi. www.ogm.gov.tr (Ziyaret tarihi: 15/03/2009).
• OGM, 2009. Orman Genel Müdürlüğü üretim pazarlama faaliyetleri (Bilanço Sonuçları) Değerlendirmesi. www.ogm.gov.tr (Ziyaret tarihi: 07/08/2009).
• OGM, 2010. Orman Genel Müdürlüğü Üretim Pazarlama Faaliyetleri Değerlendirmesi. www.ogm.gov.tr (Ziyaret tarihi: 15/01/2010).
• Ok, K., 1999. Orman Kaynakları Planlaması ve AĢamalı YaklaĢım. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi Seri B. 49: 1-2-3-4, Ġstanbul.
• Sencer, M., 1989. Toplum Bilimlerinde Yöntem. BEFA Basım Yayım Dağıtım Aġ. Yayın No: 175, Genel Dizi:22, 3. Baskı, Ġstanbul.
• Solberg, B., D. Brooks, H. Pajuoja, T.J. Peck, and P.A. Wardle, 1996. Long-term Trends and Prospects in World Supply and Demand for Wood and Implications for Sustainable Forest Management: a Synthesis. European Forest Institute, Finland.
• TÜİK, 2008. Ġstatistik Göstergeler. http://www.tuik.gov.tr (Ziyaret tarihi: 25/04/2009).
• Yıldırım, H.T., 2010. Türkiye’de Odun ÜretimTüketim ĠliĢkilerinin Ormancılık Politikası Açısından Ġrdelenmesi (Examination of Wood Production-Consumption Relations in Terms of Forest Policy in Turkey) . YayımlanmamıĢ Doktora Tezi (Unpublished PhD. Thesis). Ġ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.
• Zhu, S., J. Buongiorno, and D.J. Brooks, 2001. Effects of accelerated tariff liberalization on the forest products sector: A global modeling approach. Forest Policy and Economics. 2: 57-78.