The Situation of Distance Education Centers in Turkey: A Descriptive Study

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 3, 88 - 98, 07.11.2017

Biray Kırkan Filiz Kalelioğlu

Öz

The purpose of this study is to examine the overall situation of Distance Education Centres (DEC) connected in universities in Turkey in terms of many variables. The data for this study were gathered by analysing the websites of DEC in the scope of document analysis. In this study, the distribution of DEC programs, the expertise field of administrative staff, the infrastructure and materials used in DEC, and lastly the distribution the DEC established in the regions of Turkey have been identified. In the first quarter of 2016 in Turkey, there are 100 DECs and 3 open education faculties in 193 universities. When the top DEC programs were analysed, it was seen that the most opened programs were computer programming as an associate degree program, e-MBA Business Administration and Theology as undergraduate programs, and again e-MBA Business Administration as a master degree program. The expertise departments of the administrative staff were differentiated as computer and instructional technology, computer engineering and business respectively. The most widely used technical infrastructure and facilities in the DEC programs were Moodle, ALMS, Blackboard and Greenbox as the Learning and Content Management Systems and videos, the visual-aided materials as other e-learning content. When the distribution the DECs established in the regions of Turkey were analysed, it was found that most DEC programs are established in Marmara Region, secondly in Central Anatolia Region and lastly Black Sea Region.  

Anahtar Kelimeler

Distance education, e-learning

Kaynakça

• Alkan, C. (1984). Eğitim Teknolojisi. (2. Baskı). Ankara: Yargıçoğlu Matbaası.
• Anderson, W. G., & Moore, M. G. (2003). Handbook of distance education (pp. 129-144). Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Antalyalı, Ö. L. (2004). Uzaktan eğitim algısı ve yöneylem araştırması dersinin uzaktan eğitim ile verilebilirliği Yayımlanmamış doktora tezi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Baraz, T. (1985). Uzaktan Öğretim İlkelerinin Edebiyat Öğretimine Uygulanması. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
• Bilgiç, A. G. D. H. G., & Tüzün, H. (2015). Yükseköğretim kurumları web tabanlı uzaktan eğitim programlarında yaşanan sorunlar. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 1(3).
• Çoruk, A., Çağatay, Ş. M., & Öztürk, H. (2015). Lisansüstü Eğitimde Kayıt ve Devam Sorunları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2015(25).
• Düzakın, E., & Yalçınkaya, S. (2008). Web tabanlı uzaktan eğitim sistemi ve Çukurova Üniversitesi öğretim elemanlarının yatkınlıkları. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1).
• Gökdağ, D. (1986). Uzaktan Öğretimde Basılı Materyaller. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
• Gülbahar, Y. (2009). E-öğrenme. Pegem Akademi.
• Hashim, C., N., Kayode, B. K., & Hassan, S. S. S. (2015) . The Roles of Administrators in Distance Education Programme: A Case at Higher Learning Institutions. International Journal of Social Science and Humanity, 5 (5), 479-482.
• Hitch, L. P. & MacBrayne, P. (2003). A Model for Effectively Supporting e-Learning. Technology Source, March/April 2003. Ağustos 2016 tarihinde http://technologysource.org/article/model_for_effectively_supporting_elearning/ adresinden erişildi.
• Horzum, M. B., Özkaya, M., Demirci, M., & Alpaslan, M. (2013). Türkçe Uzaktan Eğitim Araştırmalarının İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2).
• Karal, H., & Erümit, S. F. (2009, May). Karadeniz Teknik Üniversitesi Öğretim Üyelerinin Uzaktan Eğitime Bakışı Ve Hazır Bulunuşlukları Karadeniz Tecnıcal Unıversıty Lecturer’s Opınıons And Abılıtıes About Dıstance Educatıon. In Proceedıngs Of 9 Th Internatıonal Educatıonal Technology Conference, Mayıs 2009, Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi.
• Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Khan, B. (2005). Managing E-Learning Strategies – Design, Delivery, Implementation and Evaluation. Hershey, PA.: Information Science Publishing.
• Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma Desen ve Uygulama için bir Rehber, (Çev. Selahattin Turan), 3. Basımdan Çeviri, Nobel Akademik Yayın: Ankara.
• Miranda, J., Diasanta, N. (1987). Distance Education. Manila, Philippines: Asian Development Bank.
• Moore, M. G., & Kearsley, G. (2011). Distance education: A systems view of online learning. Cengage Learning. USA.
• Simonson, M., Smaldino, S., Albright, M., & Zvacek, S. (2006). Teaching and learning at a distance: Foundations of online education. Pearson: Upper Saddle River, NJ.
• Şen, B., Atasoy, F., & Aydın, N. (2010). Düşük maliyetli web tabanlı uzaktan eğitim sistemi uygulaması. XII. Akademik Bilişim Konferansı.
• Uzaktan Eğitimin Tarihsel Gelişimi (2016, 19 Ocak) Vikipedi Özgür Ansiklopedi içinde 30 Nisan 2016 tarihinde https://tr.wikipedia.org/wiki/Uzaktan_e%C4%9Fitimin_tarihsel_geli%C5%9Fimi adresinden erişildi.
• Yalçınalp, S., (2013). Uzaktan Eğitim. Cabı, E. (Ed.). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı. Ankara: Pegem A. Yayıncılık.
• Yılmaz, Ö. G. R., Gümüş, Ö. G. S., Okur, Ö. G. M. R., & Destekli, A. Ü. A. F. B. (2005). Türkiye’de yüksek örgün öğrenimde çevrimiçi öğrenme.
• Yükseköğretim Kanunu (1981). T. C. Resmi Gazete. Sayı: 17506, 06.11.1981.