The Reflections of Eroticism in the Poetry of “Five Poets of The Syllable”

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 1, 45 - 53, 13.07.2019

Özlem Kale

https://doi.org/10.34137/jilses.480855

Öz

Also known as "Five Poets of the Syllable"
Faruk Nafiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziyâ Ortaç, Halit Fahri Ozansoy
and Enis Behic Koryürek's poems;  as the
basis of the adoption of national language, national literature and national
state. Although they do not come together to form a literary community, these
poets which reflects similar thoughts, simplifies the language in poetry and
advocating the use of syllable and they have the same period, later, was
evaluated a literary group and named as "Five Poets of the Syllable".
"Five Poets of the Syllable" who began to poetry in the years of the
First World War and the National War of Independence and gained a reputation in
truce years, by including Anatolia and Anatolian people to poetry, processes
the topics domestic love, domestic beauties, heroism, valor, love and so on. In
the poem, "Five Poets of the Syllable" constitute an important turning
point in Turkish literature because of use the Turkish language the people
speak and terminate the syllable-aruz controversy. In this study, "Five
Poets of the Syllable" who write poems about mostly "national
romantic feeling" will be focused on their poems on the theme of
"eroticism". And the similarities and differences in the ways of
poets and eroticism will be revealed.

Anahtar Kelimeler

Five Poets, Poetry, Physical love

“Beş Hececiler” Şiirinde Erotizm Yansımaları

Öz

“Beş Hececiler” yahut “Hecenin Beş Şairi”
olarak da bilinen Faruk Nâfiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziyâ Ortaç,
Halit Fahri Ozansoy ve Enis Behiç Koryürek’in şiirleri; milli dil, milli
edebiyat ve milli devlet gibi esasları benimsemesi itibarıyla Milli Edebiyat
Hareketi’nin kolu olarak kabul edilir. Bir araya gelerek edebî bir topluluk
oluşturmamalarına karşın aynı döneme denk gelen, benzer düşünceleri yansıtan,
şiirde dilin sadeleşmesini ve hecenin kullanılmasını savunan bu şairler
sonradan edebi grup gibi değerlendirilmiş ve “Hecenin Beş Şairi” olarak
adlandırılmıştır. Şiire 1. Dünya Savaşı ve Millî Mücadele yıllarında başlayan
ve Mütareke yıllarında şöhret kazanan “Hececiler”, Anadolu ve Anadolu insanını şiire sokarak yurt sevgisi, yurt güzellikleri, kahramanlık,
yiğitlik, aşk gibi konuları işlemişlerdir. Şiirde, halkın konuştuğu Türkçeyi
kullanmaları ve hece-aruz vezni tartışmasını sonlandırarak hece ölçüsünü şiire
egemen kılmaları itibarıyla “Hececiler”, Türk edebiyatının önemli bir dönüm
noktasını oluştururlar. Bu çalışmada “milli romantik duyuşu” temsil eden ve
daha ziyade “memleket şiirleri” yazan “Hececiler”in, “erotizm” temasıyla
yazdıkları şiirler üzerinde durularak Türk şiirine fiziksel aşkın nasıl
yansıdığı konusuna kısmen de olsa bir açıklık getirilmesine çalışılacaktır. Ele
alınan şiirlerin, ilgili temaya uygun mısralarına yer verilerek her şairin, aşk
temasını temsil değeri yüksek birer şiiri kullanılacaktır.

                                                      

 

Anahtar Kelimeler

Hecenin Beş Şairi, şiir, aşk, erotizm

Kaynakça

• Büyük Türkçe Sözlük (2012). Ankara: TDK.Emir, S. (1973). Faruk Nafiz Çamlıbel Diyor ki. Türk Edebiyatı Dergisi, 237 / 22. Ertop, K. (1976). Türk Edebiyatında Seks 11. Milliyet Sanat Dergisi, 206 / 14-15. Geçgel, H. (2006). Türk Edebiyatında Erotizm Teması Üzerine. Hayal,19 / 1-7.Kırmızı, Z. (2018). Faruk Nafiz Çamlıbel Şark’ın Sultanları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.Kocahanoğlu, O. S. (1976). Millî Edebiyat Hareketi ve Beş Hececiler. İstanbul: Toker Yayınları. Koryürek, E. B. (1951). Miras ve Güneşin Ölümü. İstanbul: Güneş Matbaacılık.Kuş, D. (2014). Beş Hececiler’de Bir Değer Olarak Milli Romantik Duyuş Tarzı. Balikesir University The Journal of Social Sciences Institute, 17 / 32.Oğuz, Ö. (2004). Türk Halk Edebiyatı El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları. Orhon, O. S. (1936). Edebiyat Tenkitleri. Akbaba,122 / 16. Orhon, O. S. (1919). Fırtına ve Kar. İstanbul: Ahmediye Matbaacılık Şirketi.Orhon, O. S. (1928). Gönülden Sesler. İstanbul: Sebat Matbaası.Orhon, O. S. (1941). O Beyaz Bir Kuştu. İstanbul: Akbaba Kütüphanesi.Orhon, O. S. (2018). Bütün Şiirleri. İstanbul: Everest Yayınları.Ortaç, Y. Z. (1928). Yanardağ. İstanbul: Marifet Matbaası.Ortaç, Y. Z. (1335). Âşıklar Yolu. İstanbul: Evkâf-ı İslâmiye Matbaası.Ozansoy, H. F. (1922). Gülistandan Harabeler. İstanbul: Mahmud Bey Matbaası.Ozansoy, H. F. (1931). Balkonda Saatler. İstanbul: Ahmet İhsan Matbaası.Ozansoy, G. (1964). Şair Yusuf Ziya Şairane Aşka İnanmıyor. Tercüman, 864 / 5.Ozansoy, H. F. (1920). Bulutlara Yakın. İstanbul: Ahmed İhsan ve Şürekası Mat. Osm. Şti.Özkırımlı, A. (1990). Türk Edebiyatı Ansiklopedisi, İstanbul: Cem Yayınevi.Pelvanoğlu, E. (2007). Ossianizm ve Beş Hececiler. Millî Folklor, 19 / 75.Sadullah, N. (1937). Orhan Seyfi ve Yusuf Ziya Bey Diyorlar ki. Son Posta, 2456 / 7.Tuncer, H. (1994). Beş Hececiler. İzmir: Akademi Kitabevi. Yöntem, A. C. (1956). Hecenin Beş Şairi. İstanbul: S.E.S. Yayınları.Üzmez, H. (2009). Beş Hececiler’in Şiir Anlayışları ve Şiirleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.